"Ανακαλύπτοντας" αυτό εδώ το φόρουμ μου έρχονται συνεχώς αναμνήσεις από τους αγώνες 4Χ4 στους οποίους συμμετείχα.
Είπα λοιπόν να μοιραστώ μερικές μαζί σας και ελπίζω και άλλοι απόμαχοι ή εν ενεργεία συμμετέχοντες να μας δώσουν μια μυρωδιά από αγώνες που τόσο πολύ λάτρεψα και λατρεύω.
Ενας αγώνας που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ο ελληνοιταλικός του 1993. Αν θυμάμαι καλά γινόταν στη Πρέβεζα με διάρκεια 4 ημέρες. Εκει συμμετείχα με το νέο μου απόκτημα το PAJERO 3000V6 πραγματικό εργαλείο για τότε και με συνοδηγό τον πολύ φίλο Κώστα Σπίθα. Οι συμμετοχές ξεπερνούσαν τις 70. Κορυφαίες συμμετοχές τα 2 πρωτότυπα SEAT TOLEDO MARATHON και μία πλειάδα turboκίνητων ιταλικών αυτοκινήτων. VANNI, BARIGAZZI, RICKLER, BERTOLINI ήταν ονόματα που σου προκαλούσαν δέος να τους βλέπεις να οδηγούν αλλά και να μοιράζονται μαζί σου τις γνώσεις τους.
Ο καιρός ήταν βροχερός και όλοι "τρέμαμε" το συνδιασμό "βροχή-λάσπη-άγνωστη διαδρομή".
Την πρώτη μέρα ξεκινήσαμε προσεκτικά και ανιχνεύοντας τις δυνατότητες του PAJERO και στο τέλος της μας βρήκε μέσα στην 20άδα.
Την δεύτερη μέρα αποφασίζουμε να κινηθούμε σβέλτα μπας και βγει κανένας καλός χρόνος. Μάταια όμως ! ενώ είμαστε 1οι Ελληνες στη κατάταξη, στη γενική μπένουμε στη 15άδα όχι τόσο από τη δικιά μας γρηγοράδα όσο από εγκαταλείψεις ή καθυστερήσεις των μπροστινών μας.
Τρίτη μέρα και τα έχω πάρει στο κρανίο ! Το αυτοκίνητο δείχνει ότι έχει δυνατότητες αλλά εγώ δεν μπορώ να το βοηθήσω να πάει ψηλότερα στη κατάταξη ! Αποφασίζω τακτική "ταυτότητα στο στόμα" και αφήνω ανενημερωτο το συνοδηγό. Και συμβαίνουν τα εξής καταπληκτικά .....
Στο τέλος της 1ης ειδικής της ημέρας ενώ ξεκινώ 13-14ος, στο stop της ειδικής είμαι διέλευση Νο.7 !!! που ήταν οι άλλοι? απλά σε κάποια διασταύρωση χάθηκαν. Και δεν χάθηκαν για λίγο χρόνο αλλά για κανένα 20λεπτο έως μισάωρο !!! όποτε ξαφνικά 7ος Γενικής !!
2η ειδική 3ης μέρας και την ξεκινάμε με μία διαφορά από τον 8ο κάπου στα 2 λεπτά και από τον 6ο 4-5 λεπτά. Εχετε πει ποτέ "ε αυτή η διαδρομή μου έκατσε γάντι" ? αυτό συνέβει με αυτή την ειδική. Κάνω 3ο χρόνο Γενικής με μπροστά μου μόνο τα SEAT. Στο stop της ειδικής πανηγυρίζουμε και χορεύουμε αγκαλιά με το συνοδηγό σαν μικρά παιδιά ! Ο οργανωτής του αγώνα Evan Στρεμμένος μου μιλάει από το VHF της οργάνωσης και με συγχαίρει ενώ και οι υπόλοιποι συναθλητές μου Ιταλοί και Ελληνες με συγχαίρουν και μαζί απορρούν.
Τελειώνω την 3η ημέρα λοιπόν 4ος Γενικής !! Πρώτοι τα 2 SEAT, μετά ο Barigazzi και μετά εγώ ! το έβλεπα και δεν το πίστευα !
Ο συνοδηγός μου με προτρέπει να το γιορτάσουμε και κανονίζει για το βράδυ μπουζούκια !!! ... έχοντας άλλη μια μέρα αγώνα !!! ρε τρελλαμένε πως θα τρέξουμε αύριο? δεν θα ξυπνήσουμε καν στις 6 το πρωι που πρέπει. Εντάξει μου λέει θα πάμε κατευθείαν !!! Φυσικά δεν πήγα αλλά αυτός πήγε. Και γύρισε 1 ώρα πριν την εκκίνηση της τελευταίας μέρας και λιώμα!!.
Αποτέλεσμα : Στο ΣΕΧ της 1ης ειδικής της ημέρας, ο συνοδηγός καταλαβαίνει ότι δεν έχει πάρει το Καρνέ από το ΣΕΧ του ξενοδοχείου !!!!!
Και πως έγινε αυτό???? ήταν και ο κριτής λιώμα γιατί ήταν παρέα μαζί στα μπουζούκια!!!.
Εχουμε κάνει 30χλμ. απλής διαδρομής για να φτάσουμε στη 1η ΕΔ και δεν έχουμε καρνέ !!!! Είμαστε 4οι Γενικής και πρέπει να γυρίσουμε πίσω για να το πάρουμε !! ούτε που μας φθάνει ο χρόνος.
Τελικά έλληνας συναθλητής μας συναντά στο δρόμο και μας το δίνει (παράνομα φυσικά αλλά με τα στραβά μάτια της Οργάνωσης) και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα και τελικά να τερματίσουμε στην 11η θέση γενικής τη στιγμή μάλιστα που και ο 3oς o BARIGAZZI εγκατέλειψε !
Ενας αγώνας, μια ιστορία που μου έδειξε πόσο εύκολα μπορεί ένας αγώνας να σου δώσει απίστευτη και απροσδόκητη χαρά και αμέσως μετά να σε κάνει να κλαις από απογοήτευση.
Σήμερα όμως κοιτάζοντας πίσω τόσα χρόνια η ιστορία αυτή είναι η πιο αστεία που μου έχει συμβεί στους αγώνες. Μα να χάσεις τη διάκριση επειδή δεν έχεις καρνε?!?!?!
Υ.Γ. Με το Κώστα Σπίθα είμαστε ως και σήμερα όχι μόνο φίλοι αλλά και κολλητοί !!
http://www.atlasteam.gr/atlastory.htm