Απόψεις Για το Πρωτάθλημα Rally Raid 2006

[doc]

Αγαπητοί φίλοι, συναθλητές, και πάνω από όλα Off-Roaders!

Ακούω προσεκτικά όλο αυτό το καιρό, κι αποφάσισα να αρχίσω κι εγώ να εκθέτω τις απόψεις μου, είτε προσωπικές, είτε της οργάνωσης.

Αποφασίζοντας να προχωρήσουμε τον θεσμό των Rally Raids στην Ελλάδα, ξέραμε και ξέρουμε ότι δεν θα είναι εύκολο. Όχι μόνο από πλευράς αντιδράσεων, αλλά και από πλευράς παιδείας σε αυτό το είδος των αγώνων που ήταν ανύπαρκτη στη χώρα μας.

Ξεκινώντας από το Αττικό, που έμοιαζε τόσο μικρό και κοντινό ενώ ήταν η μεγαλύτερη ειδική που έχει γίνει στην Ελλάδα(!), ο οργανωτικός πήχης ανέβηκε και μαζί του ο αγωνιστικός, ο ανταγωνιστικός, ο πήχης της προετοιμασίας...

Σε επίπεδο οργάνωσης πιστεύω ότι φτάσαμε αρκετά ψηλά, με αρκετά σημεία που σηκώνουν αναμφισβήτητα βελτίωση. Τα βλέπουμε, τα ακούμε, τα επισημαίνουμε και τα βελτιώνουμε όσο μπορούμε. Σε οδηγικό πάλι επίπεδο, πιστεύω ότι ο αριθμός των αγωνιζομένων που τερμάτισε ήταν αν μη τι άλλο ελπιδοφόρος.
Το επίπεδο οργάνωσης της Ρούμελης ήταν ακόμη υψηλότερο, η διαδρομή διαφυλάχτηκε όσο μπορούσε περισσότερο, και η όλη δομής της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο κι ίσως ακόμη και κάθε δική μας προσδοκία. Έχοντας πάρει το μήνυμα από το Αττικό, «ελαφρώσαμε» αρκετά τον βαθμό δυσκολίας της διαδρομής, και αφήσαμε μόνο τα πολλά χιλιόμετρα να κρατήσουν ψηλά τον χαρακτήρα των Αγώνων Αντοχής Rally Raid.
Πιστεύουν κάποιοι ότι τελικά ούτε αυτό ήταν αρκετό(;)...
Δυστυχώς έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη...
Ευτυχώς, έχουμε ήδη μάθει ΠΑΡΑ πολλά!

...και ας αναφερθώ πιο αναλυτικά από αυτά που έχω καταλάβει:
1. Το οδηγικό επίπεδο των συμμετεχόντων:
Λέτε ότι δεν είναι τόσο υψηλό όσο απαιτούν οι διαδρομές. Συμφωνώ! Ούτε πρώην εντουράδες, ούτε μαθημένοι στα Rally Raids, ούτε ακόμη προπονημένοι αθλητές αποτελούν την πλειοψηφία αυτών που λαμβάνουν μέρος. Και τελικά, η ευχαρίστηση της συμμετοχής ή /και του τερματισμού μετά από έναν τέτοιο αγώνα, δεν αρκεί για να υπερκαλύψει το λιώσιμο από την κούραση και τις μηχανολογικές καταπονήσεις (που αναμφισβήτητα υπάρχουν και τα δύο!).

Εκεί όμως θέλω να επισημάνω μια σημαντική διαφορά μεταξύ των οδηγών και των αναβατών:
- Οι αναβάτες έχουν «εκπαιδευτεί» πολύ περισσότερο από τα πληρώματα στην νοοτροπία του αγώνα, προετοιμάζονται πιστεύω καλύτερα, (ακόμη και ψυχολογικά), και ξεκινούν τον αγώνα τους προστατεύοντας εαυτούς και μοτοσυκλέτα από καταπονήσεις, λάστιχα, πτώσεις και λοιπές ζημιές. Οδηγούν σε ρυθμό «τερματισμού», ένα ρυθμό που επιβάλλεται αν θες κατ’ αρχήν να φτάσεις στην γραμμή του τερματισμού σε ένα τέτοιο αγώνα! Δεν κυνηγούν την μέση ωριαία αυτή καθ’ αυτή, αλλά «κυνηγούν» τον ρυθμό τους, λίγο πάνω – λίγο κάτω, βελτιούμενοι από αγώνα σε αγώνα. Οι περισσότερες εγκαταλείψεις έρχονται από την «προδοσία» της φυσικής κατάστασης, και ελάχιστες από μηχανολογικές βλάβες. Αντίθετα, τα πληρώματα συχνά είναι μαθημένα στα πολλά χιλιόμετρα, άρα αντέχουν στην πολύωρη οδήγηση, αλλά δεν είναι καθόλου μαθημένα στην νοοτροπία των Rally Raid. Τί εννοώ: Στο βωμό και το κυνήγι της μέσης ωριαίας, πολλοί νομίζουν ότι έχουν να κάνουν έναν αγώνα «τέρμα γκάζι» από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο! Πολλοί ξεκινούν επιθετικά, ακολουθώντας τον ρυθμό του αντιπάλου, ή της τουλίπας / τουλίπας, κι όχι τον ρυθμό που έχουν μάθει – φτάσει να οδηγούν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους ή τις δυνατότητες του οχήματος. Οι περισσότερες εγκαταλήψεις έρχονται από ζημιές και ελαστικά, αφού η σιγουριά των τεσσάρων τροχών κάνει την σχέση του πληρώματος με το όχημα σχέση θύτη – θύματος. Κάτι τέτοιο στην μοτοσυκλέτα δεν παίζει! Οποιαδήποτε υπερβολή – ζημιά – πτώση, σημαίνει ότι και ο αναβάτης θα την «ακούσει».

2. To μέγεθος (ή η δυσκολία) των αγώνων!
Αφήνοντας κατά μέρος το οδηγικό επίπεδο και περνώντας στο μέγεθος των αγώνων, υπάρχουν τα εξής δεδομένα: Ένας αγώνας Rally Raid ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να είναι μικρός! Χάνει την αίγλη του, αλλά πάνω από όλα το όνομά του, και τον ορισμό του!
Ένας αγώνας Πρωταθλήματος ΔΕΝ μπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι «παιχνίδι»! Αν μιλούσαμε για Trail Ride, φιλικό αγώνα, έπαθλο ή κύπελλο..., ΝΑΙ καμία αντίρρηση, να κάνουμε και «εκπτώσεις», να μικρύνουμε την διαδρομή και την δυσκολία, την κούραση και την διάρκεια οδήγησης, να καταστρατηγήσουμε τον γενικό κανονισμό με τον ειδικό, να δώσουμε περισσότερο εκδρομικό ή fun χαρακτήρα. Εδώ όμως μιλάμε για Αγώνα Πρωταθλήματος, Rally Raid! Πως θα στεφθεί κάποιος πρωταθλητής αν δεν έχει «πληρώσει» και το ανάλογο τίμημα; Σε χρόνο, σε κόπο, σε χρήμα, σε προπόνηση, σε τακτική, σε εμπειρία, σε συναγωνισμό πάνω από όλα, σε κόντρα με τις ατυχίες, σε, σε, σε...

