| |
 CO2 και στο... μυαλό μας
Δέκα χρόνια πριν, η αυτοκινητοβιομηχανία δεσμεύτηκε εθελοντικά
να μειώσει το μέσο όρο εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα των αυτοκινήτων
στα 140 gr CO2/km μέχρι το 2008.
Ο στόχος όπως γνωρίζουμε δεν έχει επιτευχθεί, έτσι το Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο αποφάσισε την υποχρεωτική μείωση των εκπομπών ώστε ο μέσος
όρος να φτάσει μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια τα 120 gr CO2/km.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το 19% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα
της Ευρωπαϊκής Ένωσης προέρχεται από τα επιβατικά αυτοκίνητα και τα
φορτηγά.
Οι εκπομπές που προέρχονται από τις μεταφορές, σύμφωνα με τις μελέτες,
αυξήθηκαν κατά 32% από το 1990 ως το 2004 – κυρίως επειδή τα αυτοκίνητα
σήμερα είναι πιο μεγάλα, πιο ισχυρά και πιο βαριά. Το 2004 υπήρχαν
συνολικά 216 εκατομμύρια Ι.Χ. στην Ε.Ε. των 25, ενώ μεταξύ 1990 και
2004 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε κατά 38%.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να δούμε ποιες χώρες σημείωσαν τις
μεγαλύτερες αυξήσεις σε ταξινομήσεις νέων αυτοκινήτων τα 14 αυτά
χρόνια.
Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στη Λιθουανία (+167%), τη Λετονία
(+142%), την Πορτογαλία (+135%), την Πολωνία (+128%) και την Ελλάδα
(+121%), δηλαδή στις χώρες όπου είτε η οικονομία απελευθερώθηκε είτε το
αυτοκίνητο έπαψε να είναι είδος πολυτελείας.
Οι πιο ώριμες αυτοκινητικά χώρες, όπως η Σουηδία (+14%), η Δανία (+20%)
και η Φιλανδία (+21%), σημείωσαν τη μικρότερη αύξηση, ενώ σε άλλες οι
ταξινομήσεις μειώθηκαν. Το 2004, ο μέσος όρος εκπομπών ήταν 162 gr
CO2/km και οι καλύτερες προβλέψεις σύμφωνα με το Eurostat κάνουν λόγο
για 150 gr CO2/km το 2008.
Πριν ρίξουμε το ανάθεμα στους ενεργοβόρους κινητήρες των «τζιπ», καλό
θα ήταν να προσέξουμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Ο μέσος Γερμανός
οδηγός το 1993 κάλυπτε κατά μέσο όρο 14.200 km ετησίως, ενώ το 2002
αυτά μειώθηκαν σε 13.500 km, με την τιμή των καυσίμων τα δέκα αυτά
χρόνια να έχει διπλασιαστεί.
Ας παίξουμε τώρα λίγο με τα νούμερα, παίρνοντας ως δεδομένο ότι ο
Ευρωπαίος οδηγός πραγματοποιεί 14.000 km/έτος με ένα αυτοκίνητο που
εκπέμπει όσο είναι ο μέσος όρος του 2004, δηλαδή 162 gr CO2/km.
Συνολικά από την εξάτμισή του θα έχουν ελευθερωθεί 2.268 kg/CO2.
Αν άλλαζε το αυτοκίνητο με ένα σύγχρονο (για το οποίο έχουν επενδυθεί
εκατομμύρια ευρώ) που εκπέμπει 120 gr CO2/km (όσο δηλαδή είναι ο στόχος
για το 2012), τότε μέσα σε ένα χρόνο θα είχαν απελευθερωθεί στην
ατμόσφαιρα 1.680 κιλά CO2, δηλαδή 588 κιλά λιγότερο διοξείδιο του
άνθρακα.
