Το Μυστικό του Ιμάντα με μια γρήγορη
ματιά - κάτι σαν ταινία... Η υπόθεση διαδραματίζεται στα βουνά
της κεντρικής Πίνδου στο τέλος του φθινοπώρου. Η γνωστή ομάδα
παθιασμένων με τα Land Rover δίνει ραντεβού μετά τα μεσάνυκτα
Παρασκευής με στόχο να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στη φύση.
Φορτωμένοι με τις εμπειρίες της
προηγούμενης περιπέτειας, αποφασίζουν να περάσουν λίγο διαφορετικά σε
ένα ηπιότερο περιβάλλον. Η νύκτα της πρώτης κατασκήνωσης περνά με το
γνωστό eXtreme
Land
Rover τρόπο γύρω από τη
φωτιά.
Το επόμενο πρωινό ξεκινά η διαδρομή
σε απαλά χώματα και λίγο αργότερα η ομάδα μπαίνει σε ένα παραμυθένιο
δάσος από οξιές.
Τέλος Νοεμβρίου και τα χρώματα που
κυριαρχούν είναι το καφέ των ξεραμένων φύλλων, συνδυασμένο με το γκρι
των κορμών και τις πολύχρωμες κουκκίδες από κάθε λογής μανιτάρια.
Σε μια στιγμή κάποιος από την παρέα,
μεθυσμένος από τα χρώματα μιας Amanita Muscaria προσπαθεί να φτάσει
λίγο πιο κοντά ξεμακραίνοντας από την παρέα μέσα στο δάσος. Το έδαφος φορτωμένο από τους τόνους
των πεσμένων φύλλων, γλιστράει και ...
Αρχίσαμε...
H συνάντηση
Με όλες τις υποχρεώσεις, τα τρεχάματα και τη μιζέρια της «κρίσης» κάτι
έπρεπε να μας λασκάρει.
Το βουνό ήταν εκεί, μας περίμενε και φυσικά μας έλειπε. Η «σκηνοθεσία»
ξεκίνησε στις αρχές του φθινοπώρου. Προσεγγίσαμε την περιοχή πάνω από
τα Τρίκαλα εξοπλισμένοι με διάθεση για να δημιουργήσουμε μια διαδρομή
επιπέδου trophy όπως η αντίστοιχη κατηγορία Hobby στο Τransylvania Trophy,
δύσκολη
αλλά
προσβάσιμη
οριακά.
Η περιοχή εξερευνήθηκε από άκρη σε άκρη. Ανιχνεύτηκαν τα υλοτομικά –
και όχι μόνο – περάσματα και χαρτογραφήθηκαν.
Μέσα σε δύο Σαββατοκύριακα συμπληρώθηκε μια διαδρομή 80 περίπου
χιλιομέτρων στο βουνό με τα 46 από αυτά να είναι εντελώς εκτός δρόμου,
αυξημένης δυσκολίας σε μια περιοχή 32 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Χωρίστηκαν σε δύο κομμάτια για τις δύο μέρες της εκδρομής και το
παιχνίδι μας περίμενε!
Στόχος φυσικά να ζήσουμε με σεβασμό τη φύση στο βουνό μέσα από
περιπέτεια, παιχνίδι, εκπαίδευση και πολύ κέφι.
Λίγες βδομάδες πριν το τοπίο ήταν
εντελώς διαφορετικό
Η ομάδα του Land Rover Xtreme
δημιουργήθηκε την τελευταία πενταετία για να καλύψει το μεγάλο κενό που
υπήρχε στην Ελλάδα για τους φανατικούς της μάρκας.
Το βουνό και η φύση είναι ο στόχος, τα Land είναι τα οχήματα. Σπάζοντας
το κατεστημένο, που «θέλει» τις συναντήσεις να είναι απλώς αφορμή για
μπριζόλες, λες και η ροπή προς την κρασοκατάνυξη είναι κάτι δεδομένο,
οι συναντήσεις του LRXtreme
έχουν στόχο το αυτονόητο: Το βουνό
και την περιπέτεια.