Η ποικιλομορφία των αγώνων
Ένα πρωτάθλημα χαρακτηρίζεται από μια συγκεκριμένη ομοιογένεια την οποία επιβάλλει κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο κανονισμών. Από κει και πέρα χαρακτηρίζεται και από την πολυμορφία του, την ποικιλία του, τις ιδιαιτερότητες του κάθε μέρους που τελείται και του κάθε διοργανωτή.
Φέτος, με το Off-Road Team στο τιμόνι, υπάρχουν κάποιοι αγώνες που γίνονται αμιγώς από την δική μας ομάδα (Αττικό, Ρούμελη, Hellenic), και κάποιοι άλλοι που γίνονται σε συνδιοργάνωση. Με τον Δήμο Ζαγοράς στο Πήλιο, τον ΑΟΔΠ και την ΠΑΛΕΜΟΤ στην Πάτρα και το Αίγιο, την ΛΕΜΟΚΑ στον Ταϋγετο, (αν τελικά γίνει).
Κάποιοι από αυτούς τους αγώνες θα είναι μεγαλύτεροι, άλλοι μικρότεροι! Άλλοι με πέτρα, άλλοι με χώμα... Άλλοι σκληροί, άλλοι εύκολοι. Άλλοι με λουκούμι, άλλοι με κεράσια.

Ο πήχης υπάρχει, ενώ πάνω και κάτω από την νοητή του γραμμή, υπάρχουν τα όρια που έχουμε βάλει. ΔΕΝ θέλουμε με τίποτα να ξεφύγουμε πέρα από αυτά τα όρια, ιδίως προς τα κάτω! Και ο μέσος όρος του οργανωτικού / αγωνιστικού επιπέδου αυτού του πρωταθλήματος θέλουμε να βρίσκεται πάνω από τον πήχη που βάλαμε φέτος!

Ξέροντας τις δυνατότητες και τις τάσεις της κάθε λέσχης / περιοχής, επιλέξαμε ώστε οι αγώνες που διοργανώνουμε ολοκληρωτικά εμεί, το Off-Road Team να ανεβάζουν τον πήχη σε δυσκολία και χιλιόμετρα. Ξέραμε ότι θα ήταν δύσκολοι (Αττικό), και μεγάλοι (Ρούμελη). Εκ των πραγμάτων, το Πήλιο, η Πάτρα, η Καλαμάτα δεν θα είναι τόσο μεγάλοι αγώνες. Άρα ο μέσος όρος θα επανέλθει σε κάποιο επίπεδο, που σίγουρα δεν θα «γράφει» στο τέλος 350 χλμ ημερησίως! Απλώς «έτυχε», οι δύο πρώτοι αγώνες να είναι υπό την «σκέπη» του Off-Road Team… όπως είπαμε.

Αγαπητοί φίλοι,

Σκεφτείτε πόσο ευκολότερο θα ήταν για όλους μας να διοργανώναμε αγώνες των 150 χλμ, με λιγότερες ευθύνες, κόπο, έξοδα, περισσότερη «πλάκα», ευχαρίστηση, και λιγότερη κούραση, έξοδα για σας... Σκεφτείτε πόσο πιο επικερδές θα ήταν να υπήρχαν διπλάσιες συμετοχές...
Προσπαθείστε τώρα να σκεφτείτε γιατί ΔΕΝ επιλέγουμε τον εύκολο αυτό δρόμο...

Μια μικρή αναδρομή:
Μετά από χρόνια στο enduro, μόλις το ’93 άρχισαν δειλά δειλά κάποιοι Έλληνες αναβάτες να ξεπερνούν τα σύνορα για να δοκιμάσουν την τύχη τους σε κάποιους αγώνες στο εξωτερικό και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η κατραπακιά ήταν γερή, αφού καπαρώναμε μόνιμα τις τελευταίες θέσεις στην κατάταξη, όποτε καταφέρναμε να τερματίσουμε! Το έργο συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας... Γιατί; Γιατί δυστυχώς το επίπεδο των ελληνικών αγώνων βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από αυτό των ξένων! Και βγαίνουμε έξω και μοιάζουμε φτωχοί συγγενείς, άσχετοι, ανίκανοι! Όμως, μετά από 3 χρόνια τέτοιων αγώνων Rally Raid, τολμούμε να πούμε ότι το οργανωτικό επίπεδο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, έχει φτάσει σε υψηλό επίπεδο, και σε διαδρομές δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τα CCRR του παγκοσμίου πρωταθλήματος! (Ακούγεται πομπώδες; Μπορεί! Αλλά αν σκεφτείτε ότι για 370 χλμ στις δικές μας συνθήκες απαιτούνται 10 ώρες οδήγησης, μην νομίζετε ότι τα 600-800 χλμ μια μέρας στο Dakar ξεπερνούν κατά πολύ το δεκάωρο, αφού οι ΜΩΤ εκεί είναι πολύ μεγαλύτερες! Οι ώρες στην σέλα όμως... είναι αυτές που μετράνε περισσότερο!).

Ανεβαίνοντας...
Κάποιος πρέπει να τραβάει τον πήχη... Είτε αυτή είναι η οργάνωση, είτε οι αγωνιζόμενοι! Όταν μένουν και τα δύο στάσιμα, τίποτα δεν προχωράει! Αν το οδηγικό επίπεδο ανέβει, μοιραία ανεβαίνουν κι οι διοργανώσεις! Αν ανέβουν οι διοργανώσεις, μοιραία θα ανέβει και το οδηγικό επίπεδο! Παλεύουμε πρωτίστως με την δεύτερη λύση... Μπορείτε να διανοηθείτε ότι πριν από δυο χρόνια θα οδηγούσατε 12-14 ώρες πάνω στην μοτοσυκλέτα off-road? Σίγουρα όχι! Ότι θα βγάζατε 370 χλμ τη μέρα? Χλωμό... Ότι θα διαβάζατε RB βράδυ; Μάλλον όχι! Ότι θα αντέχατε διήμερα; Μάλλον αδύνατο! Σήμερα όμως ΟΛΟΙ έχετε ανεβάσει το οδηγικό σας επίπεδο, και κάθε μέρα, με κάθε τερματισμό σε έναν δύσκολο αγώνα, με κάθε χωμάτινο νυχτερινό χιλιόμετρο, ακόμη το ανεβάζετε!

