Διαβάστε τα παρακάτω απο τον ιό της ελευθεροτυπίας. Αποτελούν την άλλη άποψη ενός άλλου άκρου πολύ πιό επικίνδυνου που καλύπτεται κάτω απο την ταμπέλα του διεθνιστικού κινήματος, μιας άλλης μόδας της εποχής μας.
http://www.iospress.gr/ios2005/ios20051023.htm
Προσωπικά τους θεωρώ πιό επικύνδινους ακόμα και από τις ακροδεξιές οργανώσεις γιατί δρουν εκ των έσω και εύκολα μπορούν να διαφθήρουν συνηδήσεις, νέων παιδιών, όπως αυτών της γενείας που δεν ξέρει τι γιορτάζουμε το 1821.
Αυτά τα παιδία μη γνωρίζοντας τίποτα για την ιστορία μας, μεγαλωμένα σε μια κοινωνία που βιώνει την αδικία και την τεχνιτή φτώχεια μέσω δανείων και πιστοτικών καρτών, αποτελούν εύκολο στόχο για τους επιτήδιους.
Απευθύνονται μέσω ανυπόγραφων άρθρων της ομάδας του "ιού" της Ελευθεροτυπίας.
Ενώ υποστηρίζουν ότι αυτοί αποτελούν την σύγχρονη διανόηση ξεχνούν ότι στις γειτονικές χώρες δεν υπάρχει αντίστοιχη διανόηση παρά μόνο εθνικιστικές κραυγές που επιζητούν λύτρωση των εγκλοβισμένων ομοεθνών τους.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι θέλουν να παραστήσουν, αλλά όπως γράφω και στο τέλος του μηνύματος μου, δεν μπορεί τα αίτια να είναι μόνο ιδεολογικά. Εδώ το ΚΚΕ που άλλωτε ήταν υποστηρικτής της ανεξάρτητης Μακεδονίας, σήμερα σχεδόν ταυτίζεται με τις θέσεις της κυβάρνησης. Οι θέσεις των συγγραφέων των άρθρων αυτών δεν απέχουν σχεδόν καθόλου από τις θέσεις των Σκοπιανών δημοσιογράφων. Φανταστείτε τι θα προκαλεί η αναδημοσίευση τους στις Σκοπιανές εφημερίδες.
Γνωρίζουμε όλοι ότι σύσταση του πληθυσμού της Μακεδονίας ήταν από τον 11ο αιώνα 50-50 Ελληνόφωνη και Σλαυόφωνη. (Παπαρηγόπουλος 11ο βιβλίο).
Την εποχή εκείνη το Σλαυικό στοιχείο είχε εισχορήσει σε όλη την Ελληνική επικράτεια, μέχρι και της Πελοποννήσου.
Αυτό δεν γίνοντα πάντα με επιθέσεις, υπήρξαν και ειρινικές εποικίσεις κυρίως γιατί όπως έχει ξανα-αναφερθεί η πολιτική του Βυζαντίου ήταν τέτοια που όταν δεν μπορούσε να τους διώξει με τα οπλα τους παραχωρούσε περιοχές. Μια άλλη αιτία ήταν τα δημογραφικά προβλήματα λόγω των λιμών π.χ. της Πανούκλας. Αυτά όμως όσον αφορούν τον επικοισμό της νότιας Ελλάδας, στην Μακεδονία οι επιδρομές και οι σφαγές ήταν καθημερινό φαινόμενο μέχρι της Βασιλείας του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου.
Η διαφορά με την περιοχή της Μακεδονίας ήταν ότι στην υπόλοιπη ελλάδα ο ντόπιος πληθυσμός ήταν πιο συμπαγής και αφομίωσε πολύ γρήγορα τους Σλαύους έποικους. Η Μακεδονία βρίσκονταν δίπλα στον πυρήνα των Σλαυο-βούλγαρων και μοιραία δέχτηκε πολύ μεγαλύτερη πίεση. Χιλιάδες έλληνες κάτοικοι της μεταφέρθηκαν σαν αιχμάλωτοι στα βάθη της Βουλγαρίας και αντικατεστάθησαν με Σλαυο-βουλγάρικους πληθυσμούς.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον 14ο αιώνα πριν την οριστική της κατάληψη από τους Οθομανούς, να παρατηρείται το φαινόμενο της επικράτησης των Σλαύων σε ορισμένες περιοχές κυριώς αγροτικές. Ενώ στα αστικά κέντρα και σε άλλες περιοχές κυρίως τις πιο νότιες επικρατούσε το ελληνικό στοιχείο και η ελληνική γλώσσα.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας ο κόσμος δεν είχε εθνικιστικές ανησυχίες. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η επιβίωση. Η διάκριση τότε ήταν μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Αυτό βοήθησε στην περετέρω μήξη των χριστιανικών φυλών καθώς και την σύμπραξη ενάντια στον δυνάστη.