Ο καιρός όλη τη βδομάδα έδινε και έπαιρνε. Τετάρτη πριν τη συνάντηση
και φίλος μας στέλνει μήνυμα:
«Μόλις πριν δυο ώρες γύρισα από τα μέρη που θα εκδράμετε.
Παιδιά λάβετε τα μέτρα σας, βρέχει συνεχώς ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΩΔΩΣ και στην ουσία
οι περισσότεροι δρόμοι έχουν κοπεί από νεροφαγώματα.
Η λάσπη έχει γίνει απύθμενη ακόμα και σε δρόμους που οδηγούν σε χωριά.
Μέχρι μικρά γεφύρια , παλιά πέτρινα έπεσαν, σε σχετικά κινήσημους
δρόμους.
Κατολισθήσεις και πεσμένα δέντρα παντού, τα άκακα ρυάκια έγιναν
ορμητικά. Και την Παρασκευή θα γίνει της μουρλής από βροχή.»
Άλλο που δε θέλαμε!
Η στιγμή έφτασε και υπό βροχή αρχίσαμε να φτάνουμε ένας – ένας στο
σημείο του ραντεβού στο φιλόξενο εκκλησάκι πάνω από το εγκαταλελειμμένο
χωριό της Κουμαριάς. Σκηνές, κουβεντούλα, ελαφρύ φαγητό και κρασί μας
κράτησαν μέχρι τις 02:00 τα ξημερώματα.
Σάββατο 07:00
Η βροχή έχει σταματήσει. Ομίχλη παντού. Όλα είναι μούσκεμα. Στην παρέα
έχουν μαζευτεί 20 Land από όλη την Ελλάδα.
Φίλοι από τα παλιά αλλά και νέοι πωρωμένοι έχουν συγκεντρωθεί εδώ. Οι
σκηνές μαζεύονται με ρυθμό πολυβόλου.
Ο Λάμπρος δουλεύει σε ρυθμούς ιταλικής καφετέριας έξω από Κολοσσαίο και
ετοιμάζει εσπρέσο για όλους – έχει εντωμεταξύ κατεβάσει τέσσερις!
Ξεκινάμε να αφαιρούμε αέρα από τα λάστιχα. Στόχος το 16psi. Η
πλειονότητα των οχημάτων έχει extreme mud ελαστικά. Σίγουρα θα
χρειαστούν.
08:00 ήταν το ραντεβού για την αναχώρηση 07:45 είναι όλοι έτοιμοι και
αδημονούν. Ο Κώστας έχει αρχίσει τους πυροβολισμούς από την τουρμπίνα
του Disco.
Ο Γιάννης έχει βάλει το TDI να ζεσταθεί από τις .. 07:00. Κολλάμε τα
αυτοκόλλητα. Μοιραζόμαστε τα VHF. Ο καιρός ανοίγει και ο ήλιος κάνει
την εμφάνιση του. Μπαίνουμε στα αυτοκίνητα. Φύγαμε!
Εδώ ο συνοδηγός έχει να τρέξει...
12 χιλιόμετρα...
... απλά μας μεταφέρουν στην αρχή του δάσους. Συναντάμε τους πρώτους
κυνηγούς.
-Καλημέρα! Δεν πάει από εδώ που πάτε....
-Πάει θα βγούμε στο μαντρί
-Δε βγαίνει
-Βγαίνει!
Διακόσια μέτρα αργότερα είμαστε στη βάση του βουνού με το τείχος από τα
δέντρα μπροστά μας. Και όμως το πέρασμα είναι εκεί και μας περιμένει.
Το τοπίο δεν έχει καμιά σχέση με το scouting του Οκτωβρίου.
Τότε τα δέντρα είχαν ακόμα φύλλα πάνω τους. Τώρα τα φύλλα σκεπάζουν το
έδαφος και η πλαγιά με την μέτρια κλίση των 30 μοιρών μας περιμένει για
να κάνουμε το πρώτο σλάλομ μέσα από τα δέντρα.
«Πάμε τώρα που ακόμα είναι όλοι ζεστοί και δεν έχουν χρόνο να το
σκεφτούν».
