από geco » 30 Ιουν 2008, 15:31
Σάββατο 7 Ιουνίου
Ξεκινάω γιά την 5η μέρα του αγώνα και αισθάνομαι αρκετά ακμαίος.
Παίρνω ένα "γενναίο" πρωινό και βλέπω κάτι γλυκά που τραβάνε την προσοχή μου.
-Τι γλυκό είναι αυτό; Ρωτάω
-Τουλούμπ!
-Αν δεν έρθει ο ... Λούμπ, να το φάω εγώ;
Η τουλούμπα τους είναι διαφορετική από την δική μας! Πιό μαλακή, πιό σπιτική, πιό ζυμαρώδης!
Δεν έχει το "κοτλέ" σχέδιο που ξέρουμε και το σιρόπι της είναι πιό αραιό αλλά η γεύση είναι σούπερ!
Κατεβαίνει και ο Σπύ, παραγγέλνει καρυδόπιττα με παγωτό και σκάμε στη μάσα!
Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν η πιό σωστή κίνηση αφού θα ξανάτρωγα την άλλη μέρα το μεημέρι!
Φεύγουμε από το ξενοδοχείο στις 13:00 και πηγαίνουμε στην αφετηρία της Ειδικής μόνοι μας. Το σημείο είναι πανέμορφο ΄
με την λιμνούλα του, με την πρασινάδα του και με νωπό χώμα που κρατάει τέλεια!
Ο ήλιος λάμπει και η διάθεση ανεβαίνει στο High!
Ξεκινάω με κέφι και αρχίζουν κάτι όμορφα κατηφορικά όπου με περνάει σαν άνεμος ο Φιλλανδός-ΜΧερ-ιεραπόστολος με τέλειο στύλ!
Σκάει το ΥΖ πάνω στα μπέρμ και τον θαυμάζω να οδηγεί με τέχνη και ταχύτητα!
-Το έχει! Σκέπτομαι.
Και τότε τρώει ένα μεγαλοπρεπή βρόντο και τον περνάω γιά να σηκωθεί και να περάσει "μαλλιοκούβαρα" ξανά!
Η ειδική είναι πολύ όμορφη, περνάει μέσα από 2 χωριά και συνεχίζει αλλά τα λούκια βαθαίνουν όλο πιό πολύ!
Μπαίνω στο Χωριό Lunga και συναντώ τους υπόλοιπους να γυρίζουν πίσω!
Κάνω μεταβολή και ψάχνω που είναι ο σωστός δρόμος δοκιμάζοντας διάφορες διασταυρώσεις. Περνάω ένα ακετά βαθύ και ορμητικό ποτάμι
γιά να γυρίσω ξανά πίσω αφού δεν το έκοψα γιά σωστο από εκεί!
Εν τω μεταξύ η βροχή έχει αρχίσει και δυναμώνει σταθερά!
Συναντώ αυτοκίνητα που έχουν κολλήσει στις λάσπες αλλά δεν μπορούν να με βοηθήσουν αφού είναι χαμένοι και αυτοί!
Πηγαίνω πίσω-μπρός χωρίς αποτέλεσμα και η λάσπη γίνεται όλο και πιό γλιστερή.
Βρίσκω τον Μπεν να έχει τουμπάρει το "θηρίο" του.Τα λάδια και τα καύσιμα κυλούν μέσα στα λασπωμένα λούκια και τα μαυρίζουν!
Έρχονται άλλα αυτοκίνητα και προσπαθούν με ιμάντες και συρματόσχοινα να το φέρουν στα ίσια.
Η ώρα περνάει, είμαι χαμένος, μουσκεμένος, χωμένος στην λάσπη και οι τούμπες έχουν αρχίσει να πολαπλασιάζονται επικίνδυνα!
Τότε βρίσκει την ώρα να καεί το μπουτόν της μίζας από βραχυκύκλωμα και μου μένει μόνο η γλιστερή μανιβέλλα γιά να βάλω μπροστά
και να πέσω λίγο πιό κάτω αφού ο πηλός δεν αστειεύεται !Καταφέρνω να το μπουκώσω και η κατάσταση δυσκολεύει κι άλλο!