Αν τώρα ο Γερμανός ήθελε να συνεχίσει να συμπεριφέρεται «αντικοινωνικά»
και διατηρούσε το παλιό του αυτοκίνητο (ή αγόραζε ένα μεγαλύτερο, που
όμως είναι πιο αποτελεσματικό ενεργειακά, έχοντας την ίδια κατανάλωση),
τότε πώς θα μπορούσε να ισοφαρίσει τα 588 κιλά CO2 μέσα σε ένα χρόνο;
Πολύ απλά: ελέγχοντας τακτικά τα ελαστικά του να έχουν τη σωστή πίεση
(εξοικονόμηση 140 κιλών/έτος) και αλλάζοντας τα λιπαντικά με χαμηλού
ιξώδους (εξοικονόμηση 70 κιλών/έτος).
Αν τώρα πει ψέματα ότι είναι άρρωστος και δεν πάει ένα επαγγελματικό
ταξίδι εντός της χώρας του και μείνει σπίτι του να κοιμηθεί, θα
εξοικονομήσει άλλα 360 κιλά CO2, οπότε συνολικά θα έχει γλιτώσει τον
πλανήτη μας από 570 κιλά CO2, άρα μπορεί να έχει την περιβαλλοντική του
συνείδηση καθαρή.
Αυτά τα λέμε γιατί καμιά φορά χάνουμε την αίσθηση του μέτρου και με
περίσσια υποκρισία βγάζουμε πύρινους λόγους κοινωνικής ευαισθησίας.
Όταν μάλιστα είναι να «δείξουμε» τον «πλούσιο» με το μεγάλο SUV, που
ρυπαίνει περισσότερο από αυτόν που χρησιμοποιεί ένα μικρομεσαίο Sedan
των 1600 κυβικών, μήπως τελικά καταφεύγουμε σε ένα ατελέσφορο ταξικό
κυνήγι μαγισσών;
Πάντα ο εύπορος θα έχει ακριβό αυτοκίνητο, θα γεμίζει το ρεζερβουάρ του
και θα μπορεί να ξοδεύει, την ώρα που ο μικρομεσαίος θα αντιμετωπίσει
στωικά την όποια αύξηση της τιμής της βενζίνης, της ντομάτας ή της
κιλοβατώρας της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ.
Το κίνημα των Les Degonfles
μπορεί να ξεφουσκώνει τα ελαστικά των SUV στους δρόμους του Παρισιού,
όμως δραματικά χειρότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον έχουν τα μεγάλα
σπίτια των πλουσίων, καθώς και τα συχνά ταξίδια αναψυχής που κάνουν σε
εξωτικούς προορισμούς.
Η βιομηχανία τσιμέντου παράγει περισσότερο CO2 από οποιαδήποτε άλλη
βιομηχανική δραστηριότητα, και ένα μεγάλο σπίτι χρειάζεται πολύ
τσιμέντο για να κατασκευαστεί, ενώ κάθε υπερατλαντικό ταξίδι με
επιστροφή σημαίνει 4.000 κιλά διοξειδίου ανά επιβάτη.
Πάντως μια καλή αρχή για όλους μας είναι να μπούμε στο site http://www.mycarbonfootprint.eu/el/
για υπολογίσουμε το ανθρακικό μας αποτύπωμα και μετά θα
δούμε πιο καθαρά τα ζητήματα που αφορούν το αυτοκίνητο.
 Όσοι πάντως θέλουν ντε και καλά να κάνουν μια
ακτιβιστική κίνηση υπέρ
του περιβάλλοντος, θα μπορούσαν να ξεφουσκώσουν τα ελαστικά όσων
διπλοπαρκάρουν κι όσων αφήνουν ασυντήρητο το αυτοκίνητό τους.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα κάνουν το χρέος τους ώστε, ακόμη και υπό το
«οικολογικό» πρίσμα, να μας πείσουν να αλλάξουμε το αυτοκίνητό μας για
ένα με λιγότερους ρύπους.
