Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Travel - Green Project 2008: Από την Αθήνα στο Πεκίνο

Green Project
To Green Project αποτελεί εθελοντική πρωτοβουλία μιας ομάδας ειδικών επιστημόνων και καλλιτεχνών, με στόχο την αφύπνιση της περιβαλλοντικής συνείδησης μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας

Ομάδα
Απόστολος Αποστολάκης: πολιτικός μηχανικός
Λευτέρης Αγαπουλάκης: καμεραμαν
Θοδωρής Αναγνωστόπουλος: βιολόγος – ερευνητής
Γιώργος Δημόπουλος: οικονομολόγος
Νίκος Ζωγραφάκης: μηχανολόγος – μηχανικός
Ελένη Κανετάκη: αρχιτέκτων – μηχανικός
Γιώργος Λάσδας: μηχανικός αυτοκινήτων
Νίκος Στριλίγκας: επικοινωνιολόγος
Γιάννης Τζώρτζης: δικηγόρος ΡΑΕ
Μαρία Χουλάκη: εικαστικός




Διαβάστε τα προηγούμενα μέρη:
Πρώτο μέρος: Ελλάδα – Τουρκία – Γεωργία
Δεύτερο μέρος: Αζερμπαϊτζαν – Τουρκμενιστάν



Τρίτο μέρος: Στα βάθη της Ανατολής

Περάσαμε τα τελευταία 250 χλμ. της ερήμου και ετοιμαζόμασταν να απολαύσουμε την πανσέληνο  μετά το Turkmenabat στην Bukhara του Ουζμπεκιστάν. Αλλά την πατήσαμε.

Ως συνήθως αργήσαμε και αναγκαστικά κοιμηθήκαμε σε ένα απαρχαιωμένο ξενοδοχείο του Turkmenabat μιας και τα σύνορα έκλειναν στις 6μμ και το ρομάντζο πήγε περίπατο.

Την επομένη μετά από 3ωρη συνοριακή τακτοποίηση μπήκαμε επιτέλους στον
πολιτισμό.

Στη Bukhara
Η διαφορά σ’ αυτήν την χώρα είναι ολοφάνερη!
Η ευγένεια των Ουζμπέκων τελωνειακών ήταν υποδειγματική.  Τα 120 χλμ. μέχρι την Bukhara βγήκαν άνετα για τα αλώβητα αυτοκίνητα μας.

Επισκεφθήκαμε το ιστορικό κέντρο της πόλης και το συγκρότημα του Kalyan minaret.

Πρόκειται για μια κατασκευή από οπτοπλινθοδομή, κυκλικής διατομής με διάμετρο βάσης 9μ. και 7μ. στην κορυφή, που στο ανώτερο σημείο διαθέτει εξώστη. Ο ύψος της είναι 48 μέτρα.

Ο μιναρές αυτός σώθηκε ως εκ θαύματος από την εισβολή του Τζέκις Χαν επειδή την ώρα που πέρασε από μπροστά του, του έπεσε το καπέλο του και έσκυψε να το πιάσει.





Θεώρησε λοιπόν ότι ήταν σημάδι άνωθεν και ετσι το άφησε να το θαυμάζουμε εμείς.

Δυο ώρες καθίσαμε στον εξώστη του, καταγράφοντας τις παραδοσιακές κατοικίες στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Πολλές από αυτές διαθέτουν εσωτερικά αίθρια, στοιχείο που χαρακτηρίζει το βιοκλιματικό σχεδιασμό παραδοσιακών κτισμάτων σε περιοχές με υψηλές θερμοκρασίες. Στο κέντρο των εσωτερικών αίθριων παρατηρούνται πηγάδια, ενώ συχνά υπάρχουν δέντρα τα οποία στοχεύουν στην προστασία από τις υψηλές θερμοκρασίες.

Τα φανταιζί χρώματα των ναών ήταν εντυπωσιακά. Η λειτουργία που άρχισε εκείνο το δειλινό, το πλημμυρισμένο με χρώματα και οι προσευχές που ακούγονταν ήταν για μένα βάλσαμο. Οι προσευχές ειδικά αυτές τις στιγμές ήταν για μένα το καλύτερο δώρο του ταξιδιού, μιας σιωπής βαπτισμένης στο όνομα του Αλλάχ-Μπαρ.
 
