Νεώτερα από.... το μέτωπο.....
A. Ο ειδικός κανονισμός είναι έτοιμος και αύριο το μεσημέρι, θα «ανεβεί» στο site.
Αν και δε φαίνεται.... φοράει "καθαρά" ελαστικά
Bου. Το Σαββατοκύριακο έγινε ο έλεγχος της διαδρομής!
Συγκεκριμένα το Σάββατο, έγινε ο έλεγχος του δρομοβιβλίου και η αλλαγή όλων των μετρήσεων, που αρχικά είχαν γίνει με ψηφιακό κοντέρ, με μετρήσεις από το GPS, μια και το κοντέρ του KTM 640 ADV του Β. Λιάκου, έγραφε 4% παραπάνω χιλιόμετρα....
(Θυμηθείτε όσοι έχετε Adventure να αλλάξετε τη ρύθμιση στο -4% για να «παίζει» σωστά).
Η διαδρομή μετά το λιώσιμο του χιονιού ήταν πολύ λασπερή και το παιχνίδι ήταν πολύ όμορφο.
Σιγά μην το "βγάλετε" μόνοι σας!
Γου. Μετά τις απαραίτητες αλλαγές χιλιομέτρων στο δρομοβιβλίο και κάποιες μικροδιορθώσεις, ξεκινήσαμε με ηλιόλουστο καιρό την Κυριακή το πρωί για έναν ακόμα έλεγχο.
Πήγαινα πρώτος, (αυτή τη φορά με το KTM) μια και για μένα ήταν γενικά, άγνωστη η διαδρομή και έτσι, αν υπήρχε κάποιο λάθος θα το βρίσκαμε αμέσως.
ΟΜΩΣ σε κάποια μικροανηφορίτσα (50-60 μέτρα) που το Σάββατο είχα περάσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, βρέθηκα να παλεύω ξαφνικά, να ισορροπήσω και ταυτόχρονα να προχωράω ίσια και να μην «ζωγραφίζω» γελοία «S» στη λάσπη.
«Άντε...» είπα μέσα μου, μια και μόλις έκλεισα τα 33, «γερνάς και τρεις πόντοι λάσπη σε στείλανε αδιάβαστο, δώσε γκάζι....»
O.... πηλός που λέγαμε!
Τελικά με τα χίλια ζόρια, μετά από 4-5 λεπτά καταϊδρωμένος και σπρώχνοντας, κατόρθωσα να κάνω τα 50 αυτά μέτρα...
Σβήνω βρίζοντας και εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα και τους άλλους!!!!
Τελικά όλοι πάλευαν με την ανηφόρα, μερικά μέτρα πιο κάτω.
Τι είχε συμβεί;
Απλά, το Σάββατο με τον υγρό ακόμα καιρό, η λάσπη ήταν σαν γλίτσα και τα λάστιχα κατάφερναν να την πετάξουν από το πέλμα και να «πιάσουν» σε καλό έδαφος...
Σήμερα με δυο μόλις ώρες (12:00) καλού ήλιου, η λάσπη είχε βαρύνει και ο πηλός έκανε την εμφάνιση του, με αποτέλεσμα να κολλά παντού και να μην αφήνει τη μηχανή να δουλέψει...
Απλή ανηφορίτσα.... που να φανταστεί κανείς...
Αποτέλεσμα; Το ΚΤΜ 400 του τοπικού φίλου Γιώργου, γλιστρώντας μόλις 40 πόντους στο πλάι του δρόμου σε λιγάκι πιο μαλακό έδαφος, να «κάψει» εντελώς τους δίσκους του συμπλέκτη.....
Τέσσερα άτομα, τελικά τραβάγαμε για πάνω από 1 ώρα να καταφέρουμε να ξεκολλήσουμε, καθαρίσουμε και βγάλουμε από τα 50 αυτά λασπερά μέτρα το KTM, σε πιο καλό δρόμο, όπου με τη βοήθεια «πόδι - πατάκι» επέστρεψε στο Ξυλόκαστρο.
Ο Β. Λιάκος και εγώ συνεχίσαμε για το υπόλοιπο της διαδρομής, μέχρι που λίγο πιο κάτω κολλήσαμε στιγμιαία σε .... κατηφόρα μετά από μικρό πατινάζ σε ένα σημείο όπου το αμπέλι που υπήρχε 60 πόντους (κάποτε) πάνω από το δρόμο, αποφάσισε να ..... μετακομίσει μέσα στο δρόμο, πιθανότατα σε μια προσπάθεια να «δεθεί» με το αδελφάκι του στα αριστερά!!!!
Αυτοί οι 2-3 πόντοι λάσπης δεν αφήναν να σηκώσω το πόδι μου!!!
Δίδαγμα.... μην κάνετε το λάθος να «μπείτε» έστω και για 10 πόντους μέσα σε κάποιο αμπέλι... θα σας πάρουν το καλοκαίρι....
Δου.Η διαδρομή είναι καταπληκτική και σε πολλά σημεία περνάει μέσα από πολύ πυκνό δάσος. Πέτρα δεν βρήκαμε πουθενά και μια και η ΕΜΥ προβλέπει καλοκαιρία για το ΣΚ, ίσως να ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ ΤΗ ΛΑΣΠΗ.... Αν μας βρει αυτή θα είναι το πρόβλημα!
Καλό δρόμο!