Off-Road.gr

Θέματα Forums Αρχεία

  · Κεντρική σελίδα

Επιλογές
· Θέματα
· Κορυφαία άρθρα
· Αγγελίες
· Αναζήτηση

-------------------------
· Συζητήσεις - Forums
· Downloads
· Σύνδεσμοι
· Λέσχες
 


Web Links
  · NoraStudio.gr
· Motobet
· Nora Agapi - Photographer
· TheWorldOffRoad.com
· Νάουσα Ημαθίας
· Qashqai Club
· Η ιστοσελίδα των Μεθάνων
· Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας
· JimnyClub.gr
· MotoRidersClub
 

 
Λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά... στις μεθυστικές πόλεις του Ιράν: 2ο μέρος


... η είσοδος του τελωνείου στο Ιραν


Λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ... στις μεθυστικές πόλεις του Ιράν: 1ο μέρος

Είσοδος στο Iran


Τα τελευταία χιλιόμετρα τα κάνουμε βασανιστικά αργά. Αριστερά μας το Αραράτ περιτριγυρισμένο από αχανείς πεδιάδες. Η κορυφή του τρυπάει τα σύννεφα και ξεπροβάλει πάνω από αυτά φορώντας το μόνιμα λευκό καπέλο της. Πρέπει να φτάσουμε και εκεί κάποια φορά.

Στα σύνορα
Στρατός παντού από την πλευρά της Τουρκίας και με το που σταματάμε τη μηχανή μας περιτριγυρίζουν οι «ενδιάμεσοι».

«Θέλετε Ιρανικά χρήματα;»
«Να σας βοηθήσω με τη διαδικασία;».

Δίνουμε σε έναν από αυτούς δύο ευρώ με την υποχρέωση να μην μας ξαναενοχλήσει ούτε αυτός ούτε κάποιος άλλος. Δούλεψε το σύστημα.

Το γνωστό πρόβλημα με το ότι οι Ελληνικές άδειες μοτοσυκλετών συμπληρώνουν τα κενά μπροστά από τα ψηφία με μηδενικά που ... οι πινακίδες δεν έχουν. «Που είναι τα μηδενικά;» μας ρωτούν και δείχνουν την πινακίδα.

Τελικά με τα πολλά γίνεται η συνεννόηση, και μας ανοίγουν καινούργια καρτέλα στο σύστημα για να μπορέσουμε να βγούμε από τη χώρα. Σφραγίδες και η σιδερένια συρόμενη πόρτα ανοίγει και κλείνει πίσω μας.

Είμαστε στη νεκρή ζώνη, λίγα μόλις μέτρα από το ....








...Ιράν
Όσο και να προσπαθείς να είσαι ανοιχτόμυαλος, η σχεδόν καθημερινή καραμέλα του «μεγάλου αδελφού» για το κακό που κρύβεται στην Περσία είναι σίγουρο ότι σου αφήνει κάποια ψήγματα ανησυχίας.

Αυτό είναι καλό, γιατί έτσι γίνεται ακόμα πιο απολαυστική η στιγμή που ανακαλύπτεις ότι οι Ιρανοί είναι από τους πιο φιλόξενους και φιλικούς λαούς στον κόσμο. Και το βλέπεις αυτό ακόμα και στα σύνορα.
Πραγματικά σχίζονται για να σε εξυπηρετήσουν. Ας δούμε τι έγινε...



...στο τελωνείο
Βρισκόμαστε στα δέκα μέτρα της νεκρής ζώνης μεταξύ Τουρκίας – Ιράν περιμένοντας να ανοίξει η επόμενη πόρτα. Κάτι που κρατάει λίγο, μέχρι να έρθει ένας αξιωματικός μέσα από το κτίριο του Ιρανικού τελωνείου.

Σκαει χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και με άψογα Αγγλικά μας πετάει: «Καλώς ήρθατε στο Ιράν!»

Αφήνουμε τις μοτοσυκλέτες απ΄ έξω και τον ακολουθούμε μέσα στο κτίριο.

Ξεκινά η διαδικασία με τον Ιρανό πάντα κοντά μας να μεταφράζει – βοηθά σε κάθε βήμα. Βέβαια τα βήματα γίνονται με... ανατολικούς ρυθμούς.





Είσοδος στο ξενοδοχείο.... μαζί με τη μοτοσυκλέτα!



Το Καρνέ
Οι μοτοσυκλέτες πρέπει να εισαχθούν προσωρινά στη χώρα. Για να γίνει η διαδικασία πιο γρήγορα υπάρχει ένα διεθνές έγγραφο το «καρνέ» ή «τρίπτυχο». Ουσιαστικά πρόκειται για το «διαβατήριο» του οχήματος, το οποίο αναφέρει τον ιδιοκτήτη και τα στοιχεία του οχήματος.

Κάθε «σελίδα» έχει τρία αποκόμματα. Το πρώτο παραμένει πάντα στο καρνέ. Αυτό και το τελευταίο συμπληρώνονται κατά την είσοδο στη χώρα (ημερομηνία, σημείο εισόδου κλπ). Το τελευταίο το κρατούν κατά την είσοδο.