Βουρ ο Ηλίας στην πλαγιά με το τέρας του και ξοπίσω ο Χρήστος με το
μαμά Def.
Έτοιμοι;
Καβατζάρουν το πέρασμα με ευκολία και καταβαίνουν να πάρουν μάτι τους
υπόλοιπους. Το έδαφος υγρό, τα φύλλα γλιστράνε.
Οι κυνηγοί παρατάνε το κυνήγι και χαζεύουν τους παλαβούς, ο Βουγιούκας
πυροβολεί, τα τσάφ – τσούφ από τα μπλοκε γεμίζουν με παράξενους ήχους
το δάσος, ο Θοδωρής ανακαλύπτει ότι το μπλοκέ στο DIII μπαίνει μόνο με
το πρόγραμμα ... βράχων (είναι τρελοί αυτοί οι άγγλοι).
Κολλάει ο Βαγγέλης με τη γιαγιά πάνω από ένα κορμό. Ο εργάτης είναι
εκεί αλλά τελικά τα χέρια των ανθρώπινων εργατών είναι αυτά που κάνουν
όλη τη δουλειά.
Τα Xtreme Def των Μπέη και Ράμου κάνουν περίπατο. Καίγεται η ασφάλεια
των βεντιλατέρ από το Disco του Δημήτρη. Περνάνε και τα μακριά 110.
Καθαρίζει και η σκούπα.
Συνωστισμός μπροστά στη στάνη. Μπλέξαμε τους προφυλακτήρες. Είμαστε
μέσα στο βουνό. Eνώθηκαν οι διαδρομές!
Απίθανο έδαφος, υγρό, γλιστερό, ένα
και ένα για παιχνίδι!
Ένα χιλιόμετρα αργότερα αφήνουμε δεξιά το δρόμο και κατεβαίνουμε μια
γλιστερή πλαγιά. Δεν έχει φρένο εδώ. Τιμόνι και οδήγημα ανάμεσα στα
δέντρα μέχρι κάτω στο λιβάδι.
Ένας βράχος και μια τεράστια ρίζα στη μέση της πλαγιάς κάνουν το
παιχνίδι πιο ενδιαφέρον. Αρχίζουν τα πρώτα πειράγματα.
Τα χιλιόμετρα βγαίνουν αργά μέσα από τα δέντρα. Ο Μανόλης καταφέρνει το
ένα λάστιχο. Νομίζουμε ότι απλά ξεζάνταρε. Το κόλπο με τη βενζίνη και
το μπάμ δε πιάνει.
Ένα hilift αργότερα, μέσα στη λάσπη και τελικά το λάστιχο έχει ένα
μεγαλοπρεπές κόψιμο από μια ρίζα εσωτερικά. Το μπροστά πίσω και η
ρεζέρβα εμπρός.
Η γιαγιά του Βαγγέλη μένει από αντλία νερού. «Εμ μου ήθελες και
τρίλιτρο μοτεράκι ford. Δε σου άρεσε το παλιό καλό 2.25.» Φορτώνεται με
μπιτόνια νερό και παίρνει το δρόμο της επιστροφής. Τώρα που γράφονται
αυτές οι γραμμές ακόμα περιμένει την αντλία από τη Γερμανία.
Μεσημέρι και ύστερα από ένα – δύο ακόμα περάσματα μπαίνουμε πλέον στην
καρδιά του δάσους.
Ξεκινάμε ένα κατέβασμα, αλλά σταματάμε συνεχώς. Η βροχή έχει κατεβάσει
πολλά δέντρα μέσα στο μονοπάτι και το αλυσοπρίονο του Χρήστου δουλεύει
διαρκώς.
Βλέπεις δέντρα με ύψος πάνω από 15 μέτρα να έχουν απλά ξεκολλήσει από
το έδαφος και να στέκονται με τις ρίζες ψηλά.
Όσοι έχουν 35+ λάστιχο κατεβαίνουν μέχρι κάτω το μονοπάτι που βγαίνει
στο δασικό και ξαναπαίρνουν την ανηφόρα από ένα δύσκολο ανέβασμα.
