| |
20 Land Rover με τα πληρώματα
τους είναι έτοιμα για την περιπέτεια
Όχι άλλο Κάρβουνο! Μόνο Λάσπη!
Οι «συνήθεις ύποπτοι» των Land Rover συναντήθηκαν για μια ακόμα φορά
στο φυσικό τους περιβάλλον, δηλαδή στο βουνό.
Σπάζοντας το κατεστημένο, καθόλη τη διάρκεια της συνάντησης, μέσα στο
πρόγραμμα δεν υπήρχε ούτε μια ταβέρνα. Αυτό χαρακτηρίστηκε από πολλούς
ως ιδιαίτερα extreme!
Ο στόχος; Να ευχαριστηθούν οι
συμμετέχοντες τον τρόπο ζωής που προσφέρει ένα Land Rover!
Η πρεμιέρα της τετρακίνητης υπερ-παραγωγής «Όχι άλλο κάρβουνο – μόνο
λάσπη» έλαβε χώρα στα Χάσια, στην περιοχή πάνω από το χάνι Μουργκάνι
στα Τρίκαλα έως κάτω από τα Γρεβενά στο γεφύρι του Αζίζ Αγά.
Ήδη από αργά το βράδυ της Παρασκευής 20 Land Rover με τα πωρωμένα για
δράση και παιχνίδι πληρώματα τους, είχαν συγκεντρωθεί στο εκκλησάκι της
Αγ. Παρασκευής στην Κρύα Βρύση.
Ξεκίνημα με το καλημέρα του Σαββάτου
για ζέσταμα με Off-Road διαδρομή
Καιρός ξηρός αλλά η Κρύα Βρύση όνομα και πράγμα. Μέσα σε λίγα λεπτά από
την άφιξη μας στο σημείο της κατασκήνωσης ο χώρος είχε γεμίσει
σκηνάκια, η φωτιά ήταν λαμπρή και τα τσίπουρα έδιναν και έπαιρναν.
Υπο τους ήχους ποιοτικής μουσικής τζάζ – ο αθεόφοβος ο JohnFox είχε
εγκαταστήσει μεγαφωνικό σύστημα κάτω από τον κινητήρα του Tdi του –
αρκετοί ήταν αυτοί που κρατήθηκαν μέχρι ξημερώματα.
Η έγερση έγινε με υποδειγματικό τρόπο για τα ελληνικά δεδομένα. 08:00
έπρεπε να ήμαστε έτοιμοι, 07:45 είχαμε ήδη μπει στα αυτοκίνητα.
Μια και ο χρόνος υπήρχε λοιπόν, ξεκινήσαμε για μια μικρή διαδρομή της
τάξης του ενός χιλιόμετρου για να ζεσταθούν τα πνεύματα. Κατέβασμα 45
μοιρών στο γλιστερό στρώμα των φύλλων και στη συνέχεια πέρασμα ενός
μικρού βραχόκηπου. Τα κλαδιά άρχισαν ήδη συγκρατούν τα οχήματα και τα
πληρώματα να το διασκεδάζουν.
Λίγη ώρα αργότερα συναντήσαμε μερικούς ακόμα στη διασταύρωση στο χάνι
Μουργκάνι. Η διαδρομή ξεκινούσε!
Γνήσιο G4. Φυσικά δεν θα μπορούσε να
λείπει από την παρέα!
Ο θεός της βροχής...
... κρατήθηκε μακριά το πρωινό του Σαββάτου. Ακολουθήσαμε αρχικά μια
εκτός δρόμου διαδρομή κοντά στο ποτάμι του Ίων. Η φύση έχει ξεγελαστεί
από την καλοκαιρία που επικρατεί ακόμα και λουλούδια και πρασινάδα
κυριαρχούν.
Το κομβόι κινείται με γοργούς ρυθμούς και λίγο αργότερα μπαίνουμε σε
ένα ξεχασμένο δρομάκι. Να και τα νεροφαγώματα, να και οι γλίστρες!
Το καφεκόκκινο χρώμα επικρατεί εδώ. Λίγο αργότερα βγαίνουμε στο
εγκαταλελειμμένο χωρίο της Γεωργίτσας. Έξι σπίτια όλα και όλα – ερείπια
πλέον – αποκομμένα από τον υπόλοιπο κόσμο, θυμίζουν πως ήταν η ζωή
παλιά.