Τα προβλήματα παρουσιάσθηκαν αργότερα με την δημιουργία κρατών - εθνών.
Πληροφοριακά αναφέρω τα λόγια Γερμανού περιηγητή το 1803 όπου έλεγε ότι το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων των σημερινών Ελληνικών ακριτικών νομών της Μακεδονίας, άν και Έλληνες το γένος, έχουν ξεχάσει την γλώσσα τους αλλά οι συνήθειες τους ταιριάζουν πολύ περισσότερο με αυτές των ελλήνων της Νότιας Ελλάδας παρά με αυτές των Σλαυο - βούλγαρων.
Αργότερα στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα πολλοί από τους Σλαυόφωνους πλέον Έλληνες αισθάνονταν ξένοι και για μας αλλά και για τους Βούλγαρους. Προερχόμενοι κυρίως από μικτές οικογένειες, που για αιώνες δεν φαντάζονταν ούτε τους απασχολούσε η πιθανότητα του διαχωρισμού, βρέθηκαν ξαφνικά στην ανάγκη να επιλέξουν με πια πλευρά θα πάνε. Στις περιοχές που κρατούσε γερά το ελληνικό στοιχείο δεν υπήρξε ιδαιτερο πρόβλημα. Σε άλλες όμως περιοχές όπως αυτό της Δυτικής Μακεδονίας τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν που από την μια δέχονταν την πίεση των Βούλγαρων και από την άλλη του Ελληνικού κράτους που δικαίως προσπαθούσε να εντάξει τα εδάφη που προαιώνια κατοικούνταν από Έλληνες, αποφάσισαν να λένε ότι είναι Μακεδονικής εθνότητας. Με αυτό τον τρόπο κανείς από τους δυο διεκδικητές δεν τους πείραζε γιατί απλά προσπαθούσε να τους πάρει με το μέρος του.
Με την λήξη του δεύτερου Βαλκανικού πολέμου οι Σλαυόφωνοι με Βουλγαρική συνείδηση άρχισαν να εγκαταλείπουν την Ελληνική πλέον Μακεδονία. Σιγά σιγά απέμειναν οι μετριοπαθείς και όσοι αναγνώριζαν την ελληνική τους καταγωγή άσχετα αν είχαν ξεχάσει την γλώσσα των προγόνων τους. Έμαθαν γρήγορα τα ελληνικά και αποτέλεσαν την βάση του Ελληνικού ντόπιου πληθυσμού.
Βεβαίως για να μην γίνεται σύγχηση, όσαν αναφερα προηγουμένως δεν αφορούσαν το 100% του πληθυσμού της Μακεδονίας εκείνη την εποχή. Η πληθυσμιακή σύσταση της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας κατά την εποχή της απελευθέρωσης από τους Οθομανούς, ήταν 30% περίπου Σλαυόφωνοι, 30% Ελληνόφωνοι, 35% Τούρκοι, τουρκόφωνοι εξισλαμισθέντες, Αλβανοί και ένα 5% εβραίοι και λοιπες εθνότητες.
Άρα το πρόβλημα εντοπίζονταν σ' αυτό το 30% των Σλαυόφωνων. Από τους οποίους όπως είπαμε το μεγαλύτερο ποσοστό προτίμησε να παραμείνει και να ενταχθεί στο ελληνικό κράτος. Κάποιοι από αυτούς που έφυγαν λόγω βουλγαρικής συνείδησης πήγαν στην Αμερική ως μετανάστες και εκεί προπαγάνδισαν περι Μακεδονικής εθνότητας, δηλώνοντας σαν χώρα καταγωγής την Μακεδονία. Σ' αυτούς αναφέρεται το άρθρο της Ελευθεροτυπίας και τους χρησιμοποιεί σαν παράδειγμα.