Ανέβασμα που εμείς οι περισσότεροι «απλοί» δεν θα το βγάζαμε, οπότε
μέσα από νεροφαγώματα και ξυστά στους θάμνους τους βγαίνουμε μπροστά.
Η πρόσφυση είναι ανύπαρκτη. Ο Αποστόλης με το αδύναμο TD πάει συνεχώς
όλο και πιο πίσω να πάρει φόρα για την ανηφόρα. Στο τέλος διανύει 150
μέτρα μέχρι να σκάσει στην πλαγιά με φόρα και να καταφέρει να ανέβει.
Τα φαγωμένα λάστιχα – αν και extreme- δε θέλουν να βοηθήσουν – είναι
και ο τελευταίος και έχει και το πιο δύσκολο έδαφος μπροστά.
Το πρώτο λάστιχο της συνάντησης.
Οι εσωτερικές μας μπαταρίες αρχίζουν να γεμίζουν γοργά. 50 μέτρα πιο
κάτω από το τελευταίο ανηφορικό ψάχνουμε να βρούμε το ίχνος του
επόμενου κατηφορικού.
Εντωμεταξύ από τον Οκτώβριο, έχει περάσει υλοτομικό ερπηστριοφόρο
μηχάνημα και έχει κάνει τον παλιό υλοτομικό ... χάρμα οφθαλμών. Δεν το
αναγνωρίζουμε το πέρασμα.
Ξεκινάνε τα μεγάλα το κατέβασμα να χαράξουν πορεία. Στο βγάλσιμο στον
δασικό πρέπει να σκάσεις από ενάμιση μέτρο κάθετα. Μαζεύονται και οι
υπόλοιποι.
Με Xtreme ελαστικό και χωρίς φρένο μπορείς, αλλά η ψυχή βλέπει το χάος
της κατηφορικής πλαγιάς των 50 μέτρων και μετά το δασικό την υπόλοιπη
πλαγιά και το σκέφτεται δις. Πιάνουν δουλειά οι ιμάντες.
Αν δε το έχεις ξανακάνει, έχεις αμφιβολίες αλλά εδώ είναι η ομάδα. Με
δύο ιμάντες εναλλάξ από μήκος σε μήκος τα οχήματα κατεβαίνουν με τη
θέληση του συνοδηγού. Ο οδηγός απλά τιμονεύει. Διαδικασία χρονοβόρα,
αλλά έτσι μαθαίνουν και οι νέοι.
Ευκαιρία για φρουτάκι μέχρι να
φτάσουν οι υπόλοιποι
Κάθε φορά η ομάδα λειτουργεί υποδειγματικά και όλα γίνονται χαλαρά.
Αρχίζουμε να κατεβάζουμε αυτοκίνητα δύο – δύο. Μπροστά ο πρώτος,
συγκρατείται από τον εργάτη του δεύτερου ο οποίος είναι αγκυρωμένος από
πίσω.
Ο Μάριος κατεβαίνει μόνος του. Το έδαφος κρατάει, αν πατάς σαν τη γάτα.
Είναι ψυχολογικό. Ο Πάνος βουτάει στις βαθιές ροδιές και τακάρει. Ο
Ηλίας αγκυρωμένος στον Βασίλη, με ένα snatch block τον μανατζάρει. Οι
φωτογραφικές έχουν ανάψει. Στη βάση η κουβεντούλα και το χάζι κρατάνε
συντροφιά.
Έχουμε κάνει τα μισά προγραμματισμένα χιλιόμετρα και μας πιάνει η
νύκτα. Μια στιγμή απροσεξίας και το ξεζαντάρισμα είναι εδώ.
Πέντε λεπτά αργότερα είμαστε και πάλι στο δρόμο. Νύχτωσε για τα καλά
και ας είναι μόλις 18:00. Βρίσκουμε το κατηφορικό μονοπάτι στην πλαγιά
που μας βγάζει στην κατασκήνωση. Ξαστεριά!
Κουτρουβάλα...