Δημήτρης Κορρές
Όταν υπάρχουν άνθρωποι με όραμα, όλα γίνονται. Στο 4WD αυτό το μήνα,
έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε έναν χαρισματικό Έλληνα ο οποίος
δημιούργησε ένα εκπληκτικών επιδόσεων αυτοκίνητο.
Ο εμπνευστής του Yassou και σχεδιαστής της μοναδικής ανάρτησης παντός
εδάφους, μας μίλησε και μας έδειξε στην πράξη πώς μπορεί ένα αυτοκίνητο
να είναι rally car σε επιδόσεις και 4x4 για αγώνες off-road trial μαζί.
Βασίλης Παπαδόπουλος
 Diff Lock
Καλόγερος.
Ένας βράχος-ερημητήριο ακριβώς στη μέση του Αιγαίου. Κι ένας μύθος, ένα
άπιαστο όνειρο για μας, όταν ήμασταν νεαροί ψαροντουφεκάδες.
Αυτά, μέχρι που ένας φίλος πήρε ένα από τα πρώτα μεγάλα φουσκωτά
(μεγάλο για την εποχή – μόλις 5,10 μέτρα ήτανε).
Κι όταν βρεθήκαμε μια μέρα στην Άνδρο με μπουνάτσα, κάναμε ένα τσακ και
σε μια ωρίτσα ήμασταν στον Καλόγερο.
Θυμάμαι ακόμα την απογοήτευσή μου, που ήταν τόσο εύκολο. Χωρίς
περιπέτεια, ο μύθος διαλύθηκε, δεν είχε πια κανένα νόημα, κανένα
γούστο...
Κάπως έτσι ένιωσα και τώρα, όταν οι συνάδελφοι που έκαναν το «Cross Country» αυτού του τεύχους, μου είπαν πως ο
δρόμος για τα Άγραφα φάρδυνε και στρώνεται με 3Α.
Πού; Στα Άγραφα, που πήραν το
όνομά τους από το ότι ήταν τόσο απροσπέλαστα, που οι Τούρκοι τα είχαν
ξεγραμμένα.
Αλλά ας μην πάμε τόσο πίσω. Στα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια, για να πας
εκεί έπρεπε να πάρεις το τοπικό «λεωφορείο», μια τετρακίνητη Καναδέζα
του πολέμου.
Καμπίνα με καμιά δεκαριά καθίσματα μπροστά, κι από πίσω ανοιχτή καρότσα
με καλάθια, βαρέλια, ξύλα και... ζώντα ζώα.
Σου έπαιρνε μια μέρα για να φτάσεις, κοπανιόσουνα στον καρόδρομο μέχρι
να μαλακώσεις, αλλά ένιωθες ότι έκανες ένα επίτευγμα. Ήταν κάτι από τη
χαρά του εξερευνητή.
Τώρα, πώς να τη νιώσεις αυτή τη χαρά; Απ’ τη μια είναι οι δρόμοι, που
φαρδαίνουν, ανοίγουν, ασφαλτοστρώνονται.
Κι απ’ την άλλη είναι τα GPS. Ξέρεις ανά πάσα στιγμή πού είσαι, προς τα
πού πας, ακόμα και το πότε αναμένεται να φτάσεις. Όλα είναι πλέον
εύκολα και προβλέψιμα.
Χώρια που πολλές φορές, όταν φτάσεις στον προορισμό σου με το
«περιπετειώδες» σου 4x4, βλέπεις να έχουν φτάσει εκεί πριν από ’σένα,
τοπικοί εκδρομείς με δικίνητα επιβατικά...
Δεν είναι τυχαίο που στο Ντακάρ, τον κατ’ εξοχήν αγώνα περιπέτειας,
έχουν αρχίσει να περιορίζουν τη χρήση του GPS.