Θα είναι χαρά μας να δούμε στα RR που διοργανώνουμε «φτασμένους» αθλητές, εντουράδες, πρωταθλητές, αλλοδαπούς να συμμετέχουν και να πρωταγωνιστούν. Θα είναι όμως διπλή χαρά μας να δούμε να ξεπηδούν μέσα από αυτούς τους αγώνες αμιγώς νέοι εντουράδες, νέα ταλέντα και οδηγοί πλασμένοι με την νοοτροπία των RR, ασχέτως ηλικίας! (Στα RR η ηλικία δεν μετράει τόσο... Μετράει η εμπειρία, η τακτική, η τεχνική κ.α.). Και το βλέπουμε! Θα είναι τριπλή χαρά μας να δούμε έστω και ελάχιστους από αυτούς να βγουν παραέξω και να συμμετέχουν σε έναν αγώνα Rally Raid στο εξωτερικό... και θα πάνε καλά!

Εμπειρίες...
Τελειώνοντας, θέλω να τονίσω ότι όλα αυτά που μαζεύουμε, μαθαίνουμε, αποκτούμε, είναι εμπειρίες! Εμπειρίες που στον επόμενο αγώνα θα μας κάνουν καλύτερους. Εμάς ως διοργανωτές, εσάς ως οδηγούς, τους μηχανικούς στην προετοιμασία, τους πλοηγούς στο διάβασμα... Τον Σάββα για να ξέρει την επόμενη φορά να πάρει εκκίνηση την 2η μέρα, τον Λεοπόταμο να βάζει Penaten, τον Τασούλη να βάζει bark busters, τον Δημητριάδη και την Ναταλία να έχουν 3η ρεζέρβα, τον Ιγνάτιο να μην κυνηγάει τον μπροστινό του, τον Εγγλεζόπουλο να φοβάται τους βράχους, τον Καραφωτιά να προσέχει την πλοήγηση, τον Οικονομάκο να ψάξει για φώτα, κάποιους άλλους να μην τρέχουν στα χωριά γιατί θα αποκλειστούν...
Μαθήματα κι εμπειρίες που στον επόμενο αγώνα θα μας φέρουν πιο κοντά στον τερματισμό ή ακόμη και σε αυτόν! Μπορεί και στο βάθρο! Και προοδευτικά πιο ξεκούραστους, πιο χαρούμενους και με λιγότερες βλάβες.
Όσο για τους αγώνες... είπαμε! Άλλοι είναι μεγάλοι, άλλο μικρότεροι... άλλοι δύσκολοι, άλλοι ευκολότεροι... Άλλοι πέτρινοι, άλλοι με λάσπη... Άλλοι με γκρεμούς, άλλοι με κοιλάδες... Αυτή είναι η Ελλάδα μας, για αυτό μας αρέσει! Αν ήταν όλοι οι ίδιοι, δεν θα μας άρεσαν! Απλώς έτυχε φέτος, να προηγηθούν οι δύο ζόρικοι...


Α! Και κάτι ακόμα:

- Η χαρά του τερματισμού και η καταξίωση που νιώθουμε μετά από κάτι δύσκολο, είναι –για μένα τουλάχιστον- απείρως μεγαλύτερη από την οδηγική ευχαρίστηση του να οδηγάς... ξεκούραστος.
- Ο σεβασμός στο «δέος» του συνολικού «ταξιδιού» αλλά και η άντληση δύναμης από την φύση και την ομορφιά των βουνών μας είναι πολύ σημαντικότερη από την δυσκολία της πέτρας, τον φόβο του γκρεμού, την θέα της ανηφόρας.
- Και να είστε ΠΑΝΤΑ σίγουροι ότι: Ακούμε ΟΛΟΥΣ σας, σεβόμαστε τις απόψεις σας και καταστρώνουμε τα πλάνα μας...

Έχοντας πάντα κατά νου ότι ο πήχης κι ο μέσος όρος του –και ο δικός μας αλλά και ο δικός σας- πρέπει στο τέλος της χρονιάς να βρίσκεται ψηλότερα από πέρυσι, με τις απαραίτητες και αναγκαίες διακυμάνσεις του.
Έχοντας πάντα κατά νου ότι ο πυρήνας –εσείς δηλαδή- ΘΕΛΕΤΕ αυτό ο πήχης να ανέβει και μαζί του και σεις!
Έχοντας πάντα κατά νου, ότι ξεπερνώντας τα όριά μας και αναγκάζοντας και εσάς να κάνετε το ίδιο, γινόμαστε ΟΛΟΙ καλύτεροι!
Έχοντας πάντα κατά νου, ότι και τα όρια έχουν... όρια... τα οποία δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμη...

Σας ευχαριστώ...

[Bleu]

Πείτε το ψυχοπάθεια πείτε το όπως θελετε.
Αλλα εμένα με έφτιαξε.
Vivere pericolozamente.Γιούχου.

Sacram μη με παρεξηγείς.
Απλά νομίζω ότι ο ίδιος αγώνας αν δεν τον κυνηγήσεις βγαίνει και οικονομικά
Παντα φιλικά
Κώστας

[markd]

Αγαπητοί φίλοι, συναθλητές, και πάνω από όλα Off-Roaders!
.................................................................................................................................................................
Σας ευχαριστώ...

ΕΜΕΙΣ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!:thumbleft::thumbleft:

[cuspid]

Μια και ανοίξαμε αυτήν την συζήτηση θέλω να προσθέσω ακόμα μερικές σκέψεις μου:
Ο τρόπος που εξελίσσονται οι αγώνες τύπου Rally Raid πιστεύετε ότι είναι τυχαίος?
Ότι δηλαδή προχωράμε χωρίς κάποιο πρότυπο?
Ότι το πλαίσιο διεξαγωγής τους ανακαλύφθηκε από κάποιους «πεφωτισμένους» που αποφάσισαν να πειραματιστούν πάνω σε αυτόν τον τομέα?

Η απάντηση είναι όχι.

Παρθενογένεση δεν υπάρχει. Τα στοιχεία αυτών των αγώνων είναι δεδομένα.
Για όσους δεν το γνωρίζουν το off-road.gr έχει επισκεφτεί το Paris-Dakar του 2003 και το Rally de Orient 2004 για να συλλέξει οργανωτική εμπειρία και γνώση πάνω στο αντικείμενο. Και όχι μόνο...

Αυτός πιστεύουμε ότι είναι ο σωστός δρόμος. Πρώτα πας και βλέπεις από κοντά πως το κάνουν οι άλλοι και στην συνέχεια το προσαρμόζεις στα τοπικά δεδομένα.
Αλήθεια πόσους άλλους διοργανωτές αγώνων στην Ελλάδα γνωρίζετε να προχωρούν τόσο προσεκτικά και υπεύθυνα?