Η κατασκήνωση
Εν ριπή οφθαλμού το λιβαδάκι έχει γεμίσει σκηνές. Η θερμοκρασία είναι
καλή, για τέτοια εποχή, τα κουζινικά έχουν ανάψει, το κρασί γλυκό και
οι πρώτες εστίες ανάβουν. Κατά ένα παράξενο τρόπο όλοι έχουν πάρει...
μακαρόνια να φτιάξουν.
Ευτυχώς κάποιος έφερε και λουκάνικα. Ανταλλαγή συνταγών. Βγήκε και το
φτυάρι. Αυτό, το λεκτικό.
Δεν υπάρχει κάτι πιο χαλαρωτικό από το χουζούρεμα γύρω από τη φωτιά με
νανούρισμα τις φωνές από τους φίλους. Μια ώρα αργότερα ο ουρανός είναι
σκοτεινός και λίγες χοντρές στάλες βροχής μας στέλνουν μέσα στις
σκηνές.
Χουχούλιασμα ενώ η φωτιά έξω προσπαθεί να νικήσει τη βροχούλα. Τα
κατάφερε και η βροχή σταματά. Μετά δε θυμάμαι και πολλά....
Η Κυριακή
Το πρώτο φως μας βρίσκει ξανά γύρω από τη φωτιά. Πρωινό στη θράκα,
κουβεντούλα και ψιλομαζέματα. Ζαντάρισμα, φούσκωμα, πακετάρισμα,
τίναγμα σκηνών, στο τέλος τα πετάμε όλα μέσα.
Το παιχνίδι ξεκινά κατευθείαν. Ουσιαστικά συνεχίζουμε εκτός δρόμου μέσα
στα δέντρα.
Φτάνουμε στην κορυφή του λόφου. Όχι και με πολύ άνεση. Η πρωινή υγρασία
έχει κάνει την γρασιδομένη πλαγιά να γλιστράει σαν πατινάζ. Η κατάσταση
χειροτερεύει για τους τελευταίους και βάζουν εργάτη.
Κουτρουβαλάμε στη βάση από την απέναντι και μπαίνουμε στο στενό V.
Είχαμε καθαρίσει την προηγούμενη φορά αλλά τώρα το μέρος είναι ξανά σα
ζούγκλα. Διακόσια μέτρα αργότερα, με δυσκολία βγαίνουν τα πρώτα
αυτοκίνητα στο λιβάδι.
Είναι βούρκος και σιγά-σιγά αρχίζει να ρουφά. Όμως αυτό είναι ένα θέμα
που θα λύσουμε αργότερα. Προς το παρόν, έχει σφηνώσει το DII του Ανδρέα
σε ένα σφικτό εσάκι που κάνει το ρυάκι.
Η κατάσταση θυμίζει συνεργείο της ΔΕΗ. Δύο δουλεύουν και άλλοι τριάντα
κοιτάζουν. Μπροστά – πίσω δέσε-λύσε οι τσάπες έχουν το λόγο. Το έδαφος
είναι μαλακό και το πέρασμα φαρδένει γρήγορα. Το DII απεγκλωβίζεται και
ξαναξεκινά η ροή. Εδώ το καλό MudBath!
Ο Θοδωρής με το DIII κατέβηκε την πλαγία προς το V με νεκρά. Ούτε γάτα
ούτε ζημιά. Θα μπει ή όχι στο V. Μπαίνει.
Το βαρύ DIII αντί να πηγαίνει πάνω από τα πατήματα τα ισοπεδώνει. Δεν
έχει και λάστιχα - που να βρεις extreme mud για 17άρες – φορά απλά Mud
που δε δουλεύουν σε τέτοιο έδαφος. Άρε τι σου κάνει το μάρκετινγκ.
Όποιος έχει χρησιμοποιήσει extreme mud ελαστικά, βλέπει τα κλασσικά mud
του εμπορίου σαν ... ασφάλτινα – και έτσι είναι.
Μπλοκάρισμα στο V
Το DIII πλαγιάζει οριακά μέσα στο V. Το δένουμε μπρός – πίσω και
ουσιαστικά κινείται πόντο – πόντο. Μια ώρα αργότερα βγαίνει
αγρατζούνιστος από εκεί.