Δεν λέω βέβαια να κάνουμε το ίδιο στις βουνίσιες διαδρομές μας –αφού
υπάρχει και θέμα ασφάλειας–, αλλά τουλάχιστον να τις χαρούμε όσο ακόμα
υπάρχουν δύσκολοι δρόμοι και προορισμοί με κάποιο λίγο μυστήριο.
Δείτε πώς είναι τα πράγματα στην πιο προηγμένη Ευρώπη, όπου δεν μπορείς
καν να βγεις από το κύριο οδικό δίκτυο και να πάρεις τα βουνά.
Σιγά-σιγά κι η Ελλάδα προς τα εκεί πάει, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν
ακόμα τα Βαλκάνια και η Τουρκία για όσους έχουν την όρεξη και το χρόνο
για περιπέτεια.
«ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Ο ΜΥΘΟΣ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ,
ΔΕΝ ΕIΧΕ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΓΟΥΣΤΟ»
Κλεάνθης Τριανταφυλλίδης
 Οι πολυμασημένες «τσίχλες» και οι «καραμέλες»
Σε κάθε μορφή κοινωνικής εκδήλωσης, και κυρίως στις επιλογές αγοράς,
υπάρχουν πάντα πράγματα στα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι υποκύπτουμε
τελικά σε αυτό που ακούγεται ή φαίνεται περισσότερο και συχνότερα.
Αυτές είναι οι «πολυμασημένες τσίχλες» » του τίτλου. Στα αγαπημένα μας
Land Rovers, υπάρχουν αρκετές. Ας προσπαθήσουμε να βρούμε μερικές.
Τεράστιοι τροχοί
Οι «παπουτσωμένοι γάτοι» ή αλλιώς τα Landies με τους τεράστιους
τροχούς. Η μόδα άρχισε από την Αμερική, (σ.σ. πού αλλού!) και δυστυχώς
εξαπλώθηκε παντού.
Έτσι βλέπουμε τα οχήματα να μετατρέπονται σε λίγο αυτοκίνητο, με πολύ
λάστιχο από κάτω. Κέρδος ουσιαστικό και πραγματικό κανένα, καθώς τα
φαρδύτερα ή πιο ψηλά λάστιχα δεν προσφέρουν καλύτερο κράτημα, δεν
προσφέρουν καλύτερο φρένο, ιδίως όταν βρέχει, αυξάνουν την κατανάλωση,
μειώνουν την τελική και την επιτάχυνση, φθείρουν πολύ πιο γρήγορα τα
ρουλεμάν των τροχών, καταπονούν πολύ το σύστημα μετάδοσης και
διεύθυνσης, και τελικά το μόνο όφελος αφορά τον οπτικό εντυπωσιασμό.
Μόνο ουσιαστικό πλεονέκτημα, η αύξηση της απόστασης των διαφορικών από
το έδαφος και η καλύτερη υπερπήδηση των εμποδίων, ή όταν το αυτοκίνητο
κινείται σε υπερβολικά λασπώδες, αμμώδες ή πολύ χιονισμένο έδαφος.
Τέτοιες καταστάσεις όμως στην Ελλάδα μας, μάλλον σπανίζουν.
Ψήλωμα ανάρτησης
Το «υποχρεωτικό» ψήλωμα της ανάρτησης κατά δύο ίντσες. Βρε συνάδελφοι,
τι μανία και αυτή!
Είναι τόσο μεγάλη διαφορά δηλαδή τα 2 εκατοστά που τελικά κερδίζετε
στην ουσία, σε απόσταση από το έδαφος;
Αξίζει όλη η ιστορία αυτή την επιδείνωση στην οδική, αλλά και εκτός
δρόμου, συμπεριφορά του αυτοκινήτου από την ύψωση του κέντρου βάρους;
Αξίζει τις αλλοιώσεις στην αίσθηση του τιμονιού και την επαναφορά του;
Αξίζει την πρόωρη φθορά των κεντρικών αξόνων (ιδίως στα 90άρια για τον
εμπρός και τον πίσω, και στα Disco/RaRoCl/110 για τον εμπρός) ή των
διαφορικών από την εκτός προδιαγραφών περιστροφή τους;
Και δυστυχώς, οι παρενέργειες αυτές αφορούν τις περισσότερες
περιπτώσεις, καθώς δημιουργούνται και στην πολύ διαδεδομένη επιλογή των
+2 ιντσών (ή 5 εκατοστών) αύξησης ύψους αναρτήσεως.
