Μέσα σε μια ουσιαστική περίοδο κρίσης, που όχι απλώς αγώνες αλλά
ούτε βόλτα στο βουνό δεν μπορούμε να βγούμε, ο Πάνος Μακρινός
και η ΑΟΕ4Χ4 ανέλαβαν να διοργανώσουν σε ένα μέρος που δεν
προσφέρεται για trophy το πρώτο Εύβοια Trophy. Mόλις οκτώ
συμμετοχές, αλλά το πείσμα και η παρέα δεν άφησε την επίπονη δουλειά
που είχε γίνει να πάει χαμένη.
Το αποτέλεσμα; Ένα ωραίο τριήμερο, μέσα σε ζεστό κλίμα, στο οποίο
βέβαια δεν έλειψαν και οι «πυροβολισμοί» που έφεραν στην κορυφή τα
νικηφόρα πληρώματα.
Η διαδρομή
Ουσιαστικά ο αγώνας παίχτηκε στην πρώτη μέρα, σε μια πετρώδη
διαδρομή 27 χιλιομέτρων στους δυτικούς πρόποδες του όρους Πυξαρία. Ο
σχεδιαστής Πάνος, είχε αναλάβει το δύσκολο έργο να σχεδιάσει τον
αγώνα σε μια περιοχή με απότομες κλίσεις και ουσιαστικά αδιάβατα
περάσματα που είτε θα υπήρχε δρόμος – έστω και ξεχασμένος – ή δεν θα
μπορούσες να περάσεις.
Πέτρα και σκόνη χαρακτήρισαν τον αγώνα
Όμως έβαλε το κεφάλι κάτω από το Μάιο και έψαξε κάθε σπιθαμή και
πιθανότητα για να ενώσει περάσματα.
Τετρακίνητος, endurας, ποδηλάτης αλλά και πεζός βρήκε τα ελάχιστα
σημεία που θα μπορούσαν να ενώσουν κάποιους ξεχασμένους δρόμους και
έφτιαξε μια ζουμερή διαδρομή για την πρώτη μέρα, που μπορεί να μην
«ζόρισε» ιδιαίτερα τα πληρώματα, παρά μόνο από μηχανικές βλάβες,
αλλά σίγουρα γέμισε τις μπαταρίες τους και ουσιαστικά καθόρισε και
τους νικητές.
Έχοντας εξαντλήσει τα περιθώρια δυσκολίας η δεύτερη μέρα σχεδιάστηκε
με στόχο να προσφέρει απόλαυση οδήγησης στα πληρώματα κάτω από
συνθήκες βροχής – που δεν ήρθε ποτέ στο ραντεβού – γύρω από το
γνωστό από τις εκδρομές όρος Καντήλη.
Το παιχνίδι τη δεύτερη μέρα, ξεκίνησε στο γνωστό ρέμα του Σμίλα,
όπου τα τελευταία χρόνια ο παλιός δρόμος που πάει παράλληλα έχει
ουσιαστικά εξαφανιστεί και προσφέρει παιχνίδι σε όλους τους
κοντινούς τετρακίνητους.
Κατηφορικά 85%
Το έδαφος γνωστό για την καλή λάσπη, όντας ξερό δεν δυσκόλεψε τα
πληρώματα, παρά μόνο από λάθος χειρισμούς.
Επιστροφή στην Πυξαρία για το κερασάκι στην τούρτα. Η ειδική της
Κυριακής, στημένη σε ένα αμφιθεατρικό σημείο, προσέφερε θέαμα και
παιχνίδι σε μια υλοποίηση που αν δεν είναι η καλύτερη που έχουμε δει
σε Trophy θα είναι σίγουρα η δεύτερη.
Αξίζει να σημειώσουμε οτι το road book ήταν πολύ καλογραμμένο και
μια λάθος μέτρηση που είχε δεν χάλασε τη διάθεση.
Στα του αγώνα
Τα πληρώματα ελάχιστα και έλλειπαν αρκετοί συνήθεις ύποπτοι, κυρίως
βόρειοι φίλοι που πάντα διεκδικούν την πρωτιά. Έτσι ουσιαστικά
η άξια ομάδα των Κεχαγιά – Φυτά, με τους Δελλή –
Καμπέρο, είχε την πρώτη θέση στην κάβα τους.
Ξεκίνησαν πρώτοι, άνοιξαν τη διαδρομή της πρώτης μέρας και
παρέμειναν μπροστά μέχρι το κύπελλο.