Όταν θα γίνει η έξοδος από τη χώρα, συμπληρώνουν τα στοιχεία στο σταθερό τμήμα και συμπληρώνουν και κρατούν το δεύτερο απόκομμα.

Το «καρνέ» είναι μια λύση – σύμβαση πού έχει η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA) για να διευκολύνει τις διαδικασίες σε περισσότερες από 100 χώρες ανα την υφήλιο. Εκδίδεται από τον εκπρόσωπο της στην Ελλάδα, την ΕΛΠΑ, με κόστος κάτι παραπάνω από 100 Ευρώ. Κατά την έκδοση του, πρέπει να καταθέσεις μια εγγύηση 2000-3000 ευρώ ανάλογα το όχημα ή αντίστοιχη εγγυητική επιστολή (συμφέρει η επιτόπου κατάθεση).

Τα χρήματα επιστρέφονται εφόσον το «καρνέ» επιστρέψει με τα φύλλα του ορθά συμπληρωμένα (στοιχεία εισόδου – εξόδου) και ουσιαστικά διασφαλίζει ότι το όχημα δεν θα «πουληθεί» σε κάποια τρίτη χώρα χωρίς να εισπραχθούν οι δασμοί.

Ευτυχώς που στη χώρα μας, η εγγύηση δεν είναι αντίστοιχη με την αξία του οχήματος –όπως στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.- Π.Χ. στην Αγγλία για να παραλάβεις το καρνέ θα πρέπει να καταθέσεις εγγύηση ίση με την τρέχουσα αξία του οχήματος.








Το... λάθος στο καρνέ
Τελειώνουμε με τη διαδικασία στο δικό μας καρνέ και έρχεται η σειρά του Δημήτρη. Εκεί ανακαλύπτουμε ότι στο καρνέ του, δεν υπάρχει το όνομα του!

«Ποιος είναι ο κύριος Βριλήσσια;» μας ρωτούν;
«Οχι αυτή είναι η διεύθυνση!»
«Και τότε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης;»

Κοιτάμε το καρνέ και ανακαλύπτουμε ότι δεν υπάρχει το όνομα!
«Δεν μπορείτε να εισάγετε τη μοτοσυκλέτα». Κάγκελο.
«Εσείς μπορείτε να συνεχίσετε» λένε σε εμένα.
«Ούτε συζήτηση. Αν δεν έρθει μαζί ο φίλος μου, δεν θα φύγω ούτε εγώ.»
Όπως καταλαβαίνετε μας έπιασε απελπισία...

Ευτυχώς όμως οι άνθρωποι θέλανε να βοηθήσουν και η λύση βρέθηκε. Συμπληρώσαμε με το χέρι σε κάθε σελίδα τα στοιχεία του Δημήτρη και λίγο αργότερα ήμασταν έτοιμοι με τα καρνέ σφραγισμένα.

Ο έλεγχος στα πράγματα ήταν τυπικός, «έχετε οινοπνευματώδη ή περιοδικά πορνό;» ήταν το μόνο που τους ένοιαζε. Δεν ξέρετε πόσο μετάνιωσα λίγες μέρες αργότερα ένα ζεστό βραδάκι στο βουνό, που δεν είχα φέρει μαζί μου λίγα κουτάκια μπύρας!







Τα χρήματα
Όπως ανέφερα και ποιο πάνω, ο Δημήτρης με τη Γιούλη είχαν ξαναέρθει, οπότε είχαμε μια ιδέα για το κόστος ζωής.

Στην τράπεζα στα σύνορα αποφασίσαμε να αλλάξουμε αρχικά 300 ευρώ το κάθε ζευγάρι.
Τελικά ύστερα και από την προτροπή του ταμία, αλλάξαμε 200. Το πακέτο με τα χρήματα ήταν πραγματικά τεράστιο και μας πήρε λίγη ώρα για να το τακτοποιήσουμε!

Ένα ευρώ είναι περίπου 12000 IR. Με το πετρέλαιο να κοστίζει περί τα 0,011 λεπτά το λίτρο (11e ο τόνος!), τη βενζίνη για τους ντόπιους 7 λεπτά και το νερό 12 λεπτά, ξαφνικά νιώθεις ζάπλουτος. Βέβαια σαν ξένος, δε μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου, η βενζίνη για εμάς κοστίζει 47 λεπτά το λίτρο, αλλά και πάλι τζάμπα είναι!

Βρισκόμαστε ήδη στο Ιράν!









Κ.Ο.Κ.
Τι είναι αυτό; Με το που μπαίνεις στη χώρα, το πρώτο που συνειδητοποιείς είναι ότι γνώριζες μέχρι τώρα για τους κανόνες κυκλοφορίας πρέπει να το ξεχάσεις. Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Είσαι στη μέση μιας πλατείας στο αριστερό ρεύμα και συναντάς ένα πεζό φίλο σου.