Όσοι αλλάζουν την ανάρτηση με ψηλότερη, νιώθουν βελτίωση. Σκεφθείτε
όμως ότι αλλάζουν μια κουρασμένη, αν όχι πεθαμένη συνήθως, ανάρτηση με
μια καινούργια.
Αν έμπαινε κάτι στο σωστό ύψος, η βελτίωση θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Το
αυξημένο ύψος προκαλεί αστάθεια, τόσο στις πλάγιες κλίσεις όσο και τις
στροφές και την πορεία με πλάγιο άνεμο ή το προσπέρασμα φορτηγών.
«Μπλοκέ» διαφορικά
Η «αναγκαία» αναβάθμιση, που το ίδιο το εργοστάσιο έκρινε ότι δεν
χρειαζόταν ούτε σαν συμπληρωματικός κατ’ επιλογή εξοπλισμός.
Το «μπλοκέ», στις περισσότερες περιπτώσεις κανονικής έως και σκληρής
χρήσης, απλώς θα αναγκάσει το αυτοκίνητο να κολλήσει πολύ χειρότερα.
Φυσικά και σε ορισμένες καταστάσεις σώζει την κατάσταση, αλλά αν οι
συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες, συνήθως επιδεινώνονται και τελικά
ακόμη και τα μπλοκέ δεν επαρκούν.
Εργάτες/βίντσια
Οι εικόνες κολλημένων αυτοκινήτων με τα βίντσια τους να τραβάνε έχουν
χαραχθεί στο μυαλό όλων μας.
Τελικά, οι περισσότεροι υποκύπτουν περισσότερο στην ψυχολογική
υποστήριξη που παρέχει η τοποθέτηση ενός εργάτη.
Όμως πρέπει να αναλογιστούμε, πριν κάνουμε την κίνηση αυτή, αν
πραγματικά χρειαζόμαστε τον εργάτη. Τις περισσότερες φορές, ένας
φορητός εργάτης όχι μόνο αρκεί αλλά μας καλύπτει και για περισσότερες
και πιο δύσκολες περιπτώσεις.
Ψάξτε, ρωτήστε, δοκιμάστε
Και φυσικά, οι τετριμμένες λύσεις ή αλλιώς οι «καραμέλες».
Τυφλοσούρτες που βομβαρδίζουν τους νέους ιδιοκτήτες σαν υποτιθέμενες
μοναδικές λύσεις. Όσοι όμως ψάχνουν, διαβάζουν και ρωτούν, γνωρίζουν
ότι υπάρχει σχεδόν υπερβολική προσφορά εναλλακτικών λύσεων,
προσαρμοσμένων απόλυτα στις συγκεκριμένες ανάγκες κάθε οχήματος – και
κυρίως στις πραγματικές ανάγκες του ιδιοκτήτη του.
Γιατί, μερικές φορές, οι πραγματικές ανάγκες είναι διαφορετικές από
εκείνες που ο χρήστης του Land Rover πιστεύει ότι το αυτοκίνητο
χρειάζεται.
Έχουμε την ευτυχία εμείς οι LandRoverάδες να είμαστε ιδιοκτήτες της
μιας από τις δύο μάρκες αυτοκινήτων που διαθέτουν σχεδόν απέραντη γκάμα
βελτιωτικών εξαρτημάτων και εναλλακτικών πηγών εξαρτημάτων,
ανταλλακτικών και κάθε είδους αξεσουάρ.