Πάνω στη χαρά του πατά τέρμα γκάζι – δώσε και σώσε- και βουτάει με όλα
στην επόμενη λούμπα. Χειροκρότημα και εργάτης.
Ο Βασίλης – Θαλάσσιος κόσμος -δίνει ρεσιτάλ. Βλέπεις το 90 του παντού.
Μέσα το V, έξω από το V, στο τέλος του V και στην αρχή του. Ο εργάτης
του βγάζει φωτιές.
Ο Γιώργος με το TD5 90, χαλαρός βοηθά με το εργαλείο του παντού. Το
DIII βγαίνει με σούζα από το νερόλακκο. Όλοι ζηλεύουν και τα νερά
πετάγονται παντού από τα πλάτς και πλούτς.
Ο Μανόλης μένει από μπαταρία μέσα στη λούμπα. Ο Γιάννης ο
«τηλεπικοινωνιακός φορέας» καταφέρνει να βάλει νερά μέσα στο Disco.
Βγήκαμε όλοι στο λιβάδι βούρκο. Αρχίζουμε και εκεί τα ξεκολλήματα.
Τα έργα της ΔΕΗ που λέγαμε...
Η ώρα είναι 13:30 και μόλις ξεμπερδέψαμε από το πρώτο εμπόδιο.
Μπαίνουμε ξανά στο δάσος με τα κλαδιά να θέλουν να κρατήσουν τα
αυτοκίνητα εκεί.
Το επόμενο ανέβασμα ξεκινά απότομα. Εργάτης, γκάζια, πατινάρισμα
ανεβαίνουμε. Κάποιοι βρήκαν μια κουφάλα και μπήκαν τέσσερις μέσα.
Βλέπεις τέσσερα κεφάλια να ξεπροβάλουν από τέσσερις τρύπες στον κορμό.
«Κουφάλες!» «Ναι αλλά είμαστε ΦΑΝΕΡΟΙ και όχι ΚΡΥΦΟΙ.....ΟΧΙ ΑΛΛΟ
ΚΑΡΒΟΥΝΟ» γράφουν λίγες μέρες αργότερα.
Η παρέα είναι η ομάδα. Θέλουμε να περνάμε καλά και αυτό φαίνεται.
Μπορείς πχ να πεις όχι στο Θοδωρή που θέλει να χώσει το DIII στο V;
Το πέρασμα ήταν στενό για το DIII.
«Αυτό το κακόμοιρο το Disco 3 όμως το λυπήθηκε η ψυχή μου» γράφει την
επόμενη μέρα στο forum ο BlackChris «To disco 3 ήταν το κερασάκι! Στην
τούρτα του trophy. Η δικιά μου ψυχή το απόλαυσε! Ανταποκρίθηκε όπως
αρμόζει σε ένα γνήσιο land rover!» απαντά ο Θοδωρής.
Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα, έτσι μας βρήκε σούρουπο στο επόμενο
κατηφορικό V.
Ένας – ένας κουτρουβαλάμε. Ξεζαντάρισε ο Κώστας. Πάνω που τα παιδιά
«μπουμπουνίζουν» το λάστιχο παραλίγο να έρθει τα ‘νάσκελα ο Γιάννης
στην κατηφόρα. Θυμήθηκε τα περσινά.
Εργάτης τροχαλίες και το DI βγαίνει και συνεχίζει. Μας έπιασε η νύκτα.
Γυρνάμε σιγά – σιγά πίσω. Ο Πάνος αφαιρέθηκε και φουντάρισε σε ένα
νεροφάγωμα στο δρόμο.
Αφήσαμε διαδρομή για ένα ακόμα ΣΚ. Τέσσερις φορές πήρε μπροστά το
κομπρεσέρ στο βενζινάδικο για να συμπληρώσει αέρα ο Γιώργος στο TD5.
Σταματάμε στον περιφερειακό των Τρικάλων για ένα σουβλάκι. Γυρνάμε πίσω
στις 02:00 της Δευτέρας.