Παρακολουθώντας το Rally Raid της Ρούμελης δεν μπόρεσα να αποφύγω την σύγκριση με το Rally de Orient (εντάξει, όχι με το Dakar, αυτό... άστο).
Ε, λοιπόν από άποψη διαδρομής, χιλιομέτρων, δρομοβιβλίου και αγωνιστικού επιπέδου (αν εξαιρέσεις τους παγκόσμιους) βρισκόμαστε περίπου στο ίδιο επίπεδο. Απλώς το Rally de Orient διαρκεί περισσότερες μέρες.
Τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα ελικόπτερα και τα χλιδάτα κρατικά κτίρια για φιλοξενία του αγώνα είναι απλώς θέμα χρημάτων και υποστήριξης της πολιτείας.
Η σύγκλιση των δύο αγώνων είναι εντυπωσιακή αν σκεφτείς την τεράστια διαφορά μεγεθών.

Αυτό δεν προέκυψε τυχαία.
Προέκυψε μέσα από πολύ ψάξιμο, διάβασμα και ώρες δουλειάς στο γραφείο και στο βουνό.
Μα πάνω από όλα προέκυψε από την ύπαρξη ΕΝΟΣ ΟΡΑΜΑΤΟΣ!
Για σκεφτείτε το, αυτό είναι που σας προσφέρει το off-road.gr μέσα από αυτούς τους αγώνες. Αυτό το όραμα, αυτό το νοητικό ταξίδι που το μοιράστηκε μαζί σας τόσα χρόνια. Το «αγκαλιάσατε» και πάρα πολλοί από εσάς, αλλιώς θα είχε σβήσει εν τη γενέσει του τότε στις 7/12/2003 στην «Σκοτεινή πλευρά της Πάρνηθας».
Από τότε έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι, το «τριπάκι» αγώνες τύπου Rally Raid έχει εξελιχθεί, όλοι μας ίσως έχουμε λίγο αλλάξει αλλά το όραμα και το πάθος είναι ακόμα εδώ!

Ο δρόμος λοιπόν κατά την προσωπική μου άποψη είναι δεδομένος.
Το off-road.gr ξεκίνησε μαζί μας ένα ταξίδι που έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του.

[HUSQY]

Ρε παιδιά ψυχραιμία.

Α) Σκοτεινή Πλευρά της Πάρνηθας: Δεν μετείχα
Β) Ξυλόκαστρο: Μια ωραία εκδρομή 200 οχημάτων, επουδενή αγώνας αντοχής.
Γ) Πρώτη Ρούμελη: Συμμετοχές περίπου ίδιες σε αριθμό με εφέτος, πρώτη φορά βραδινή οδήγηση, ημερήσια χιλιόμετρα πρωτάκουστα για τα τότε δεδομένα. Όλοι γύρισαν ευχαριστημένη και άρχισαν οι συζητήσεις (που κρατούν μέχρι τώρα), τη φώτα θα βάλουμε για να βλέπουμε την νύκτα, ποιο όργανο είναι το καλύτερο, τη προετοιμασία χρειαζόμαστε εμείς και το όχημα μας για να ανταπεξέλθουμε στα πολλά χιλιόμετρα και ένα σωρό άλλα θέματα.
Δ) Δράμα: Μέχρι έναρξής του φετινού πρωταθλήματος ο ποιο μεγάλος και σκληρός αγώνας. Συμμετοχές πάλι περίπου ίδιες με την πρώτη και την φετινή Ρούμελη. Σχόλια μόνο θετικά, παρότι στον τερματισμό όλοι ήμασταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Αρχίζει και δημιουργείται ένας πυρήνας συμετεχόντον που με τα θετικά του σχόλια στους κύκλους του φέρνει και άλλον κόσμο ποιο κοντά.

Τέλος το 2004 και έχουμε μήνη με την ιδέα ότι αυτό το νέο είδος αγώνων προιποθέτη βασικά τρία πράγματα από τον συμμετέχοντα:
Α) Ψυχικά αποθέματα για να μπορέσει να υπερβάλει εαυτό όταν θα είναι ‘’τελειωμένος’’ από δυνάμεις για να μπορέσει να τερματίσει έστω και αν οδηγεί στο 30% των δυνατοτήτων του.
Δεν μιλάμε για αγώνες ENDURO όπου ή η ανικανότητα του οχήματος, ή η έλλειψη τεχνικής κατάρτισης υψηλού επιπέδου μπορούν να σε κάνουν να εγκαταλείψεις σε ένα εμπόδιο.
Μιλάμε για ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ όχι για δρόμους Μικρής - Μεσαίας απόστασης (για να δανειστούμε κάτι από τον στίβο).
Β) Στρατηγική διαχείρισης δυνάμεων και κατάστασης οχήματος γιατί τα χιλιόμετρα είναι πολλά και άγνωστα.
Γ) Τουλάχιστον το ελάχιστο της συνδυαστικής σκέψης για να μπορεί ταυτόχρονα να ξέρει που βρίσκεται, και με πόσα πάει, ώστε να εφαρμόζει και να επανασχεδιάζει συνέχεια την στρατηγική του.

Πάμε στο 2005:
Όλοι οι αγώνες στα 180-200-250 χλμ max. εξελίσσονται σε sprint όπου όλα τα παραπάνω δεν παίζουν κανένα ρόλο. Το διήμερο της Υπάτης είναι πολύ ξεκούραστο για να λέγεται διήμερο, και η χρονιά τελειώνει με τη Πάτρα όπου η βοήθεια του καιρού το κάνει το ποιο ωραίο της χρονιάς.
Εάν εξαιρέσουμε τους αγώνες εντός Αττικής (ευνόητο) οι συμμετοχές είναι πάνω - κάτω οι ίδιες εάν αφαιρέσεις τους τοπικούς.

Πάμε στο 2006:
Καλομαθημένη από την προηγούμενη χρονιά, και έχοντας ξεχάσει την Δράμα (κύριε Πρέσβη μας κακομαθαίνετε), μπαίνουμε στο Αττικό και στην Ρούμελη και παθαίνουμε όλη ΣΟΚ.

Αλλά κακά τα ψέματα εάν θέλουμε να λέμε ότι τρέχουμε σε αγώνα αντοχής όπου το σημαντικότερο είναι ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ο τερματισμός, και δευτερευόντως το κυπελάκι και το βάθρο, τότε οι αγώνες πρέπει να συνεχίσουν με αυτόν τον χαρακτήρα χωρίς καμία έκπτωση.
Αλλιώς η γκλαμουριά με τις τέντες της οργάνωσης, οι σημαιοστολισμένες πλατείες των χωριών, τα βαρύτιμα κύπελα και πλακέτες, μάλλον ικανοποιούν το ΕΓΩ μας, και φαίνεται σαν να είναι το κάπρίτσιο κάποιον λεφτάδων που θέλουν να νομίζουν ότι κάνουν κάτι σημαντικό.

