| |
Το δεύτερο μέρος μιας απο τις πολλές εκδρομές με μοτόσυκλέτα στην
Ελλάδα. Εγινε το Σεπτέμβιο του '98 όταν ακόμα
υπηρετούσα στο ναυτικό.
Ελπίζω να σας προκαλέσει για να γνωρίσετε και εσείς την Ελλάδα!
Τρίτη
Μετά το χθεσινό τσιμπούσι δεν πιστεύω να θέλατε να ξυπνήσουμε
και νωρίς!
Το φυλάκιο της Αετομηλίτσας
Προετοιμασίες για αναχώρηση: Ο πλοηγός καταγράφει ακριβείς
πληροφορίες από το στρατιωτικό χάρτη, για την συνέχεια και μια μικρή
τροποποίηση στην διαδρομή, μας φέρνει δίπλα στην Αλβανία για μεγάλο
χρονικό διάστημα.
Ένας δρόμος παλιός και εγκαταλελειμμένος που συνδέει την Αετομηλίτσα
με το βασικό δρόμο που οδηγεί στο χωρίο Γράμμος. Λίγο μετά το χωρίο
διακρίνουμε τα αχνάρια του με δυσκολία, αριστερά.
Χόρτα παντού και σε πολλά σημεία περνάμε μέσα από φρεσκοοργωμένα
χωράφια, όσο είμαστε κοντά στο χωρίο ή από βοσκότοπους όσο
απομακρυνόμαστε. Φτάνοντας σε ένα τεράστιο βοσκοτόπι χάσαμε εντελώς
τα ξεθωριασμένα ίχνη, αλλά για καλή μας τύχη συναντήσαμε ένα βοσκό,
Έλληνα, (σημαντικό).
Αφού συζητήσαμε λίγο για την περιοχή και του είπαμε για πού
κατευθυνόμαστε, μας έδωσε πραγματικά αναλυτικές οδηγίες και μας
έδειξε την έξοδο από το βοσκότοπο, σε ένα σημείο που ούτε θα το
φανταζόσουν ότι μπορούσε να πέρναγε ποτέ δρόμος από κει, μέσα στο
δάσος.
Η καλύτερη εντουροβόλτα που έχω κάνει ποτέ. Μέσα στο δάσος ο δρόμος
ήταν μέσα στην λάσπη και τα χνάρια του αρκετά εμφανή. Σε μερικά
σημεία υπήρχαν πεσμένοι κορμοί αλλά εύκολα προσπελάσιμοι από πλάγια
ή από πάνω. Μέχρι και φυσικά μπερμ στις φουρκέτες είχε.
Όταν τελειώσαμε και βγήκαμε σε ένα ξέφωτο, πραγματικά σκεφτήκαμε να
γυρίσουμε πίσω για να ξανακάνουμε το κομμάτι. Στην άκρη του ξέφωτου
υπήρχε μια καταπληκτική μικρή λίμνη σκεπασμένη με ομίχλη.
Παραμυθένια εικόνα. Αφού είχαμε σταματήσει και συζητάγαμε περί της
διαδρομής που πρέπει να ακολουθήσουμε, ακούσαμε ένα τζιπ κάπου στην
άλλη άκρη της λίμνης. Τρέχοντας μέσα στην ομίχλη, κοντέψαμε να
πέσουμε μέσα σε ένα χαντάκι φάρδους μιας μηχανής!
Ευτυχώς που υπήρχε μικρό αναχωματάκι και σε συνδυασμό με την
ταχύτητα μας γλιτώσαμε χωρίς να το καταλάβουμε, χτυπώντας μόνο την
πίσω ρόδα στο τελείωμα. Τελικά ήταν ένα στρατιωτικό τζιπ και ναι
είχαμε βγει στον κεντρικό χωματόδρομο που οδηγούσε στο χωρίο του
Γράμμου.
Προς Γράμμο
Ακολουθώντας το χωματόδρομο μετά από 15 χιλιόμετρα βγήκαμε από το
δάσος και φτάσαμε σε μια διασταύρωση, στο δεξί δρόμο λοιπόν δεν
υπήρχε περίπτωση να πάμε γιατί υπήρχε ταμπελίτσα «Προσοχή
Νάρκες».
Μέχρι τώρα είχα διαβάσει, κυρίως σε ορειβατικά βιβλία, ότι το χωριό
Γράμμος είναι εγκαταλελειμμένο από τον εμφύλιο και μόνο ερείπια
υπάρχουν κλπ και περίμενα να δω μια πόλη φάντασμα.
Φανταστείτε την έκπληξη μας όταν στρίβοντας σε μια δεξιά
αποκαλύπτεται μπροστά μας η κοιλάδα του Γράμμου γεμάτη στρατιώτες!
Μια ολόκληρη μονάδα με παραπήγματα, σκηνές και ΡΕΟ σε πλήρη
εγρήγορση!
Πλησιάσαμε γρήγορα και ανταλλάξαμε χαιρετισμούς με τους φαντάρους,
ζητώντας και πληροφορίες παράλληλα για την περιοχή. Μας πρότειναν να
προχωρήσουμε παρακάτω, όπου ήταν ο κοινοτάρχης της περιοχής και μαζί
με κάποιους εργάτες χτίζανε μια εκκλησία.
Όπως μας είπε και ο κοινοτάρχης, το χωρίο του Γράμμου πράγματι είχε
μέχρι πριν από κάποιο καιρό ερείπια. Όμως τώρα πια αρχίζει η
ανοικοδόμηση του και ήδη πολύς ήταν ο κόσμος (κτηνοτρόφοι κυρίως)
που ερχόντουσαν εδώ από τον Απρίλιο μέχρι και το Νοέμβριο.