Εντωμεταξύ δύο – τρεις από την παρέα έχουν ήδη βρει ευκαιρία σε ένα
βούρκο, να δοκιμάσουν τον εξοπλισμό. Εντέλει η λακκούβα καθάρισε με τη
λάσπη να έχει μεταφερθεί πάνω στα αυτοκίνητα!
Η ενημέρωση για τη διαδρομή. Τα
χαμόγελα τα λένε όλα!
Κόψε δρόμο!
Ένα μικρό Off-Road
κομμάτι έκοβε διαδρομή και μας γλίτωνε αρκετά χιλιόμετρα. Στην έξοδο
του, ο δρόμος ήταν γύρω στα τέσσερα μέτρα κάτω από την πλαγία όπου
ερχόμαστε. Ευκαιρία για γιορτή.
Άλλος γρηγορότερα, άλλος πιο σιγά, όλα τα Land Rover περάσανε το
κομμάτι που μάλλον απίθανο φαινόταν στο αμύητο μάτι. Οι φωτογραφικές
και οι κάμερες άναψαν! Φυσικά δεν έλειψε η ευκαιρία για να
χρησιμοποιηθούν οι εργάτες, οι ιμάντες και τα PSP. Παιχνιδάκι για τους
έμπειρους, σχολείο για τους νέους.
Εντωμεταξύ στα λίγα λεπτά που χρειαζόταν για να περάσει το κάθε
αυτοκίνητο από το σφικτό σημείο, οι παρέα άρχιζε να «δένει».
Πέντε χιλιόμετρα αργότερα το αγριεμένο ρέμα είχε ξηλώσει 40 μέτρα
δρόμου και είχε δημιουργήσει ένα χάος!
Γεμάτο αρκουδοπατήματα...
...Στην εγκαταλελειμμένη Γεωργίτσα!
Τα φτυάρια έξω...
ακούστηκε και μέσα σε λίγα λεπτά περισσότερα από 20 ζευγάρια χέρια
άρχισαν τη δουλειά ώστε να «σπάσει» η σάρα και να μαλακώσει. Το
πρόβλημα δεν ήταν το εμπόδιο, αλλά... ότι όλοι ήταν τόσο πρόθυμοι να
δουλέψουν που... δεν υπήρχε ο χώρος.
Αυτή ήταν η διαφορά που επιζητούσε και η συγκέντρωση. Το δέσιμο μιας
ομάδας, που είναι πρόθυμη να αντιμετωπίσει τα εμπόδια που θα συναντήσει
στην πορεία της. Τα Land Rover είναι το μέσο που μας φέρνει πιο κοντά!
Μισή ώρα αργότερα το πρώτο Land Rover κατέβαινε την πλαγιά δεμένο για
να δοκιμάσει το εμπόδιο και έπειτα άρχισαν ένα – ένα τα υπόλοιπα λυτά.
Η αμμούδα στην απέναντι όχθη ήθελε να σε κρατήσει εκεί και οι εργάτες
δούλεψαν οριακά για τα πιο βαρυφορτωμένα οχήματα. Κάπου εκεί ο Lesoto
ανακαλύπτει ότι του έχει κοπή το σωληνάκι από τα φρένα. Η λύση ήταν
άμεση μια και ο Mudnolis κουβαλούσε μέχρι και σωληνάκι φρένου!
Τι να κοιτάζουν οι θεατές;
Τα έργα της βροχής. Το ποτάμι φούσκωσε και παρέσυρε ότι βρήκε στο διάβα
του.
Κανένα πρόβλημα για ένα Land Rover!
Η Εγνατία και το συρματόπλεγμα για τις
αρκούδες
Είναι γνωστά τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η Εγνατία με το
πέρασμα της από την περιοχή.
Οι σχεδιαστές με κύριο μέλημα τους μάλλον το χρήμα, δεν ακολούθησαν
κάποια ήδη χαραγμένη διαδρομή αλλά πέρασαν πραγματικά μέσα από
ξεχασμένα βουνά εκεί που από αιώνες βρίσκει καταφύγιο η αρκούδα.
Μέχρι πρόσφατα μόνο ελάχιστοι δύσβατοι χωματόδρομοι περνούσαν από εδώ.
Τώρα εκεί που κινείσαι μέσα στο πουθενά σκας πάνω στο «σωλήνα» της
Εγνατίας. Καλή η πρόοδος αλλά όλα έχουν και ένα μέτρο.
