Τι συνάντησα εκεί πάνω, εκτός από πολύ χιόνι?
Τετρακίνητα, πολλά, πάρα πολλά τετρακίνητα.
Λες και είχε πέσει σύρμα κι είχαν ξεχυθεί όλοι οι τετρακίνητοι στους δρόμους!
Από Jeep κάθε είδους και σχήματος (ακόμη κι ένα Cherokee 2008 είδα) κι από LR 90άρια, OneTen & SIII, μέχρι 100άρια LandCruiser και Pajero κάθε λογής.
Παραδόξως, τις X5 και τις Cayenne που υπό normal συνθήκες κατακλύζουν τον τόπο εκεί πάνω, δεν τις είδα - ίσως είχαν πάει Αράχωβα...
Είδα πάντως πολλά τετρακίνητα με αλυσίδες. Μέχρι κι ένα LR90 με αλυσίδες πέτυχα στην Εκάλη. Είδα και πολλά άλλα ακόμη με «κουβέρτες» και τα διάφορα άλλα hi-tech traction aids (Spikes-Spider, κλπ).
Είδα ακόμη και πολλά δικίνητα χωρίς αλυσίδες, να το παλεύουν ...και τελικά να μένουν ακίνητα.
Τι κι αν ακόμη και το CNN και το BBC και το Al Jazeera το έλεγαν όλη μέρα: «στα ΒΠ χρειάζονται αλυσίδες» - στου κουφού την πόρτα...
Κάπου στην Εκάλη πέτυχα κι έναν τέτοιο ταλαίπωρο κουφό μ’ ένα Swift, που δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε πως βρέθηκε εκεί, ούτε που ήθελε να πάει. Για μια στιγμή είπα να τον τραβήξω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι αφενός θα έπρεπε να τον πάω 6-7 τετράγωνα μέχρι τον «ανοιχτό» κεντρικό δρόμο, αφετέρου δε στα κατηφορικά κομμάτια ή θα τον έβρισκα χωμένο κάτω από τον πίσω προφυλακτήρα μου ή θα τον έβλεπα να με προσπερνάει πατινάροντας... Του έδωσα την ευχή μου και τον άφησα να κοιμηθεί όπως έστρωσε.
Λίγο πιο κάτω από το Swift ήταν κι ένα Wrangler με 35άρια, που είχε σκάσει με το πλάι πάνω στο μικρό στρογγυλό στηθαίο, στο κέντρο μιας διασταύρωσης. Γλίστρησε προφανώς στην κατηφόρα.
Λίγο πριν φτάσουμε στο σημείο εκείνο, στην ίδια κατηφόρα, οδηγούσα πίσω από ένα RAV4 με Spikes-Spider (τοποθετημένα στον πίσω άξονα) που πάσχιζε να κρατηθεί στην ευθεία...
Επί της Λεωφ. Θησέως μετά, ακολουθούσα για κάποια ώρα μια ML55 με αυτοκόλλητα AMG και Lorinser. Λοιπόν, όσο κι αν εγώ νόμιζα πως οι M-Class είναι μόνιμα τετρακίνητες, κάθε φορά που ο τύπος ξεκινούσε μπροστά μου προσπαθούσε να με πείσει για το αντίθετο: αφενός ξεκινούσε με τις μπάντες και αφετέρου μετά (μας) πήγαινε με 10km/h... Ευτυχώς 500μ αργότερα (που πήραν περίπου 10 λεπτά) έκανε αναστροφή και επέστρεψε προς τον πολιτισμό.
Αργότερα, στην Πολιτεία, βρέθηκα στο αγαπημένο μου σημείο απ’ όπου κάτι τέτοιες χιονισμένες μέρες συνηθίζω να παρακολουθώ στιγμές δράματος και αγωνίας: στην κορυφή της ανηφόρας που ξεκινάει από τον οδό Ξενίας και καταλήγει στην Ελευθερώτρια.
Φτάνοντας εκεί, αρχικά βρήκα ένα Cherokee KJ "παρκαρισμένο" πάνω σ’ ένα Hummer. Το KJ είχε φορά προς την κορφή της ανηφόρας, φορούσε αλυσίδες και φαινόταν πως μόλις για λίγα μέτρα δεν είχε καταφέρει να την βγάλει, με αποτέλεσμα να καταλήξει πάνω στο παρκαρισμένο Hummer. Όση ώρα ήμουν εκεί, οι άνθρωποι που είχαν βγει προσπαθούσαν να το ξεκολλήσουν, και τελικά πατώντας στο απάτητο χιόνι κατάφερε να ανέβει (δύσκολα) τα υπόλοιπα 20μ που απέμεναν μέχρι την ασφάλεια.
Όσο το KJ πάλευε να νικήσει την αδράνεια του στην ανηφόρα, από το ίδιο σημείο ξεκίνησε ένα LR SIII για να κατέβει (ο δρόμος εκεί έχει πλάτος πάνω από 10μ). Αν και αρκετές φορές μπλόκαρε και πήγε να γυρίσει, είτε λόγω τύχης είτε λόγω εμπειρίας και ικανότητας, ο οδηγός του το κρατούσε στην πορεία του και μακριά από τα παρκαρισμένα... Μέχρι και τη μέση της κατηφόρας που μπορούσα να διακρίνω, η κατάβασή του συνεχιζόταν με επιτυχία. Τον παραδέχτηκα, αν και το ρίσκο ήταν μεγάλο και χωρίς λόγο.
Και μετά έφτασε ένα Vitara με δύο ...νεαρές δεσποινίδες (ok, «γκόμενες» εννοούσα, το καταλάβατε). Με το θράσος και την αλαζονεία του ημιμαθή, ξεκίνησαν να κατέβουν κι εκείνες. Για καλή τους τύχη, στα 5-6 πρώτα μέτρα και πριν η κλίση της κατηφόρας γίνει πολύ έντονη, σχεδόν σβούριξαν και ήρθαν κάθετα στο δρόμο. Οι άνθρωποι που έσωζαν τον KJ τους φώναξαν να μην το επιχειρήσουν, αλλά έλαβαν την απάντηση «θα βάλω τα αργά και θα κατέβω, μην ανησυχείτε»... (είπαμε, ημιμαθείς ήταν, όχι και τελείως άσχετες). Με τα πολλά πείστηκαν, ευτυχώς, και έφυγαν από έναν κάθετο δρόμο για να γυρίσουν προς το πίσω...
Αυτά τα ολίγα από τη χθεσινή μου βόλτα στο χιονισμένο μέτωπο...
Βλέπω τώρα απ'το παράθυρο μου στο Ν. Ψυχικό να ρίχνει πάλι έξω ...μπαμπάκια!
Πανηγύρι που έχει να γίνει πάλι αύριο...
Χ.
ΥΓ: το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο εξαιρετικά σ΄όλους εκείνους που μπορεί να θεωρούν πως "...το τετρακίνητο τους δεν χρειάζεται αλυσίδες"
