από mpoudas » 23 Μάιος 2007, 19:07
απόφαση πάρθηκε μετά από δημοκρατικές διαδικασίες ! και λόγω του ότι είχαμε σκουριάσει (και έπρεπε να κάνουμε κάτι γιαυτό) καθώς και το ότι κάποιοι φίλοι βοήθησαν με το να μας τάξουν μερικά καφάσια μπύρας εάν τερματίσουμε!(grek) .
Ο αγώνας διήμερος, το κόστος υψηλό, ο χρόνος λίγος. Σαν κλασικοί έλληνες οι ετοιμασίες άρχισαν πολύ νωρίς δηλ. την παρασκευή.
Πρώτα το αμάξι. Και ο κλήρος πέφτει στο πράσινο LADA του Φώτη που ήθελε δεν ήθελε, θα σήκωνε το βάρος του αγώνα. Στα παρακάλια του να μην έρθει, του υποσχεθήκαμε να το προετοιμάσουμε, βελτιώσουμε κατάλληλα για να αντέξει. Ότι του τάξαμε το κάναμε δηλ. ΤΙΠΟΤΑ! Όλα "μαμά''.
Το Σάββατο φύγαμε νύχτα για να προλάβουμε τεχνικό έλεγχο και ενημέρωση. Η κούραση και η νύστα έφυγαν μόλις είδαμε τις πανέμορφες πηγές ''Κρύας" στη Λειβαδιά. Όλα καλά και εκκίνηση στις 11.28.
Ηθικόν ακμαιότατον, ο καιρός σύμμαχος και η προσμονή του πληρώματος για τις "ακροπολικές" διαδρομές μεγάλη. Με την είσοδο στο χώμα καταλάβαμε ότι τα πράγματα θα ήταν "αλλιώς". Ναι μεν φλαταδούρες , τέλεια φύση αλλά πολύ και ύπουλη ΛΑΣΠΗ!!!.
Το LADA χορεύει φλαμένγκο, ο φώτης κανει "μαγικά" και εγώ σαν "κουδουνίστρα" να διαβάζω αποστάσεις, να ξετρυπώνω διασταυρώσεις και να βγάζω χρόνους. Το R.B. πάνω από 95% ακριβές,η μ.ω.τ. των 36 λόγω λάσπης ήθελε πόδι με logo στο γκάζι!!!.
Τα off-road κομμάτια τέλεια και τεχνικά. Στο κομμάτι στην εκκλησία μάλλον ο Σπύρος ήθελε να αλφαδιάσει τα αυτ/τα στο έβγα στο δασικό. Στη διαδρομή στη λίμνη στο Ελευθεροχώρι η φύση είναι στο αποκορύφωμα της. Σε κατηφορικό κομμάτι της η λάσπη παίρνει τα ηνία. Η μέση ωριαία κινδυνεύει εδώ και ώρα από την απίστευτη όσο και φιλότιμη προσπάθεια της οργάνωσης να μεταφέρει όλη την ΠΕΤΡΑ!!!! από τα γύρω βουνά στη διαδρομή του αγώνα πράγμα που τελικά το κατάφερε.
Αποτέλεσμα το LADA να κατεβαίνει κάθετα στο δρόμο με ΤΕΡΜΑ κλειδωμένο τιμόνι δεξιά, τα κομμάτια της λάσπης από τα λάστιχα να φτάνουν στο Θεό, τα νεροφαγώματα δεξιά και αριστερά να μας περιμένουν. Το πνεύμα των R.R άκουσε τις ικεσίες του Φώτη "μη γλιστράς άλλο" "μη γλιστράς άλλο" και τη βγάλαμε "καθαρή".
Το μόνο που έμεινε ο απόηχος του τρελαμένου συνοδηγού που έγινε λόγω θέσης αυτ/του για λίγο οδηγός να μετράει αποστάσεις για την επόμενη διασταύρωση. Λίγη ξεκούραση(10 λεπτών) στην βροχερή Παύλιανη και βουρ για την επιστροφή. Γνωρίζοντας πια τι μας περιμένει λόγω βροχής αλλά απροετοίμαστοι για τις γλιστερές ΚΟΤΡΩΝΕΣ!!! στα μεγάλα σε μήκος μονοπάτια που έστειλαν την μ.ω.τ. στα ΤΑΡΤΑΡΑ!!!. Σε ένα από αυτά σταμάτημα για βοήθεια συναθλητή που κόλλησε σε χαντάκι, και μαζί με το Δάκη και τον Ηλία φάγαμε πάνω από 30 λεπτά προκειμένου να βοηθήσουμε αλλά στο τέλος ούτε ένα ευχαριστώ και μετά το ΧΑΟΣ!!!.
Η κούραση, οι πέτρες, το σταμάτημα μας έκαναν να χαθούμε ΕΝΤΕΛΩΣ!!!. Στο βγάλσιμο μετά το Ζέλι στην άσφαλτο ήμασταν τελείως λάθος(συγνώμη Σπύρο για τις φωνές). Μετά από ομόφωνη απόφαση δεν τα παρατάμε. Με πολύ κόπο βρεθήκαμε και ορμήξαμε για τον τερματισμό. Οι ρυθμοί "ΔΙΧΩΣ ΑΥΡΙΟ". Το τελευταίο Σ.Ε.Δ. εμφανίστηκε σαν όαση στην έρημο!!!. Παραδώσαμε την κάρτα 10 λεπτά πριν το κλείσιμο!!!!.
Ο απολογισμός:Δεύτερη θέση στην κατηγορία μας καθώς και μία μεγάλη αίσθηση ικανοποίησης μετά από 220 χιλιόμετρα λάσπης σκόνης και πέτρας. Το βλέμμα τώρα γυαλίζει για Πήλιο!!!.
Φώτης - Παναγιώτης.