Το ίδιο το έργο, έχει φέρει την καταστροφή σε πολύ κοντινή απόσταση από
τα σημεία που περνά. Ρυάκια έχουν πισωγυρίσει, ολόκληρα βουνά έχουν
εξαφανιστεί ή νέα έχουν δημιουργηθεί, τεράστιες καθιζήσεις και ...
τσιμεντένια απομεινάρια από την κατασκευή.
Μέσα σε όλη την προχειρότητα για την προφύλαξη της γύρω φύσης και
ύστερα από πιέσεις που προκλήθηκαν από τα συνεχόμενα ατυχήματα με
αρκούδες στην αρτηρία, όπως – όπως οι κατασκευαστές έπιασαν και έβαλαν
συρματόπλεγμα όπου έβρισκαν.
Ε... εδώ σε ένα σημείο που περνούσε πάνω από ένα τούνελ, για χάριν
ευκολίας έβαλαν συρματόπλεγμα κατά μήκος του δρόμου με αποτέλεσμα να
μην υπάρχει πρόσβαση, τουλάχιστον για τα αυτοκίνητα.
Αναγκαστικά ακολουθήσαμε την Εγνατία μέχρι την επόμενη της έξοδο ώστε
να περάσουμε απέναντι.
Η βραδινή φωτιά βοήθησε στο δέσιμο
της ομάδας. Το ψιλόβροχο δε σταμάτησε όλη τη νύκτα.
Η κατασκήνωση
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν μπήκαμε λίγο πριν την Κρανιά σε έναν
εγκαταλελειμμένο δασικό. Λίγο αργότερα αυτός κοβόταν με το μαχαίρι και
η συνέχεια γινόταν εκτός δρόμου, σε μια κατηφορική πλαγιά μέσα στα
δέντρα.
Εντωμεταξύ η βροχή είχε κάνει την εμφάνιση της.
«Κατεβείτε χωρίς φρένα μέχρι να περάσετε και από το δέντρο με την
πλάγια κλίση και μετά αρχίστε το φρενάρισμα» ήταν οι οδηγίες από το VHF.
Το κομμάτι ήταν στενό και γλιστερό. Ο παραμικρός δισταγμός θα είχε σαν
αποτέλεσμα να γλιστρήσει το όχημα και να ακουμπήσει με τα δέντρα, που
δεν θα ήταν και ότι καλύτερο για το αλουμίνιο των Land Rover.
Κάπου εκεί μπλόκαρε το χειρόφρενο από το G4. «Κλείσε διακόπτη, άνοιξε
τον και περίμενε 30 δευτερόλεπτα» ήταν η φωνή του Πάνου από το VHF.
Η βροχή είχε κάνει το έδαφος, παιδική χαρά. Τα Land Rover χόρευαν
πιρουέτες στο γλιστερό έδαφος. Πίσσα σκοτάδι και βγαίνουμε σε ένα μικρό
πλάτωμα. Το σημείο της κατασκήνωσης δίπλα στο ποτάμι.
Ωραία – σήμερα θα έχει λάσπη!
Ο χορός της βροχής...
...είχε λάθος timing. Υπο βροχή το στήσιμο των σκηνών. Μετά ήσουν
έτοιμος. Ούτως ή άλλως βρεμένος ήσουν, οπότε στήθηκαν φωτιές παντού και
άρχισε το τσιμπούσι.
Άλλοι έπεσαν απευθείας για ύπνο. Δύο – τρεις αποφάσισαν να ... κάνουν
βραδινό trophy μέχρι την Κρανιά για προμήθειες. Ο Βασίλης που είχε
πήξει στη δουλειά μέχρι αργά το Σάββατο (τι θα τα κάνεις τα λεφτά;;;)
κατάφερε να μας βρει στο πουθενά, διασχίζοντας το ποτάμι – χωρίς να
ξέρει το βάθος του – βραδιάτικα!
Κρασί κάθε χρώματος μέχρι τις 23:00 και μετά ο Griou έβγαλε
Bacardi-coca. Γίναμε στουπί.
Οι στάλες της βροχής πάνω στις σκηνές ήταν ένα και ένα για νανούρισμα.
Κάποιοι έκαναν βραδινή διαδρομή μέσα στις σκηνές – πρώτη κοντή – μπλοκέ
– ανηφόρα με σπασμένη εξάτμιση!