Επισκεφθήκαμε τα κτίρια των λουτρών των Borzi Kord και Kunjak hammam, (ανδρικό και γυναικείο χαμάμ).
Δεν παρέλειψα να πάρω το βιοκλιματικό λουτρό μου με το σχετικό μασάζ (μην πάει ο νους σας στο πονηρό), πληρώνοντας μόνο 10 €. Προσοχή στα νεφρά σας γιατί όλα έχουν ένα μέτρο.


Ρώσοι με μογγολικές ρίζες
Η βόλτα στα σοκάκια με ταξίδεψε πίσω στο χρόνο, τότε που οι άρχοντες των καραβανιών αντάλλασσαν, πουλούσαν και διαπραγματεύονταν τις πραμάτειες τους, ανοίγοντας πουγκιά χωρίς θόρυβο και μετά κάπνιζαν τον ναργιλέ επισφραγίζοντας τις συνεργασίες.

Υπάρχουν ακόμη μικρές ευκαιρίες  για αγορά χαλιών και πολλά ρολόγια με  σοβιετικά εμβλήματα όλων των εποχών του σοσιαλισμού.

Πάντως στην αρχαία περιοχή οι θολωτές κατασκευές διατηρούν το αλλοτινό ύφος. Άλλο ένα εντυπωσιακό κτίριο είναι το μαυσωλείο Ismail Samni.





Πρόκειται για θολωτή κατασκευή, που εμφανίζει βιοκλιματικά χαρακτηριστικά καθώς η θερμοκρασία στο εσωτερικό του είναι πολύ χαμηλότερη από την εξωτερική.

Τζαμιά και μαυσωλεία, παρτέρια με λουλούδια, μαρτυρούν την Μογγολική καταγωγή των κατοίκων και την κουλτούρα που άφησαν οι πρόγονοι κατακτητές. Η σύγχρονη πόλη είναι αστικότατη και γεμάτη ξενοδοχεία χτισμένα σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα λόγω του τουρισμού.


Στο δρόμο του μεταξιού
Ξεκινήσαμε λοιπόν για την Samarkand, συνοδευόμενοι από την αστυνομία, η οποία ήταν κατ’εντολή του αρμόδιου υπουργείου, δίπλα μας από το απόγευμα της προηγούμενης μέρας, μέχρι που βγήκαμε από την χώρα.

Η Samarkand είναι μία από τις αρχαιότερες συνεχώς κατοικούμενες πόλεις στον κόσμο, που ευδοκίμησε εξαιτίας της θέσεώς της πάνω στον κύριο εμπορικό δρόμο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης («Δρόμος του μεταξιού»).
Σε κάποιες χρονικές περιόδους, η Samarkand ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Κεντρικής Ασίας.

Εκεί επισκεφθήκαμε το συγκρότημα Shahr-i-Zindah «Τάφος του Ζώντος Βασιλέως» που πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα αξιοθέατα της πόλης. Ένα σύνολο  μαυσωλείων που αναπτύσσονται κατά μήκος ενός στενού δρομίσκου.





Οι προσόψεις των κτισμάτων είναι επενδυμένες με μπλε και τυρκουάζ πλακίδια που έχουν διακοσμητικά φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα, ενώ οι θόλοι που στεγάζουν τα μαυσωλεία έχουν εντυπωσιακή διακόσμηση. Οι δύο μεγαλύτεροι τάφοι ανήκουν στον Ταμερλάνο και την οικογένεια του Ούλουγκ Μπέγκ.

Ο Ούλουγκ Μπέγκ ήταν ο πιο ονομαστός αστρονόμος τη εποχής οποίος κατασκεύασε ένα τεράστιο εξάντα, ύψους 3 ορόφων, προκειμένου να μετρήσει τις θέσεις των αστέρων. Κατάφερε να εντοπίσει 1000 αστέρες, αλλά η συνεχόμενη απασχόληση του με την αστρολογία τον έκανε να παραμελήσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα, κατηγορήθηκε ως άπιστος και θανατώθηκε.