Εν κατακλείδι ας αφήσουμε τους αγώνες αντοχής να δικαιολογούν το όνομα τους, ( εάν υπάρχει περίπτωση να έρθουν ποτέ χορηγοί, μόνο για αυτόν το λόγω θα έρθουν) και τους οργανωτές τους να κρίνουν αν είναι βιώσιμοι ή όχι. Εάν δεν είναι ευχαρίστως να συμμετάσχω σε οργανωμένες εκδρομές με το στοιχείο του φιλικού ανταγωνισμού, και να κερνάω στην ταβέρνα τους τρεις πρώτους.

Το μόνο που ζητάω εγώ από τους οργανωτές είναι λίγο ‘’ζέσταμα’’ πριν των αγώνα, δεν μπορεί να γίνεται διήμερο και να είναι πέμπτη και έκτη είδηση στο Site, να μπαίνουν οι φωτογραφίες και το κύριο άρθρο μετά από μια εβδομάδα (θυμηθείτε τις προηγούμενες χρονιές, μεγάλα παιδιά είμαστε όχι πρωταθλητές).

Ολόκληρό Rally Acropollis και δεν πήραμε πρέφα, τί συζητάμε για χορηγούς!!!!!!!

[Bleu]

Σωστοοοοοοοοοοοοοός

[Berg]

Berg έγραψε:

[u]Ευτυχώς από φέτος υπάρχει πολυφωνία στους χωμάτινους αγώνες για τις μοτοσυκλέτες οπότε υπάρχει δυνατότητα επιλογής:

Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Enduro, (Με όποια διοργανώτρια αρχή θέλετε)
Attica Enduro Cup
Trial Ride Raid
Rally Raid [/u]

τωρα θα θυμωσω και εγω!
τα δικα μας ποταπα μικρα enturo sprint, με κοστος 10 ευρω την συμμετοχη, γιατι δεν τα αναφερεις? ε?
επιδη μαζευουν 60-70 συμμετοχες που δεν της βλεπουν ουτε στον υπνο τους πια οι πρωταθληματικοι αγωνες?

ντροπη σου, παλιο σουηδεζα!

για να επανορθωσεις κανονισε το προγραμμα σου και της 16/06 ελα απο παρασκευη βραδυ στο κουνουπελι club oceanic (παραλια στην ηλεια, μετα την καλογρια)
με σκηνη και μοτοσακο για το 3 enduro sprint δυτικης ελλαδος, που διοργανωνει ο Α.Ο.Δ.Π. το σαββατο το βραδυ εχει αρνια!!!!!!!!!!!!!

απο βδομαδα θα ανεβει το αναλογο ποστ,

Ωπ δίκιο έχεις Ανδρέα ξέχασα τα Enduro Sprint αλλά και τους αγώνες Scramble.

[Berg]

Σούμα με όσα έχουν γραφεί μέχρι τώρα.

Οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι οι αγώνες Rally Raid είναι αγώνες ΑΝΤΟΧΗΣ σε "βατά" εδάφη με μεγάλο μήκος. Και πρέπει να παραμείνουν με την μορφή αυτή. Ο καθένας μας όπως μπορει και όσο μπορεί οδηγεί.

Το κόστος δεν είναι μεγάλο, (απευθύνομαι στους KADALAS και DRZakias), αρκεί μόνο να σκεφτείτε το κόστος όσων έχουν Quad και ιδίως των 4x4. Η συμμετοχή γενικά έχει διπλάσιο τουλάχιστον κόστος από τις μοτό και το κόστος προετοιμασίας και αποκατάστασης ζημιών είναι πολλαπλάσιο.

[sacram]

[u]

Το κόστος δεν είναι μεγάλο, (απευθύνομαι στους KADALAS και DRZakias), αρκεί μόνο να σκεφτείτε το κόστος όσων έχουν Quad και ιδίως των 4x4. Η συμμετοχή γενικά έχει διπλάσιο τουλάχιστον κόστος από τις μοτό και το κόστος προετοιμασίας και αποκατάστασης ζημιών είναι πολλαπλάσιο.

Καλημέρα φίλε berg αλλά και σε ολους τους άλλους !!!
Νομίζω δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε κόστος μεταξύ μότο και 4*4 γιατί αν είναι έτσι θα μπούμε στο Trip να πούμε: ναι μπορεί στο αυτοκίνητο σε περίπτωση <τούμπας> να στοιχίζει ακριβά μια βουλιαγμένη πόρτα, αλλά σίγουρα λιγότερο από ένα σπασμένο χέρι ή πόδι(αχ αυτά τα μότο..)!!!!

Επίσης στα μότο τα βάζουμε όλα απο μία τσέπη, μιας και δεν έχουμε και δεν θέλουμε(!) συνοδηγό.

Δεν είπε κανείς να πέσει το επίπεδο στους αγώνες, αλλά για πολλούς απλά ίσως να μην ξανατρέξουν αν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Επίσης πιστεύω και ελπιζω, οτι η όλη συζήτηση μόνο καλά μπορεί να φέρει εφόσον όπως και να το κάνουμε οι αγώνες αυτοί, τουλάχιστων ως τώρα, απαρτίζοταν και από τις δύο ομάδες. Από αυτούς που ασχέτως με το κόστος πάντα μέσα, και από αυτούς που ζορίζονται αλλά στο τέλος τα καταφέρνουν να κάνουν το χόμπυ τους.
Αυτά τα ολίγα

[doc]

και από αυτούς που ζορίζονται αλλά στο τέλος τα καταφέρνουν...

θα ρθουν και... φτηνότερες μέρες...!

[THANOS_KTM]

και από αυτούς που ζορίζονται αλλά στο τέλος τα καταφέρνουν...

θα ρθουν και... φτηνότερες μέρες...!

Aμήν και πότε

[SeNNinhA]

Τελικά με την όλη κουβέντα εγώ αν και γκρίνιαζα αρκετά με τα χιλιόμετρα και την δεύτερη ημέρα πιο πολύ από κακή διάθεση δεν συμμετέιχα, μάλλον δικαιολογώ την οργάνωση. Απ ότι κατάλαβα θα υπάρχουν πια δυο είδη αγώνων:


α) Rally Raid
Τα οποία μπαίνουν σε αγωνιστικά, αθλητικά και πρωταθληματικά πια πλαίσια και θα απευθύνονται κυρίως στους λίγους σκληροτράχηλους που θέλουν να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό τον θεσμό.

και

β) Trail Ride
Τα οποία θα παραμείνουν σε πιο ερασιτεχνικό πλαίσιο με λιγότερα χιλιόμετρα και απαιτήσεις και θα απευθύνονται στον πολύ κόσμο που θέλει να κάνει κάτι περισσότερο από μια εντουροβόλτα με τους φίλους του.