Συντριβάνι Land Rover
Η επόμενη μέρα
Ξεκίνησε με το νέο ότι ο JohnFox που είχε πάει για προμήθειες χθες
βράδυ και τελικά έμεινε στην Κρανιά, είχε γλιστρήσει πρωινιάτικα από
υπερβολικό ενθουσιασμό και είχε φουντάρει σε παρακείμενο ρυάκι, ευτυχώς
μόνο με υλικές ζημιές.
Το αυτοκίνητο είχε «ανελκυθεί» και μας περίμενε για καφέ πίσω στην
Κρανιά.
Με οδηγό το Βασίλη που είχε περάσει χθες το βράδυ το ποτάμι, κόψαμε
διαδρομή και βγήκαμε στην άσφαλτο. Καφές στο πόδι και καζούρα
στον Γιάννη. Ξανά μέσα στα αυτοκίνητα. Το γεφύρι του Αζίζ Αγά μας
περιμένει.
Γεμάτο χρώματα η διαδρομή
Το γεφύρι του Αζίζ - Αγά
Στις ανατολικές πλαγιές της Πίνδου, βρίσκεται το Τρίκωμο, το παλαιό
Ζάλοβο. Ήταν πασίγνωστο για τα πολλά αμπέλια του, το δυνατό του
τσίπουρο και το άφθονο καλό κρασί του που το μετέφεραν και το πουλούσαν
οι αγωγιάτες σ’ όλη τη Δυτική Μακεδονία έως τη Θεσσαλονίκη και
Ζαγοροχώρια.
Το Τρίκωμο ανάσανε, όταν ο Αλή Πασάς έκανε καινούργια σχέδια για το
οδικό δίκτυο και σύνδεσε τα μεγαλύτερα χωριά με καινούργιους
καραβανόδρομους. Τότε θεμελιώθηκε μια μεγάλη τοξωτή γέφυρα στο ποτάμι,
που το συνολικό της μήκος είναι 71μ και το ύψος της φθάνει τα
15μ.
Πρόκειται για ένα τρίτοξο γεφύρι με το μεσαίο τόξο να είναι το κύριο,
στο εσωρράχιο του oποίου κρέμεται ένα καμπανάκι που με τα χτυπήματα του
από τους δυνατούς ανέμους προειδοποιούσε τους περαστικούς για τον
μεγάλο κίνδυνο που διέτρεχαν, καθώς περνούσαν από αυτό.
Είναι το μεγαλύτερο σε άνοιγμα και ύψος τόξου γεφύρι της Μακεδονίας και
η μεσαία καμάρα του είναι από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα. Χτίστηκε το
1727 µε χορηγό τον Αζίζ-Αγά και σύμφωνα με το θρύλο, έπεσε δύο φορές.
Εξακολουθεί και στέκει σήμερα αγέρωχο σε τέλεια αρμονία με το
περιβάλλον.
Το Land Rover του Ηλία κάνει το
νεροφάγωμα να δείχνει παιχνιδάκι
Κατά εκεί λοιπόν τραβούσαμε με στόχο να είμαστε σε αυτό μέχρι το
μεσημέρι της Κυριακής.
Η χθεσινή βροχή είχε κάνει το έδαφος ένα και ένα για Land Rover.
Εντωμεταξύ η διαδρομή που ακολουθούσαμε ήταν παρατημένη για χρόνια,
χωρίς καμιά συντήρηση. Νεροφαγώματα, λάσπη και σαρίσματα ήταν μέσα στο
πρόγραμμα.
Σε κάποιο σημείο το νεροφάγωμα ήταν αρκετό για να καταπιεί ακόμα και
ένα Land Rover. Δοκιμάστηκαν όλοι οι τρόποι διάσχισης – ο καθένας
αυτοσχεδίασε – αλλά κατά γενική ομολογία ο καλύτερος ήταν αυτός
«Νεροφάγωμα; Πιο νεροφάγωμα, δεν είδα τίποτα!»
Φτάνουμε στο γεφύρι του Αζίζ Αγά
Το πέρασμα στο Βενέτικο
Ο Βενέτικος έχει νερό όλο το χρόνο, ενώ λίγες ώρες μετά από ισχυρή
καταιγίδα αλλά και την Άνοιξη που λιώνουν τα χιόνια είναι ουσιαστικά
αδιάβατος από όχημα, μια και τα νερά του, ξεπερνούν τα δύο μέτρα σε
βάθος.