Μαζί με τους συναδέλφους Jeepάδες, είμαστε οι χαϊδεμένοι. Όμως αυτό
πρέπει να μας ανοίγει τους ορίζοντες και όχι να μας κάνει να
ακολουθούμε λύσεις βαρετές, μονότονες και με γνωστούς περιορισμούς ή
προβλήματα.
Ψάχνουμε, ρωτάμε, δοκιμάζουμε και προχωράμε. Άλλωστε, και η φύση των
Landies μας είναι η εξερεύνηση και η ανακάλυψη νέων εμπειριών.
Από την άλλη πλευρά, βέβαια, πρέπει να δεχθούμε και το γνωστό σε όλους
«περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα».
Τον επόμενο μήνα, θα ασχοληθούμε με μερικές ακόμη «τσίχλες», αλλά και
με πράγματα που πραγματικά χρειάζονται και όμως πολύ δύσκολα οι
περισσότεροι ιδιοκτήτες τα επιλέγουν σαν εξοπλισμό προτεραιότητας.
Παντελής Γιαμαρέλος
 Thierry Sabine...
Δημιουργώντας μια πρόκληση για όσους
συμμετέχουν, ένα όνειρο για αυτούς που μένουν πίσω...
Για να δημιουργηθεί ένας μύθος, χρειάζονται ήρωες. Συνήθως πρέπει να
χυθεί και λίγο αίμα ή κάποιος να κινδυνέψει να χάσει τη ζωή του.
Ο Thierry Sabine ήταν ένας από αυτούς: ήρωας – ονειροπόλος -
πρωτοπόρος. Απ’ τους λίγους στη σύγχρονη εποχή.
Στη σύγχρονη εποχή που κατακλύζεται από κοιλαράδες wannabe managers που
δεν κουνιούνται από τη θέση του γραφείου τους.
Αφορμή για να ξεκινήσει ο μύθος του, ήταν η περιπέτεια με τη
μοτοσυκλέτα του στην έρημο της Λιβύης, η οποία παραλίγο να του
στοιχίσει τη ζωή του.
Την έβγαλε καθαρή αλλά γύρισε με
πρόβλημα...
Τον είχε μαγέψει η απεραντοσύνη της ερήμου. Εκεί είναι όλα
αποστειρωμένα.
Το μυαλό δουλεύει πιο καλά, απαλλαγμένο από εξωτερικούς παράγοντες.
Είχε κολλήσει για τα καλά με την Grand Erg Oriental και αποφάσισε ότι
πρέπει να σπείρει μια πανδημία.
Σχεδίασε έναν αγώνα για ήρωες. Κάθε μέρα του, έφερνε στο όριο της
αντοχής το σώμα και την ψυχή των αγωνιζόμενων.
«Μεγάλε είσαι μόνος σου εδώ και στην
πραγματικότητα ο μόνος αντίπαλος είναι ο εαυτός σου».
Το Dakar είχε γεννηθεί. Όχι δεν απευθυνόταν σε απο-στειρωμένους και
δήθεν.
Ναι οι συμμετέχοντες σε αυτό παίζουν τη ζωή τους κάθε μέρα. Αρκετοί
έχουν χάσει το παιχνίδι.
«Όταν κάποιος συμμετέχει στον
ιστοπλοικό αγώνα μεταξύ Αυστραλίας
– Ν. Αμερικής, πότε δεν θα γυρίσει να κατηγορήσει τον οργανωτή γιατί
είχε φουρτούνα, έχασε το σκάφος του και κινδύνεψε η ζωή του.
Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι και τα
αποδέχεται.
Η διαδρομή είναι σαν την θάλασσα, αν δεν τη φοβάσαι είναι επικίνδυνη.
Η
διαδρομή με φοβίζει, δεν παίζεις μαζί της, δεν μπορείς να χαζοκοιτάς»
είχε πει σε μια συνέντευξη του στο πεδίο.