Οπότε αν έχω καταλάβει σωστά, έχουμε όλοι μας επιλογές και άρα δεν νομίζω να έχει κανείς πρόβλημα. Θέλεις πιο μικρές και χαλαρές διαδρομές? Πάς στα Trail Ride. Θέλεις μεγαλύτερες προκλήσεις? Πας στα Rally Raid. Θέλεις να δοκιμάσεις έστω και μια φορά τις αντοχές σου? Πας σε μονοήμερο Rally Raid... Εγώ ανήκω πάντως στην κατηγορία Trail Ride προς το παρόν όπως αποδείχθηκε, όχι γιατί δεν μπορώ να καταφέρω να τερματίζω έστω και τελευταίος, αλλα διότι τελικά το Rally Raid δεν με διασκεδάζει (ακόμη) αντιθέτως με τα Trail Rides.

Παράκληση πάντως προς τους διοργανωτές να μην αφήσετε να μαραζώσουν τα Trail Ride τα οποία και ο πολύς κόσμος τα αγκάλιασε με ιδιαίτερη αγάπη εως τώρα.


Ευχαριστούμε για τις προσπάθειες και όσον αφορά το κόστος συμμετοχής νομίζω ότι είναι σε λογικά πλαίσια ακόμη.

Α..., όσον αφορά την ιατρική κάλυψη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και τους ανθρώπους του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού που είναι πάντα πρόθυμοι να συμμετέχουν αφιλοκερδώς σε όποιου είδους διοργάνωση τους προσκαλούν διότι για αυτούς λειτουργεί σαν εξάσκηση σε πραγματικές συνθήκες. Βέβαια δεν τα πάνε και πολύ καλά με την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης (τους ευχαριστούμε κι αυτούς που ήταν εκεί κι ας μην χρειάστηκε η επέμβασή τους). Το πλεονέκτημα του ΕΕΣ είναι ότι έχει πολύ κόσμο και σε όλες τις περιοχές καθώς επίσης ότι μπορούν να παραβρίσκονται κάποια άτομα σε κάθε ΣΕΧ ή όποιο άλλο δύσκολο σημείο νομίζει η διοργάνωση, γεγονός που βολεύει σε εκτεταμένους αγώνες. Πιθανόν βέβαια τα παραπάνω να τα ξέρετε ήδη. Αν όχι μπορώ να σας φέρω σε επαφή.

[superspy]

Δε θα προσπαθήσω με «γλυκά» και «πλάνα» λόγια να σας κλέψω την καρδιά.
Δεν είναι του χαρακτήρα μου.
Οι παλαιότεροι το γνωρίζετε, οι νέοι κάτι πρέπει να έχετε μυριστεί.



Πάμε λοιπόν...

Όποιος θεωρεί τον εαυτό του «πελάτη» στους αγώνες Rally Raid μπορεί να αποχωρήσει.

Ακόμα χειρότερα αν κάποιος έχει την σκέψη ότι μπορεί να «βρει» ή να «φτιάξει» πελάτες μέσα από τα rally raid και γενικότερα τους αγώνες αντοχής έχει χάσει. Θα φύγει νύκτα. Μερικοί ήδη το έκαναν.

Δεν πρόκειται για πελατειακή σχέση. Δεν μπορεί να είναι πελατειακή σχέση.

Ξεκινώντας τους αγώνες αυτούς στην Ελλάδα εδώ στο Off-Road.gr, αρχικά σαν παιχνίδι απ΄ το τέλος του 2003 και με σταθερά και μεγάλα βήματα το 2004, ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΜΕ από την αρχή τους σκοπούς και τους στόχους.

Το Off-Road.gr δεν ήρθε να πάρει το «παιχνίδι» - «δουλειά» κανενός αλλά ΣΑΦΩΣ και δεν θα επιτρέψουμε σε ΚΑΝΕΝΑ να εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο τους αγώνες αυτούς και τις ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΩΡΕΣ δουλειάς, ψυχικής ηρεμίας κλπ που έχουμε αναλώσει.

Τα Rally Raid είναι οι δυσκολότεροι και πιο πολυέξοδοι αγώνες παγκοσμίως. ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ Off-Road.gr το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Τους αγαπούμε τρελά και θελήσαμε να τους κάνουμε γνωστούς στη χώρα μας και στην πορεία κόλλησαν το μικρόβιο αρκετοί ακόμα, δημιουργώντας μια αγαπημένη παρέα.
Την παρέα των Rally Raid. Την αγαπημένη μας παρέα.






Λίγο πριν...
Αμέσως μετά την Ροδόπη 2004 και θέλοντας να «προχωρήσει» ακόμα πιο μπροστά το θέμα και παρά τις «αντιδράσεις» άλλων οργανωτών το Off-Road.gr έκανε προσπάθειες ώστε να πάμε ακόμα πιο μπροστά.

Όμως –τότε- εκτιμήσαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε μόνοι. Έτσι ήρθαμε σε επαφή με αρκετούς ανθρώπους που ίσως, θα μπορούσαν να βοηθήσουν.

Ένας από αυτούς, σε μια κρίση ειλικρίνειας, είχε πει τότε:

«Αν πρέπει να πάρεις μια ανάσα, κάντο και μην κάνεις τίποτα το 2005.
Είναι καλύτερα να πάει χαμένη μια χρονιά, παρά να πας προς λάθος κατεύθυνση, μετά θα βρεθείς όχι ένα, αλλά πολύ περισσότερα χρόνια πίσω.»
Γιατί σας λεω το παραπάνω... Γιατί δυστυχώς κάπου είχε δίκιο...

Το 2005, πέρασε «απαλά», ώστε:
- ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να εκπαιδευτεί ακόμα ένας άνθρωπος στους αγώνες αυτούς. Η τεχνογνωσία υπήρχε στο Off-Road.gr όπως και το λογισμικό για τα αποτελέσματα και τα road book, τα λογότυπα, τα γραφικά και όλες οι οργανωτικές λεπτομέρειες και κυρίως οι ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ. Κανονισμοί που δεν «γράφτηκαν» στο πόδι και αντικατοπτρίζουν ΑΚΡΙΒΩΣ το πνεύμα του αγώνα.

- Να δοθεί η ευκαιρία στους αναβάτες – πληρώματα, να «ψαχθούν» λίγο με την προετοιμασία των οχημάτων τους.





Ας αφήσουμε το παρελθόν...
Το 2006, λοιπόν το Off-Road.gr ξεκίνησε και πάλι τη δουλειά με στόχο να προχωρήσουμε από εκεί που μείναμε: Από τη Ροδόπη 2004.... Αυτός ήταν ο κορυφαίος οργανωτικά και φυσικά αγώνας.