Φυσικά κοκαλώνεις και ρωτάς τι κάνει η οικογένεια, ανταλλάσσεις χαιρετισμούς κλπ. Αν τώρα ο φίλος σου, σου ζητήσει να τον πετάξεις λίγο πιο κάτω, κανένα πρόβλημα.

Όπως δεν είναι πρόβλημα το ότι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις ήταν λίγο πιο πριν δεξιά στην πλατεία. Κάνεις επιτόπου αντίθετα στο ρεύμα της πλατείας και πάς στον προορισμό σου. Κανείς δεν θα ενοχληθεί!

Άλλο; Το βράδυ τα φώτα δεν είναι απαραίτητο να είναι ανοικτά. Μπορείς να κινείσαι σε επαρχιακό ορεινό χωρίς αυτά. Το πολύ – πολύ να τα ανοίξεις τελευταία στιγμή που θα αντιληφθείς ότι κάποιος έρχεται από το αντίθετο ρεύμα για να τα ξανακλείσεις λίγα μέτρα παρακάτω.

Βασικά μιλάμε για μια πλήρη αναρχία στο θέμα κυκλοφορία, αλλά μόλις το δεχθείς όλα πάνε καλά! Ο Αλλάχ είναι μεγάλος και φροντίζει για τα πάντα!










Tο ξενοδοχείο στη συνοριακή πόλη του Maku
Mε 3000 χιλιόμετρα στην πλάτη, τις τελευταίες 4 μέρες, το μόνο που αναζητούσαμε πλέον ήταν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Η συνοριακή πόλη του Maku ήταν όπως κάθε άλλη συνοριακή πόλη.

Ένα παζλ από διάφορες εθνικότητες. Τα δύο ξενοδοχεία που υπήρχαν ήταν – με τα Ελληνικά μέτρα – άθλια, αλλά με την κούραση που είχαμε απλά ξεραθήκαμε. 7 ευρώ για το δίκλινο! Welcome to Iran!

O ξενοδόχος ανοίγει τις πόρτες και μετακινεί τους καναπέδες για να βάλουμε τις μοτοσυκλέτες μέσα στο σαλόνι!

Το δωμάτιο τρισάθλιο και τα σεντόνια είναι από ... πολλούς προηγούμενους.
Κάνουμε ένα μπάνιο (το ξενοδοχείο είχε μια κοινή τουαλέτα – μπάνιο για όλα τα δωμάτια) και έξω σε αναζήτηση τροφής.

Λίγα μέτρα παρακάτω βλέπουμε ένα περιπολικό έξω από ένα μαγαζί που .. θυμίζει εστιατόριο. Ε... για να τρώνε οι μπάτσοι εδώ σίγουρα θα έχει καλό φαγητό.

Βραστό μυαλό στο ζουμί του με λεμόνι (μπουκάλι) και κανέλα...
Τι να πω;







Μόνο δύο πολιτισμοί υπάρχουν!
Από την επόμενη μέρα, αρχίσαμε να βλέπουμε πόσο πολύ εκτιμούν οι Ιρανοί τους Έλληνες.

Όταν ο πρώτος ηλικιωμένος που μας πλησίασε, μιλώντας αγγλικά, έμαθε ότι ήμασταν έλληνες, μας είπε:
«Σαν Ιρανοί πιστεύουμε ότι υπάρχουν μόνο δύο πολιτισμοί, ο Περσικός και ο Ελληνικός.»

Γνωμικό που ακούσαμε δεκάδες φορές σε όλη τη χώρα. Απ΄ την άλλη όταν σε κάποια νοτιά πόλη πήγαμε να ανανεώσουμε το δελτίο καυσίμων μας, ο τοπικός διευθυντής, συμπλήρωσε τα παραπάνω με το:

«Είμαστε και οι δύο από πολιτισμούς με πλούσια ιστορία αλλά χωρίς κανένα μέλλον.»

Έτσι για να μην πολυενθουσιαζόμαστε...


Συνεχίζεται...

Κείμενο: [Σπύρος Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Nora Agapi]







Σχετικοί σύνδεσμοι
Λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ... στις μεθυστικές πόλεις του Ιράν: 1ο μέρος
Συζήτηση στο Forum

Φωτορεπορτάζ από το Ταξίδι στο Ιράν με μοτο
1ο Φωτορεπορτάζ
2ο Φωτορεπορτάζ
3ο Φωτορεπορτάζ
4ο Φωτορεπορτάζ
5ο Φωτορεπορτάζ
6ο Φωτορεπορτάζ

Την ίδια περίοδο (με μερικές μέρες διαφορά) και άλλη μια ομάδα από την Ελλάδα επισκεύτηκε το Iran, οι Nomads.
Δείτε εδώ τις φωτογραφίες τους






More articles

 

 


 


 
Επιλέξτε γλώσσα

ΑγγλικήΕλληνική
 


 
Google
 



[ Page created in 0.041744 seconds. ]