Δεκτήκαμε την πρόταση του για τσίπουρο στο κοντινό καφενείο και
κινήσαμε για εκεί. Μέσα στο καφενείο ήταν μια παρέα, που
φαινόντουσαν (σε μένα) για κυνηγοί, ακούω όμως τον Δημήτρη να λεει:
«Για σας κύριε λοχαγέ!»
«Συνταγματάρχης παιδί μου»
Απαντάει ο μεγαλύτερος και ξεκίνησε η ανάκριση. Από πού είσαστε; τι
θέλετε; μπας και ψάχνετε ναρκωτικά; κανά όπλο έχετε;
Έπρεπε να δείτε την έκπληξη του όταν είδε την ναυτική ταυτότητα,
μέχρι και φύλλο πορείας μου ζήτησε!
«Που θέλετε να πάτε;»
«Στη Διποταμία»
«Δεν υπάρχει δρόμος προς τα κει»
«Μα έχω ξαναπεράσει και έβγαινε»
«Έχει φυλάκια των ΛΟΚ και αυτοί είναι σκληροί και δεν θα σας
αφήσουν να περάσετε!!!»
Τέλος πάντων με τα πολλά και αφού απεφεύχθη το τηλέφωνο στην
ναυτονομία, ήπιαμε επιτέλους αυτό το τσίπουρο και μάλιστα κερασμένο
από τον συνταγματάρχη!
Λοιπόν, αν θέλετε να πάτε ποτέ πολύ γρήγορα, δοκιμάστε ένα τσίπουρο
πριν ξεκινήσετε, θα νομίζετε ότι ένα απαλό χαλί υπάρχει κάτω από την
μηχανή!
Το τσίπουρο
Τελικά και ο δρόμος έβγαινε μέχρι τη Διποταμία και τα ΛΟΚ που
συναντήσαμε ήταν φιλικότατα. Από Διποταμία προχωρήσαμε μέσα από
χωματόδρομους μετά τους Κομνηνάδες μέχρι τα σύνορα της
Κρυσταλοπηγής.
Μάλιστα λίγο πριν τα σύνορα στο βουνό ήρθαμε αντιμέτωποι με μερικά
άρματα που γυρίζανε από άσκηση. Από την Κρυσταλοπηγή προχωρήσαμε
μέχρι τις Πρέσπες όπου κάναμε μια στάση στο φυλάκιο πριν από το
Βροντερό για ξεκούραση.
Ο ουρανός ήταν κατάμαυρος και προμηνυόταν μεγάλη καταιγίδα.
Ξεπακετάραμε τα αδιάβροχα και ετοιμαστήκαμε για μεγάλο κρύο.
Πράγματι δεν πέρασε πολύ ώρα και άρχισε να βρέχει δυνατά και να
φυσάει. Προχωρήσαμε γρήγορα προς την Φλώρινα και προς την Αρνισσα,
παρακάμπτοντας το Καϊμακτσαλαν, λόγω της ισχυρής βροχής και του
κρύου.
Εκείνο το βράδυ κατασκηνώσαμε πίσω από μια εκκλησία μουσκεμένοι,
τρώγοντας μονάχα ψωμί και τυρί.
Ήταν από τις χειρότερες νύκτες, με συνεχή βροχή και όπως ήταν φυσικό
μας απογοήτευσε τόσο που το αν θα συνεχίζαμε ήταν αμφίβολο.
Τετάρτη
Ξυπνήσαμε με βροχή αλλά ξεκούραστοι. Ανεφοδιασμός. Έπειτα από
σύντομη συνεδρίαση αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε και αν προέκυπτε
νέα δυσκολία θα το ξανασυζητάγαμε. Απλώς θα επιταχύναμε την διαδρομή
προς την Ροδόπη και έτσι περάσαμε το όρος Βόρα κοντά στα σύνορα μεν
αλλά από άσφαλτο ή καλό-σημασμένο χωματόδρομο.
Κάτω Κορυφή, Αριδαία, Φούστανη, Αρχάγγελος, Σκρά, Ευζώνοι. Η βροχή
σταμάτησε και βγήκε ο ήλιος. Στην Ευθεία πριν από τον Ακρίτα 130 χλμ
στο χώμα. Ουαου!
Το τελευταίο γιάπ μας προσγείωσε, φυσικά και νοητικά. Στο συνοριακό
σταθμό τις Δοϊράνης ξανά βροχή.
Δοϊράνη
Ο γύρος της λίμνης σβέλτα και γρήγορα κατευθυνόμαστε προς την
Κέρκινη. Είναι απόγεμα πια και φτάνουμε μουσκίδι στο χωρίο.
Κατευθυνόμαστε από τις πινακίδες στον οικοπεριηγητή.
Η φιλοξενία είναι τόσο θερμή και ενθουσιώδης που αποφασίζουμε να
μείνουμε μαζί με τους Γιάννηδες για το βράδυ. Μία γρήγορη βόλτα
χωρίς πράγματα μας βοηθά να αποκαλύψουμε μεγαλύτερο μέρος από την
ομορφιά της Κερκίνης.
Κερκίνη
Κερκίνη
Η βραδινή συζήτηση με το Γιάννη μας έδωσε να κατανοήσουμε πόσο
σημαντικό είναι το έργο του οικοπεριηγητή για την λίμνη.
Υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε για μια πιο ολοκληρωμένη επίσκεψη.
Τέλος δευτέρου μέρους
Κείμενο: [Σπύρος Κατσιμαλής]
Φωτο: [Αρχείο Off-Road.gr]
Σχετικά άρθρα
Ορεινή
διάσχιση Ελλάδας πρώτο μέρος
Ορεινή
διάσχιση Ελλάδας δεύτερο μέρος
Ορεινή
διάσχιση Ελλάδας τρίτο μέρος
More articles
|
|
| |
|