Ένα ακόμα Land Rover Xtreme meeting
τελείωσε. Εσύ; Θα μείνεις στα κάρβουνα;
Βούρ...
Lesoto: Μόλις γυρίσαμε. Από που
να ξεκινήσω; Απλά, ένα τριήμερο με τεχνική περί βουνού, κατεβάσματα,
ανεβάσματα, κατηφορικά V με 45 μοίρες κλίση, εργάτες εμπρός και πίσω,
ιμάντες εν δράση από δέντρο σε δέντρο, φτυάρια, τσάπες, δεσίματα το ένα
Land Rover με το άλλο, χαβαλέ, φωτό, φαγητό καλό, παρέα καλή και έτσι
ακόμα ένα Landrover Χtreme Μeeting - part II έφτασε στο τέλος του! Ήταν
μια πολύ καλή βόλτα -συνάντηση που τα είχε όλα!
JohnFox: Μια χαρά περάσαμε .
σούπερ .... το μόνο πρόβλημα είναι πότε θα είναι η επόμενη φορά !
Superspy: Παραλίγο να "χάσω" τη
διασταύρωση στην έξοδο από την εθνική. Κοιμόμουνα και έβλεπα ότι είχαμε
να κατέβουμε ένα V πεζοδρόμιο και ... ήθελε δέσιμο!
Fatman: Άλλοι ασχολούνται με
τρουφάκια και άλλοι με τροφάκια (εκ του trophy)
Ήταν τρέλλα, περασαμε ωραία, δεν ξεχωρίζω κάποιους για να μην αδικήσω
κανέναν, χρησιμοποίησα και τους 3 εργάτες που είχα. (Ηλεκτρικός, ΚΤ4Χ4
και Bottleman)
Mudnolis: Ήταν τέλεια και από
θέμα παρέας αλλά και από θέμα τεραιν. Προσωπικά πρόσθεσα ένα κομματάκι
εμπειρίας ακόμα, καθώς έκανα ότι δυσκολότερο έχω μέχρι τώρα οδηγήσει.
Discoequipe:
Kαλησπερα....πολλές φορές τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τα
συναισθήματα που μπορεί να νιώθει κάποιος, και στην συγκεκριμένη
περίπτωση είμαι εγώ αυτός! Προσωπικά είναι αυτό που θέλω, καμία στιγμή
δεν ένιωσα κουραση, παρά μόνο αυτήν την υπέροχη ένταση! Χάρηκα την
παρέα, την πλάκα, την συντροφιά όλων.
Bottleman: Αν και δεν
συμμετείχα με το δικό μου αυτοκίνητο αλλά ως συνοδηγός στο αυτοκίνητο
του φίλου μου του fatman θέλω να παω και εγώ με την σειρά μου ότι
ήμασταν μια φανταστική παρέα έμαθα πολλά σχετικά με δεσίματα και
ρυμούλκηση από τους πιο έμπειρους και γενικά αν και είχε πολύ δουλεία
για τους συνοδηγούς περάσαμε φανταστικά.
KT4X4: …πολύ δυνατή η εξόρμηση
και πολλή δουλειά για τα πληρώματα. Οι οδηγοί μόνο τα υπογλώσσια
χρειάστηκαν!
Η ομάδα
του LRXtreme Meeting
Σκοπός των συναντήσεων της ομάδας LRXtreme Meeting, είναι
η γνωριμία των κατόχων, η ανταλλαγή απόψεων, γνώσεων και εμπειριών
σχετικών με τον κόσμο του Land Rover καθώς και του τρόπου ζωής που
προσφέρει, με πραγματικές εξορμήσεις στα βουνά της Ελλάδος - και όχι
μόνο!
Έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και μέχρι τώρα κινεί το χώρο των
Land Rover στην Ελλάδα. Στο palmares της, θα βρει κανείς από
εκπαιδευτικές συναντήσεις, μέχρι Land Rover φεστιβαλ και Πανελλήνιες
συναντήσεις.
Θα μας βρείτε στα: www.landroverclub.gr,
στη
σελίδα
μας
στο facebook και στο
youtube (ψάξτε για Land Rover extreme club).