Κάποιοι (αρκετοί θα έλεγα) από τους εναπομείναντες στα ελληνικά πλέον εδάφη της Μακεδονίας, είχαν Βουλγαρική συνείδηση την οποία απέκριψαν. Την φανέρωσαν στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Ελάχιστοι πλέον απ' αυτήν την κατηγορία ζουν ακόμα και σήμερα εντός της Ελλάδας και προσπαθούν είτε με κόματα τύπου "Ουράνιο τόξο" είτε με ιστοσελίδες να προπαγανδίσουν υπερ της Σλαυικής Μακεδονίας.
Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα για τα όσα συνέβησαν τότε καταλαβαίνουν. Πολλοί κάτοικοι Βουλγαρικής συνείδησης παρέμειναν με το σκεπτικό τώρα που φεύγουν οι Τούρκοι θα καρπωθούμε τα κτήματα τους, ας μείνουμε τώρα και βλέπουμε. Μόλις όμως έφθασαν οι πρόσφυγες από τις ανταλλαγές, είδαν τα όνειρα τους να χάνονται. Αντιτάχθηκαν σθενερά αλλά δεν κατάφεραν τίποτα πέραν όσων είχαν προνοήσει να αγοράσουν κοψοχρονιά με τίτλους κτήματα πριν φύγουν οι Τούρκοι. Εκεί άρχισε η ρίξη.
Ενώ αρχικά ήταν φιλοβασιλικοί και ενάντια στον Βενιζέλο που έφερε τους πρόσφυγες, στην πορεία και ειδικότερα με το κίνημα της 4ης Αυγούστου και την ανοικτή υποστήριξη του Μεταξά υπέρ των προσφύγων και γενικά των διώξεων όσων έκαναν ανθελληνική προπαγάνδα προσχώρησαν ομαδικά στο Κομουνιστικό κόμμα. Μόλις μπήκαν τα κατωχικά στρατεύματα, ύψωσαν την Βουλγάρικη σημαία σε πολλά χωριά, σκότωσαν πολλούς στρατιώτες που έμπαιναν αμέριμνοι στα χωριά τους κατα την οπισθοχώριση και επεχείρησαν να σφάξουν τους Πόντιους πρόσφυγες που είχαν εγκατασταθεί εκεί. Γλύτωσαν γιατί το μεγαλύτερο μέρος των ντόπιων σλαυόφωνων δεν ασπάζονταν τους υποκινητές βουλγαροπράκτορες. Αμέσως μετά την απελευθέρωση όλοι όσοι είχαν λάβει μέρος στην βουλγαρική υποκίνηση εντάχθηκαν στους αντάρτες που ιδεολογικά ήταν υπεράνω εθνών και κρατών. Με το τέλος του εμφυλίου κάποιοι που συνελήφθησαν αμέσως, δικάστικαν από στρατοδικία και τουφεκίσθηκαν. Οι περισσότεροι όμως, διέφυγαν στις πρώην ανατολικές χώρες.
Κάποιοι άλλοι που απλά είχαν παρασυρθεί, τα επόμενα χρόνια με την ελαστική πολιτική των κυβερνήσεων ησύχασαν, βολεύτηκαν, εγκατέλειψαν τους προσωρινούς τους σειμαχους (ΚΚΕ) και εντάχθηκαν στα κόμματα αυτά και σήμερα μπορούμε να πούμε ότι οι απόγονοι τους δεν έχουν καμιά επιθυμία απόσχισης από την Ελλάδα εκτός από μια πολύ μικρή μερίδα οπως οι προαναφερθέντες του "Ουράνιου τόξου".
Πιθανώς κάποιοι από αυτούς να κρύβονται πίσω από τέτοια δήθεν διεθνικίστικα άρθρα. Δεν θα μπορούσαν να αρθρογραφούν λέγοντας ανοικτά τι είναι και τι επιδιώκουν.
Τα παραπάνω είναι του φίλου kostask apo to e-artemis.com