Ο Nicole Maitrot, ένας αγωνιζόμενος από το 1982, δηλώνει: «ο Thierry
Sabine, μοιάζει με άγγελο, παρακολουθώντας μέσα από το ελικόπτερό του,
διασώζοντας αυτούς που χάνονται».
Ο Thierry εντέλει έφυγε με το αγαπημένο του ελικόπτερο. Κάνοντας αυτό
που αγαπούσε και στο οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή του. Ήταν 14
Ιανουαρίου 1986.
Μερικές φορές αξίζει να πεθάνεις προσπαθώντας.
Σπύρος Κατσιμαλής
Περιεχόμενα
Νέα & Αγορά
Νέα μοντέλα και επικαιρότητα: Οι τελευταίες ειδήσεις από το χώρο του 4x4
Νέα αγοράς: Οι ταξινομήσεις και οι νέες προσφορές
Οδηγός αγοράς μπαγκαζιέρες οροφής: Ο εύκολος τρόπος για να μεταφέρετε
επιπλέον αποσκευές
Οδηγός αγοράς: Πίνακες τιμών και τεχνικών για επιβατικά, επαγγελματικά
και μεταχειρισμένα 4x4
Φωτοαγγελίες: 120 επιλεγμένα μεταχειρισμένα 4x4
Land Corner
Μια γωνιά για τους φίλους της Land Rover
Παρουσιάζουμε
Yassou II: Παρουσιάζουμε το σπιτικό δημιούργημα του Δημήτρη Κορρέ
Νέο Jeep Cherokee: O Ινδιάνος της Jeep αναβαθμίζεται σύμφωνα με τα
σύγχρονα πρότυπα
Οδηγούμε
Ford Ranger 3.0: Με περισσότερη δύναμη ρίχνεται στη μάχη της «αγροτιάς»
Supertest
Land Rover Defender 110: Ο θρύλος των 4x4 εμφανίζεται βελτιωμένος και
ικανότερος
Δοκιμάζουμε
Dodge Nitro 3.7: Εντυπωσιακό σε εμφάνιση, αποτελεί το πιο Macho SUV της
αγοράς
Seat Altea Freetrack TDI: Ένα soft-SUV που καίει πετρέλαιο
Συγκριτική Δοκιμή
Honda CR-V 2.0 vs Opel Antara 3.2: Ανακαλύπτουμε δύο σύγχρονα Crossover
Daihatsu Terios vs Hyundai Tucson vs Nissan Qashqai: Συγκριτικό ανάμεσα
στα SUV των 25.000€
Long-term
Fiat Sedici 1.6: Η καθημερινή μας συμβίωση
Πρόσωπα
Δημήτρης Κορρές: Συνέντευξη με τον αρχιτέκτονα που σχεδίασε την πιο
επαναστατική ιδέα ανάρτησης
Cross Country
Στα Άγραφα με Kia Sorento 3.3: Ταξιδεύουμε σε ένα περιβαλλοντικό
παράδεισο, ιδανικό για αναψυχή
Travel
Στην ορεινή Κορινθία με Daihatsu Terios 1.3: Παιχνίδια στα χιόνια και
τον πάγο με ένα μικρό 4x4
Tech
Πνευματικές αναρτήσεις: Η τεχνολογία στην υπηρεσία της άνεσης
Tips
Οδήγηση στο χιόνι: Χρήσιμες οδηγίες για την οδήγηση στα χιόνια
Tuning
Hummer H3: Ενισχύοντας το καθαρόαιμο
Αγώνες
Νέα αγώνων: Η τετρακίνητη αγωνιστική επικαιρότητα
30 χρόνια ράλλυ Dakar
O απαιτητικός αγώνας αντοχής κλείνει φέτος τα 30 χρόνια: 10 σελίδες με
όλη την ιστορία του
21ο Enduro 4x4 Μαντούδι – Βόρεια Εύβοια: Διήμερος αγώνας για το τέλος
του φετινού θεσμού
More articles
|
|
| |
|