Άλλο εντυπωσιακό κτίριο ήταν το τζαμί "Bibi" Khanum «Βασίλισσα όλων των  γυναικών» με το γιγαντιαίο πρόπυλο, τους τέσσερις γωνιακούς μιναρέδες και την μεγάλη περιμετρική αυλή.

Το τέμενος εσωτερικά έχει πολύ μεγάλο ύψος. Η θερμοκρασία στο εσωτερικό του είναι αρκετά πιο χαμηλή από αυτήν που επικρατεί στο εξωτερικό περιβάλλον.

Λέγεται ότι το τζαμί αυτό κτίσθηκε για λογαριασμό της γυναίκας του Ταμερλάνου από ένα αρχιτέκτονα ο οποίος ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της.

Αρνήθηκε να το τελειώσει αν η Bibi δεν του έδινε ένα φιλί. Εκείνη το έδωσε, το πήρε είδηση ο Ταμερλάνος και τους σκότωσε και τους δύο. Κρίμα.

Η φωτογράφηση των οχημάτων στον αρχαιολογικό χώρο  πάντρεψε τη Δύση με το μεγαλείο της Ανατολής.



Ηλιακοί φούρνοι
Αναχωρήσαμε για την Τασκένδη, μια από τις πιο φιλικές και καθαρές  πόλεις του ταξιδιού μας, με τους εξαιρετικά φιλόξενους Ουζμπέκους, που νιώθουν μεγάλο σεβασμό για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της.

50 χλμ έξω από την Τασκένδη επισκεφθήκαμε στο Parkent την μοναδική στο είδος της εγκατάσταση ηλιακού φούρνου.
Πρόκειται για ένα συγκρότημα με ηλιακά κάτοπτρα (καθρέπτες) που συγκεντρώνουν την ηλιακή ακτινοβολία με σκοπό την παραγωγή υλικών υψηλής καθαρότητας, όπου  στο σημείο εστίασης η θερμοκρασία να υπερβαίνει τους 2500 βαθμούς C.

Στην είσοδο της πόλης, μέσα στο καταμεσήμερο, μας περίμενε τιμητική υποδοχή, συνοδεία παραδοσιακών οργάνων, διοργανωμένη από τον δήμαρχο και τους κατοίκους, που μας πρόσφεραν ζεστό ζυμωτό ψωμί με την μορφή λαγάνας και λουλούδια.
Μέσα σε όλη την ταλαιπωρία μας, τέτοιες εκδηλώσεις χαράς, έριχναν βάλσαμο στην ψυχή μας.

Μετά την επίσκεψη στο ερευνητικό κέντρο, μας παρέθεσαν παραδοσιακό γεύμα σε μία αμφιθεατρική τοποθεσία που θύμιζε αρχαία Ελλάδα.

Γυρίσαμε στην Τασκένδη και παρουσιάσαμε την Green Project, σε ειδική τιμητική εκδήλωση, η οποία οργανώθηκε από την διεθνή οικολογική οργάνωση ECOSAN.





Παρόντες,  ο πρόεδρός της κ. Yusufjan Shadimetov, μέλη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, εκπρόσωποι δημοσίων και ιδιωτικών φορέων της χώρας, ειδικοί επιστήμονες και δημοσιογράφοι.
Η ECOSAN επέχει θέση Υπουργείου Περιβάλλοντος.

Η επόμενη μέρα μου επιφύλασσε εκπλήξεις. Χρειάστηκε να επισκεφτώ κάποιο ιατρικό κέντρο για λόγους υγείας όπου ο αντιπρόεδρος της Ecosan στάθηκε στο πλάι μου, σε αντίθεση με τους δικούς μου ανθρώπους που προτίμησαν να πάνε για ψώνια και χαζολόι.

Ευτυχώς μια υπάλληλος του νοσοκομείου, προθυμοποιήθηκε αφήνοντας το πόστο της, να κάνει για μένα όλες τις διατυπώσεις, για να μην χαθώ μέσα στην γραφειοκρατία τους και τα ιατρικά ιστορικά. Τους ευχαριστώ θερμά. Τέλος στα παράπονα.