Φυσικά και μιλάμε για Rally Raid με ότι σημαίνει αυτό.
- Τα Rally Raid είναι δύσκολα: Στατιστικά μόλις το 20-30% των συμμετοχών τερματίζει – ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. Κάπου εδώ συνειδητοποιήσαμε ότι φέτος και το ATTIKO, αλλά και η ΡΟΥΜΕΛΗ ήταν πιο εύκολα από ότι είχαμε υπολογίσει εδώ στο Off-Road.gr...

Δεν έτυχε να είναι στην αρχή οι δύο «πιο ζόρικοι της χρονιάς»: Ήταν το άνοιγμα που δείχνει προς τα που εξελίσσονται τα Rally Raid.
Τίποτα δεν ήταν τυχαίο.

Τα Rally Raid είναι σκληρά και με μεγάλη σωματική καταπόνηση. Είναι δεδομένο. Το ότι είχαμε μια χρονιά (την περσινή) με χαλαρούς αγώνες και μικρές διοργανώσεις δεν είναι το σωστό δείγμα.

Το δείγμα ήταν όλα αυτό τον καιρό η Ροδόπη 2004 (για όσους το ζήσανε) και τώρα μόλις ξεκινάμε να την πλησιάζουμε.
Ο πήχης ανεβαίνει μόνο από εκεί που μπορεί: ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ του Off-Road.gr


- Τα Rally Raid είναι ακριβά:
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και για τους συμμετέχοντες και για την οργάνωση και για τους χορηγούς.
Εξοπλισμός, προετοιμασία, διάρκεια και επίπεδο δυσκολίας για τους συμμετέχοντες. «Απλωμένοι» αγώνες, διάρκεια και ασφάλεια για τους οργανωτές.
Τα παραπάνω, όλα μαζί για τους χορηγούς.

- Τα Rally Raid είναι αγώνες αντοχής:

Ο αγώνας αντοχής Cross-Country Rally Raid είναι αγωνιστική εκδήλωση που διοργανώνεται μέσα στα όρια της Ελλάδας, με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΘΕΑΜ/ΕΘΕΑ. Έχει μήκος ανά αγωνιστική ημέρα από 100χλμ μέχρι και 700χλμ και συνολικό μήκος έως 2.000 χλμ. Η διάρκειά του δεν πρέπει να ξεπερνά τις 3 ημέρες.

Ελπίζω ΟΛΟΙ να το έχετε διαβάσει αυτό. Αν όχι την επόμενη φορά πριν ξεκινήσετε να ασχοληθείτε με οτιδήποτε αφορά τους αγώνες αυτός, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΑΘΕΤΕ τον γενικό κανονισμό. Είναι η βίβλος των αγώνων αυτών.

- Τα Rally Raid δεν είναι «εκδρομή» και ούτε έχουν αυτό το στόχο.
Εκδρομές μπορούμε και θα διοργανώσουμε σε διαφορετικό επίπεδο.
Τα Rally Raid, ΠΡΕΠΕΙ και θα ΕΙΝΑΙ απαιτητικά, τόσο για τις «μηχανές» όσο και για τους ανθρώπους.

Η μορφή των αγώνων αυτών είναι δεδομένη. Δεν χωρά συζήτηση επί του θέματος.
Αυτοσχεδιασμούς μπορεί να κάνει όποιος θέλει αλλού: ΠΧ Στα Trail ride.

Τα Rally Raid δεν είναι ούτε αγώνες enduro, ούτε αγώνες trial. Δεν είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε απαίδευτος να θέλει να καπηλευτεί την δουλειά που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια από το Off-Road.gr, για να παρουσιάσει την «δική του» εκδοχή. Για οποιοδήποτε λόγο. Πολύ περισσότερο για οικονομικούς λόγους.

- Η οργάνωση, όπως ανέφερα και προηγουμένως, είναι αυτή που τη δεδομένη στιγμή μπορεί να «τραβήξει» τον πήχη ψηλά ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.
Χρειαζόμαστε αρκετή δουλειά ακόμα (όλοι μας) ώστε να φτάσουμε σε ένα καλό επίπεδο.

Όσοι είχαν συμμετάσχει στην Ρούμελη 2004 και στη φετινή έκδοση, συνειδητοποίησαν τη διαφορά επιπέδου των ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ!

Η «ειδική» του 2004, ήταν πλέον απλή για το 2006 και όχι μόνο αυτό, αλλά οι περισσότεροι την έβγαλαν με προπορία από 20-50 λεπτά!






Με βάση τα παραπάνω:
Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι οι συμμετοχές κυμαίνονται γύρω από ένα σταθερό πυρήνα 28-38 αναβατών και 25-35 αυτοκινήτων ΚΑΤΑ ΜΕΓΙΣΤΟ τόσο το καλύτερο.

Εμείς εδώ στο Off-Road.gr το γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή (Σκοτεινή πλευρά της Πάρνηθας 2003) και το αποδεχόμαστε.

Ενδιάμεσα το Off-Road.gr έχει κάνει και οργανώσεις με 200+ συμμετοχές – ΟΜΩΣ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ και ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι αυτές είναι περαστικές και μεμονωμένες.

Το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα Rally Raid είναι πολύ διαφορετικό από ότι στους άλλους αγώνες και είναι λογικό: Για να τερματίσεις σε ένα Rally Raid δεν αρκεί να είσαι «ταλέντο» στο οδήγημα.

Πρέπει να «παίζει» μυαλό, μηχανική τεχνογνωσία και φυσικά ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.

Δεν φτάνει μόνο να πηγαίνεις γρήγορα... πρέπει να πηγαίνεις προς τη σωστή κατεύθυνση και με το σωστό ρυθμό.

Καμία σχέση με τους «αποστειρωμένους» αγώνες όπως τα απλά Rally (στο αυτοκίνητο) και τα Enduro (στη μοτοσυκλέτα).

Αν δεν ήταν έτσι, ένας οποιοσδήποτε «μέτριος» εντουράς ή χωματερός οδηγός θα ερχόταν, θα έπαιρνε τα κύπελλα και θα επέστρεφε χαλαρός σπίτι!

Οι συμμετέχοντες στα Rally Raid, μπορούν να λένε με νόημα... Τερμάτισα στο Αττικό! Τερμάτισα στη Ρούμελη....





Θα πρέπει να διορθώσω μια λάθος εκτίμηση που παραπάνω ανέφερε ο DOC. Συγχωρέστε του την πλήρη αφοσίωση στις μοτοσυκλέτες, η οποία τον οδήγησε να εκτιμήσει λάθος.
Μην έχοντας εμπειρία από τις εν γένει δυνατότητες και γνώσεις τόσο των πληρωμάτων όσο και των αυτοκινήτων, μετακίνησε το «βάρος» στη μηχανική ασυνειδησία-αδιαφορία προς τα αυτοκίνητα και στη διαφορετική νοοτροπία.