Σήμερα ήμασταν τυχεροί. Τον πετύχαμε στα καλά του. Ευτυχώς γιατί αλλιώς
θα έπρεπε να γυρίσουμε. Το νερό δεν ξεπερνούσε τους 70 πόντους – 1
μέτρο. Ένα – ένα τα Land περνούσαν απέναντι.
Δεν έλειψαν και τα μικροκολλήματα, με μεγαλύτερο αυτό του Savourdaman.
Το βαρυφορτωμένο Disco (τέσσερις μαντράχαλοι + πλήρης εξοπλισμός
επιβίωσης) ήταν μάλλον πολύ για το μαλακό πυθμένα του Βενέτικου.
Το ιππικό ήρθε στο πρόσωπο του Ηλία με το 90. Έγιναν οι απαραίτητες
προσδέσεις και λίγο αργότερα με τον νεοεγκαταστηθέν εργάτη του, το
Disco βγήκε απέναντι.
Στάση για στέγνωμα και φωτογραφίες κάτω από το γεφύρι.
Ήταν ήδη αργά το μεσημέρι όταν κάποιοι πήραν το δρόμο της επιστροφής
από άσφαλτο ενώ μερικά ακόμα Land συνεχίσαμε για να κυκλώσουμε τη
διαδρομή και να επιστρέψουμε από χώμα μέχρι που να βραδιάσει.
Ένα DIII σε εργοστασιακή μορφή
δείχνει ότι είναι γνήσιος απόγονος LR
Το... δεύτερο πέρασμα από το Βενέτικο.
Θεωρητικά αυτό θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο, μια και ο πυθμένας του
ποταμού εδώ, ήταν τσιμεντωμένος. Όμως η είσοδος και η έξοδος από το
ποτάμι ήταν γεμάτη αμμούδα. Οπότε αποφασίστηκε η δοκιμή διαφορετικής
προσέγγισης.
Ο Κώστας Discoequip βούτηξε πρώτος στο νερό και εκμεταλλευόμενος με
σύνεση τον υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα του – πατάω γκάζι φάτε τη λάσπη
μου- σκαρφάλωσε με τη δεύτερη προσπάθεια απέναντι. Μετά ο Βασίλης,
έκανε βόλτα μέσα στο ποτάμι, σταμάτησε για φωτογραφίες και σκαρφάλωσε
και αυτός απέναντι.
Όμως του φάνηκε πολύ εύκολο οπότε.... ξαναμπήκε και είπαμε να δοκιμάσει
μια άλλη έξοδο.
Το γεφύρι του Αζίζ Αγά
Ε.... κάπου στη μέση του σκαρφαλώματος στην όχθη, αποφάσισε να σβήσει
το Land και να επιστρέψει πίσω μέσα στο ποτάμι.
Δέσιμο, μακροβούτι και βγήκε ξανά απέναντι. Εντέλει αφού περάσανε τρία
αυτοκίνητα απέναντι, αρχίσαμε την προσέγγιση βουτιά, χαλαρό πέρασμα,
όρμηγμα στην αμμούδα, εργάτης - ο επόμενος παρακαλώ!
Βραδάκι φτάσαμε στην Καλαμπάκα. Ήταν ένα γεμάτο εμπειρίες
Σαββατοκύριακο που γέμισε τις μπαταρίες μας για πολύ καιρό.
Εσείς θα μείνετε έξω από την επόμενη
συνάντηση του Land Rover Meeting Extreme Club;
Τέτοιες στιγμές δένουν την ομάδα!
Η ομάδα του LRMeeting
Σκοπός των συναντήσεων της ομάδας LRMeeting, είναι η γνωριμία των
κατόχων, η ανταλλαγή απόψεων, γνώσεων και εμπειριών σχετικών με τον
κόσμο του Land Rover καθώς και του τρόπου ζωής που προσφέρει, με
πραγματικές εξορμήσεις στα βουνά της Ελλάδος - και όχι μόνο!
Kείμενο: [Σπύρος
Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Nora Agapi]
Σχετικά downloads-links
Αναγγελία συνάντησης
Συζήτηση πριν τη συνάντηση
Εντυπώσεις στο forum
LRMeeting Winter 2009 - Πίνδος: To μπάνιο Νο 1
LRMeeting Πίνδος 2009: Το
μπάνιο Νο 2
Land Rover Meeting: Όχι άλλο
Κάρβουνο - Μόνο Λάσπη! - Το Video
Land Rover Meeting:
Φωτορεπορτάζ
More articles
|
|
| |
|