Το ίδιο απόγευμα αλλάξαμε σύνορα και μπήκαμε στο Καζακστάν.



Στη χώρα των Καζάκων

Για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε το χάλι των ανθρώπων που εκπροσωπούν την χώρα τους στο τελωνείο.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να σου ζητήσουν μίζα. Αυτοί ξεπέρασαν κάθε φαντασία κλέβοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου και ζήτησαν ένα ολόκληρο μισθό για να τα επιστρέψουν.
Αποτέλεσμα; μας έπιασε νύχτα.

Χρειάστηκε να διανύσουμε 240 χλμ. μέχρι την αφιλόξενη Ταράζ, που ο Στάλιν είχε φροντίσει να στείλει μερικές χιλιάδες για «διακοπές».





Ευχάριστο διάλειμμα της διαδρομής μια Μογγόλα μπάμπουσκα, που μας τάισε αυγά και αλμυρό τυρί, ενώ στο διπλανό υπαίθριο ντιβάνι αναπαυόταν μακαρίως ο χορτασμένος από βότκα σύζυγος.

Στην πόλη αυτή, την επομένη βρήκαμε μια Ελλαδίτισα γιατρέσα δεύτερης γενιάς, που μου σιγοψιθύρισε τον καημό για τον ξεριζωμό των Ελλήνων μέσα από ξεχασμένες λέξεις Ελληνικών και Ρώσικων.

Όλοι σ αυτήν την πόλη σε βλέπουν σαν πακέτο χρήματα και οι παροχές ειδικά στα ξενοδοχεία είναι για κλωτσιές.

Οι αγροκαλλιέργειες και η κτηνοτροφία είναι τα κύρια έσοδα αυτής της σύγχρονης Ρωσικής πόλης, που όπως θα δούμε στην συνέχεια κάποιοι δραστήριοι και έξυπνοι Κοζάκοι, όπως ο κύριος Koch, εκμεταλλεύονται τα κόπρανα των βοδιών και των χοίρων που εκτρέφουν και με την βιομάζα επεξεργασμένη παίρνουν μεθάνιο που το χρησιμοποιούν στην συνέχεια για θέρμανση των στάβλων κατά τους χειμερινούς μήνες, όπου η θερμοκρασία κατεβαίνει στους -30 βαθμούς C.

Με την ευκαιρία να προσθέσουμε ότι το Καζακστάν είναι η ένατη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο με έκταση, αλλά μόλις 62η στον πληθυσμό με περίπου 6 άτομα ανά χλμ².

Κατοικείται από 39% Καζάκους (μειονότητα μέσα στην ίδια τους τη χώρα μια και είναι λιγότεροι του 50% του πληθυσμού), 38% Ρώσους, 6% Ουκρανοί, 5% Γερμανοί και το 1% είναι Έλληνες και διάφοροι. Η έκταση του δε είναι 20 φορές σαν την Ελλάδα.





Ζόρικη κατάσταση
Οι λεβέντες της παρέας μου (αφού έμαθαν πια να μην τρωνε ότι λάχει μιας και δεν το συγκρατούσαν πολύ, και παράλληλα  μπατζετ λιγόστευε) και εγώ επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητα μας που πρέπει να σημειώσω ότι μέχρι τώρα δεν χρειάστηκαν καθόλου σέρβις και όπου φύγει – φύγει.

Τα αυτοκίνητα στο τέλος έμαθαν να ταξιδεύουν μόνα τους την νύχτα και έτσι φθάσαμε στις 3 τα ξημερώματα στην  Almaty ή Μηλούπολη πρώην πρωτεύουσα του Καζακστάν.

Η γειτονιά του ξενοδοχείου στην ευρύχωρη και καλοσχεδιασμένη πολεοδομικά πόλη μας βρήκε αντιμέτωπους με τα βαροπάρια της στεριάς και σιτεμμένες μεγαλοκοπέλες (που έκαναν υπερωρίες).

Ακριβά τα ξενοδοχεία εδώ και σε κακό χάλι.  Η πόλη βρίσκεται σε ένα αναπτυξιακό οργασμό υιοθετώντας τα αρνητικά της Δύσης και την φτώχεια της Ανατολής. Μέχρι αυτή η χώρα να αποκτήσει ταυτότητα θα πάρει χρόνο!