Η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική και στο Off-Road.gr το γνωρίζουμε:

Η νοοτροπία του αγώνα, είναι ίδια και για τους αναβάτες και για τα πληρώματα. Τα πληρώματα μάλιστα είναι αρκετά πιο «εκπαιδευμένα» (σε θέματα κανονισμών, προετοιμασίας κλπ). Μπορούν επίσης να είναι «πιο γρήγορα» από τους αναβάτες. Η διαφορά βρίσκεται σε δύο σημεία:

Α. Ένα «μαμά» τετρακίνητο δεν υπάρχει περίπτωση να είναι –τηρουμένων των αναλογιών- ποτέ καλύτερο από ένα «μαμά» enduro. Πάντα η μοτοσυκλέτα, καταπονείται λιγότερο, έχει καλύτερες αναρτήσεις (από το εργοστάσιο), είναι πιο «στριφτερή», σβέλτη και έχει τη δυνατότητα να αποφεύγει τις κακοτοπιές.

Τα αυτοκίνητα, στο 95% των περιπτώσεων έχουν «συμβιβαστικές» αναρτήσεις, είναι σχετικά αδύναμα και κυρίως.... δυσκίνητα. Δεν έχουν πολλές δυνατότητες επιλογών στη διαδρομή, σε γενικές γραμμές αν υπάρχει εμπόδιο στη διαδρομή θα πρέπει να το περάσουν, σε σχέση με τη μοτοσυκλέτα που απλώς θα το ... προσπεράσει αδιάφορα.

Β. Τα περισσότερα από τα αυτοκίνητα των συμμετεχόντων είναι παλιά – ταλαιπωρημένα τετρακίνητα με αρκετά χιλιόμετρα στο οδόμετρο. «Τα έχουν φαει τα ψωμιά τους» και όπως είναι φυσικό «βγάζουν ζημιές».







To Off-Road.gr γνωρίζει ότι είστε αρκετοί εκεί έξω, που έχετε πιστέψει στα Rally Raid και τα υποστηρίζετε θερμά.
Ποτέ δεν θα πιέσουμε κάποιον να «τρέξει» στους αγώνες αυτούς. Πρέπει να το έχεις μέσα σου.

Γνωρίζουμε ότι νομίζεται ότι είμαστε «λίγοι». Σκεφτείτε το όμως πάλι.... Τελικά μήπως είμαστε «πολλοί;;;;»


Κλείνω προς το παρόν, επαναλαμβάνοντας αυτό που ανάφερα στον τερματισμό στη Ρούμελη:

Ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν, αλλά και αυτούς που δεν βοήθησαν!

[stavrosd]

Νιώθω ικανοποίηση γιατί δείχνεται απόλυτα κατατοπισμένοι DOC και Superspy του τί συμβαίνει γύρω σας και που θέλετε να το φτάσετε.!
Πραγματικά απολαμβάνω τη συμμετοχή μου στη "παρέα σας".
Αναγνωρίζω (στο βαθμό που μου επιτρέπει η γνώση μου) τις προσπάθειές σας, αλλά όπως είπα και πιο πριν πιστεύω ότι το κόστος(σε όποια μορφή και αν είναι)είναι από τους πολύ σημαντικούς παράγοντες για τη μακροχρόνια επιτυχία του θεσμού.
Απο τη μεριά σας εσείς ξέρετε καλύτερα από οποιονδήποτε, απτη μεριά του αγωνιζόμενου(έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η συζήτηση, περί σκληρότητας, μεγέθους και όλα αυτά τα πονηρά... )βλέπω οτι η μόνη ανακούφιση χωρίς να νοθεύει το πνεύμα των αγώνων του είδους, είναι τα "κίνητρα", δηλαδή ίσως κάποιο είδους έπαθλο για τους νικητές ,ακόμα καλύτερα παροχές ,είτε σε εκπτώσεις είτε σε δώρα, για όλους τους συμμετέχοντες, και άλλου είδους που αν είναι εφικτοί πιστεύω οτι θα τους βρείτε.

ΥΓ.Σκέφτομαι να αναβάλλω το γάμο για να έρθω Πήλιο...
(πιστεύω μέχρι τότε να αρχίσω να βλέπω απο το αριστερό)

[leon]

Τα Rally Raid είναι οι δυσκολότεροι και πιο πολυέξοδοι αγώνες παγκοσμίως.

- Τα Rally Raid είναι ακριβά:
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και για τους συμμετέχοντες και για την οργάνωση και για τους χορηγούς.

Καμία σχέση με τους «αποστειρωμένους» αγώνες όπως τα απλά Rally (στο αυτοκίνητο) και τα Enduro (στη μοτοσυκλέτα).
Β. Τα περισσότερα από τα αυτοκίνητα των συμμετεχόντων είναι παλιά – ταλαιπωρημένα τετρακίνητα με αρκετά χιλιόμετρα στο οδόμετρο. «Τα έχουν φαει τα ψωμιά τους» και όπως είναι φυσικό «βγάζουν ζημιές».

Αν και νέος στον χώρο των Rally Raid, από φέτος δηλαδή, και έχοντας σκοπό όμως να συνεχίσω γιατί μου αρέσουν, θέλω να πώ την γνώμη μου χρησιμοποιόντας τα παραπάνω κομμάτια από το κείμενο του superspy για ένα θέμα με το οποίο διαφωνώ: την ακρίβεια

Το κόστος προετοιμασίας, συμμετοχής κλπ σε ένα Ελληνικό άγωνα Rally raid στην κατηγορία normal των 4Χ4 σε συνδυασμό με τον τερματισμό και το καλό αποτέλεσμα που επιτυγχάνονται αν τηρηθούν αυτά που λέει στο άρθρο του ο superspy είναι μακράν πολύ χαμηλότερο από το κόστος της αντίστοιχης συμμετοχής σε ένα αποστειρωμένο χωμάτινο rally.
Για σκεφτείτε τι πρέπει να ξοδέψει κάποιος για να τερματίσει πρώτος σε ένα χωμάτινο ραλλυ: προετοιμασία αυτοκινήτου, δοκιμές με άλλο αυτοκίνητο, λάστιχα, ομάδα με μηχανικούς κλπ κλπ
Αμέτρητα ποσά σε σχέση με αυτά που ξόδεψαν τα παιδιά με το RAV και περσινοί κυπελλούχοι προχθές στην Ρούμελη.

Δεν νομίζω ότι εμείς με τα αυτοκίνητα πρέπει να μλάμε για ακρίβεια συγκριτικά πάντα με τους άλλους αγώνες.
Για τις μοτοσυκλέττες δεν γνωρίζω κόστη οπότε δεν μπορώ να έχω λόγο

Λεωνίδας Μασλίας