Όταν το 1999 αποφάσισα να εξερευνήσω την περιοχή για TR κι όχι για enduro, -γιατί για Enduro είναι παράδεισος- κάλεσα τον φίλο μου και αδελφό του συναθλητή μου Δημήτρη, τον αείμνηστο Πέτρο Τουμπανιάρη, Πρόεδρο της ΛΕΜΜ (Λέσχη Μοτοσυκλετιστών Μεγάρων) και μορφή στην πόλη του, γρήγορο εντουρά και ακόμη πιο γρήγορο "στρητά", να συμπορευτούμε στα μέρη του, καθώς έχοντας βγάλει τόσα enduro για το πρωτάθλημα, η εμπειρία του τεράστια! Τότε, θεωρήθηκε το ομορφότερο και καλύτερο TR. Έκτοτε πολλές φορές ακόμη κάναμε μαζί enduro ψάχνοντας τα βουνά, είτε με αυτοκίνητο, είτε με jeep.
Στο προηγούμενο μάλιστα TR στη περιοχή μας έκανε μάλιστα την απονομή στο "Μελτέμι".
Η παρέα των TR, του αφιερώνουμε τα κύπελλα ως ελάχιστο φόρο τιμής, και για να αισθάνεται ότι πολλοί σκονισμένοι εντουράδες της Κυριακής του οφείλουν πολλά και θα τον θυμόνται για ακόμη περισσότερα, στέλνοντάς του λίγη σκόνη και λίγα πετραδάκια σπινιάροντας, όσο πιο ψηλά μπορεί...
Επί του προκειμένου πλέον...
Το 4ο Trail Ride ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Απώλιες ελάχιστες, ατυχήματα κανένα χασίματα λίγα, καθυστερημένοι αρκετοί...
Κι ένας βοσκός να μας κυνηγάει για τις γκαστρωμένες του γίδες...!!!
Το "καρφί" του έδωσε το τηλέφωνό μου, και είδα κι έπαθα να τον μεταπείσω να ανοίξει την κλειδωμένη πόρτα! 45' στο κινητό! Τον έγλυφα!!!
Άλλα?
Λοιπές εντυπώσεις?