Με πλησιάζουν κάτοικοι του χωριού και μου λένε σε άπταιστα Ελληνικά:
-Έλα σπίτι βρε!
-Όχι, ευχαριστώ!
-Δεν θα τα καταφέρεις να ανέβεις πίσω!
-Θα τα καταφέρω!
Φτάνω με πολύ ζόρι πάνω σε ένα ύψωμα και εκεί ευτυχώς έχω σήμα στο κινητό!
Το σκοτάδι έχει πέσει και εγώ κάνω ... "διακοπές" σε ένα έρημο βουνό της Αλβανίας στη μέση του πουθενά!
Μιλάω με την γυναίκα μου, με τον Σπύρο, με τον Φυτά, με τον Ντοκ και τέλος με τον Εντβιν που μου λέει να περιμένω και θα
έρθουν να με μαζέψουν.Με παίρνει ο Άυρτος και του εξηγώ την κατάσταση!
Με όλα αυτά μου ήρθε 180 Ευρώ ο λογαριασμός του κινητού!
Η βροχή έχει σταματήσει και αφού έχω χρόνο ψάχνω το σακκίδιο γιά κάτι χρήσιμο. Το μόνο που θα βοηθήσει είναι ένας φακός με led
γιά να με βρούν οι διασώστες μου. Ευτυχώς δεν κάνει κρύο, δεν φυσάει και παρά το ότι είμαι βρεγμένος δεν υποφέρω!
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα βλέπω φώτα αυτοκινήτων στο απέναντι βουνό και κάνω σήμα με τον φακό. Το βλέπουν και μου κάνουν σινιάλο
γιά απάντηση.Φτάνουν, φορτώνουμε το CRF στο ΤΟΥΟΤΑ του Εντβιν και ξεκινάμε σιγά-σιγά μέσα σε μιά κόλαση από λούκια και βαθειά
λάσπη! Σε κάποιο σημείο το αμάξι γλίστρησε και έπεσε ο πίσω τροχός σε ένα ...γκρεμάκι. Δέσιμο με ιμάντες και τράβηγμα μέχρι να
βγεί και στη συνέχεια μένει από φώτα γιατί είχε χαλάσει το δυναμό. Με 5-6 φορτήσεις από τα άλλα τζιπ φτάσαμε στο ξενοδοχείο
λίγο πριν τις 5 το πρωί και όλοι οι Έλληνες ήταν εκεί να μας υποδεχτούν σαν ήρωες!Μαζί μας ήταν και ο Μπεν που εγκατέλειψε μεν
αλλά γύρισε γιά να βοηθήσει! Η (Ελληνίδα) "μανούλα" ήταν εκεί να τον υποδεχτεί με μιά τσάντα φρούτα και μιά ζεστή αγκαλιά!
Δεν τερμάτισα την τελευταία μέρα αλλά χόρτασα ... περιπέτεια!
Το φχαριστήθηκα απίστευτα!
Γνώρισα τρομερούς τύπους με τους οποίους γίναμε "αδέρφια" στα δύσκολα με κέφι και αλτρουισμό, όλοι γιά όλους!
Οι Ελληνάρες στο εξωτερικό απέδειξαν πως είναι ενωμένοι, οργανωμένοι, ευέλικτοι, με τρομερή αίσθηση χιούμορ, ανεκτικοί,
υπομονετικοί, επίμονοι και ανθεκτικοί σαν ... "μαύρα σκυλιά" !
Οι Αλβανοί που γνώρισα με εντυπωσίασαν! Με αγκάλιασαν, με βοήθησαν, με στήριξαν, με καταϋποχρέωσαν! Η χώρα τους με ενθουσίασε, με
τα υπέροχα βουνά και την φυσική της ομορφιά, τα ποτάμια της, τα δάση της, τις λίμνες ...
Γιά άλλους ήταν αγώνας, γιά άλλους τουρισμός, γιά άλλους περιπέτεια, γιά άλλους εμπειρία!
Γιά μένα ήταν απ'όλα και σε ... μεγάλη δόση, και θα το ξανάκανα με ενθουσιασμό!
Ένας στο χώμα - χιλιάδες στον αγώνα !