Φυτάς - Κεχαγίας έκαναν περισσότερα από 2000+ χιλιόμετρα για να
τρέξουν στον αγώνα
Στις πιο πίσω θέσεις είχαμε μικρές κόντρες μεταξύ φίλων και τα
τελικά αποτελέσματα ουσιαστικά κρίθηκαν από τις μηχανικές βλάβες και
ίσως και από ένα λάθος της οργάνωσης που έδωσε νεκρό χρόνο σε μόνο
πλήρωμα σε σημείο της δεύτερης μέρας.
Έτσι οι δεύτεροι ήρθαν οι Γυφτονικολός – Ευσταθιάδης με τους
«νέους» Ιερεμιάδη – Ναξιάδη που σκαρφάλωσαν στη θέση αυτή
μέρα με τη μέρα.
Η στιγμή του Κοκκίνη στη Κυριακάτικη ειδική
Τρίτοι οι Κοκκίνης (Γιώργος) – Σταθάκος - που είχαν τη
στιγμή τους στην ειδική της Κυριακής - με το ζεύγος Κοκκίνης
(Δημήτρης) – Ζαχαριάς (απροβλημάτιστοι). Πέραν της ικανής
ομάδας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Γιώργος Κοκκίνης δε μασάει και
η στιγμή που είχε στην ειδική της Κυριακής, πέρασε στα ψιλά και απλά
συνέχισε τον αγώνα του.
Την τέταρτη θέση και κατά γενική ομολογία τις εντυπώσεις, έκλεψε η
ομάδα Ψιστάκη – Διαμαντή – Χατζηδάκη – Τσουλακίδη αν μη τι
άλλο για το αυτοκίνητο του Ψιστάκη.
Εξ ολοκλήρου σωληνωτό – αμερικανιά με τρελό μοτέρ – λάστιχα –
αξόνες, ήχο που ξεσηκώνει τα πάντα στο μέγιστο βρε παιδί μου!
Στην ειδική της Κυριακής, από μακριά φαινόταν σαν τηλεκατευθυνόμενο
έτσι όπως επιτάχυνε – επιβράδυνε και περνούσε τα εμπόδια με ευκολία!
Οι πάντα μέσα στο παιχνίδι Μισκής – Ευστρατιάδης με το νέο
ζεύγος Γιασημάκος – Νίνος τελικά ταλαιπωρήθηκαν από μικρό
προβλήματα και καπάρωσαν την πέμπτη θέση.
Έκτοι οι Στάμογλου – Καρύδης με τους Στεργίου – Χολέβας
ευχαριστήθηκαν τα zuki τους, σύγκεντρωσαν εμπειρίες και βοήθησαν
όπου μπορούσαν.
Στην έβδομη θέση η ομάδα General Lee Κοσμάς - Κατσιμαλής και
οι Νταής - Ξανθος. Προσπάθησαν για το καλύτερο αλλά
ταλαιπωρήθηκαν από μηχανικές βλάβες και στιγμές.
Τελευταίοι μεν, άξιοι δε μια ομάδα που δημιουργήθηκε μεταξύ των Κουζούκα
– Καραγιάννη και Σαραντόπουλου – Δόλκα.
Το νέο όχημα του Σαραντόπουλου, που στήθηκε ουσιαστικά τις
τελευταίες μέρες, έκανε εξαιρετικά περάσματα και εντυπωσίασε, με την
λεπτομέρεια όμως ότι παρουσίασε και τις τρεις μέρες μηχανικά
προβλήματα και δεν κατάφερε να αποδώσει συνολικά, κρατώντας πίσω την
ομάδα.
Του χρόνου
Με τον αγώνα της Εύβοιας ολοκληρώθηκε και ο κύκλος των trophy για
φέτος, μια πολύ δύσκολα οικονομική χρονιά. Οι λίγες ομάδες που
συμμετείχαν, συγκεντρώθηκαν από κάθε γωνιά της Ελλάδος και τόσο τα
βράδια όσο και στη διάρκεια του αγώνα περνούσαν σαν μια παρέα. Η
φιλοξενία από τη λέσχη υποδειγματική και ανθρώπινη.
Η επόμενη χρονιά προβλέπεται ακόμα πιο δύσκολη, με αρκετούς από τους
κλασσικούς οργανωτές να λένε ότι δύσκολα θα παίξουν παιχνίδι.
Αυτοκίνητα υπάρχουν, πάντως!