Το πρωινό  του ξενοδοχείου δύσπεπτο !!!

Αφήνω την πλάκα και γυρνάω την βωβούπολη και βλέπω με μιας, ότι αν πούλαγαν τα αυτοκίνητα τους θα αγόραζαν μια Ελλάδα και τα νησιά της.

Για να προσέχουμε λίγο πατριώτες μου, γιατί εδώ σίγουρα με πορδές βάφουν αυγά . Ξυπνάτε γιατί θα έρθουν τα Land Cruiser στολισμένα όχι για γάμο αλλά να μοιράσουν οι μπράβοι εξώσεις.





Από την συνάντηση με τους εκπροσώπους της Πρεσβείας και τον πρόεδρο του συλλόγου των ομογενών, μάθαμε τα καθέκαστα της χώρας και ανταλλάξαμε απόψεις για το μέλλον των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μιας και η χώρα διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο και στηρίζεται πολύ στις εξαγωγές αυτού, καθώς και των αγροτικών προϊόντων.

Θα θέλαμε να θυμίσουμε στην Ελληνική κυβέρνηση ότι οι εναπομείναντες Έλληνες έχουν ανάγκη την ζεστασιά και την προσοχή μας.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτή η χώρα έχει εξαιρετική ομορφιά. Λίμνες, ποτάμια και βουνά με υψόμετρο 4500  μέτρα που λειτουργούν σύγχρονα χιονοδρομικά κέντρα.


Το μπλέξιμο
Τα βάσανα συνεχίζονται. Μέλη της ομάδας μας, επισκέφτηκαν την τεχνητή λίμνη στα βόρεια της Almaty,  όπου  κατέγραψαν και βιντεοσκόπησαν ένα υδροηλεκτρικό σταθμό.

Όμως δεν ήξεραν ότι αυτό απαγορευόταν, δεν υπήρχε σήμανση και έτσι τα παλικάρια μου βρέθηκαν στην ψειρού.

Αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ στην πρεσβεία που μας ξελάσπωσε και χρειάσθηκε να ξενυχτήσουν τέσσερα άτομα μαζί και ο πρέσβης, για να λήξει το θέμα όμορφα και ανώδυνα.

Οι εκπρόσωποι της ομογένειας πάντως, καλά κρατούν. Ο πρόεδρος της  αυτές τις ημέρες ήταν παρών και ας του βγάλαμε το λάδι.
Θα ακούει έρχονται Έλληνες και  θα ανασκουμπώνεται.

Τα μέλη της ομάδας δεν ξέχασαν να επισκεφθούν τα λουτρά Arasan στο Almaty. Τα οποία είναι ένα μεγάλο συγκρότημα λουτρών με ξεχωριστά τμήματα ανδρών και γυναικών, με δύο μεγάλες κυκλικές δεξαμενές, που στεγάζονται από ημισφαιρικούς θόλους.

Πρόκειται για χαρακτηριστικό αρχιτεκτόνημα Σοβιετικού Ρεαλισμού. Το δυναμικό αρχιτεκτονικό μορφολογικό λεξιλόγιο που υιοθετείται, όπως λεει και η Ελένη (η αρχιτέκτονας μας), παραπέμπει σε κτίριο δεκαετίας ’50 με καλοσχεδιασμένες οικοδομικές λεπτομέρειες.

Το ταξίδι μας συνεχίζεται για Κίνα και τα αυτοκίνητα μας να ταξιδεύουν με τρένο για το Πεκίνο.

Τέλος Γ’ μέρους

Κείμενο: [Γιώργος Λάσδας]
Φωτογραφίες: [Γιώργος Λάσδας, Λευτέρης Αγαπουλάκης]

Σχετικοί σύνδεσμοι
Πρώτο μέρος: Ελλάδα – Τουρκία – Γεωργία
Δεύτερο μέρος: Αζερμπαϊτζαν – Τουρκμενιστάν
Σχετική συζήτηση στο forum





































































































































More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.041742 seconds. ]