από Bleu » 29 Νοέμ 2006, 23:25
Πάμε λοιπόν.
Η γνωστή παρέα με τα μηχανάκια βαρελότα ξανάξεκινάει για καινούργιες περιπέτειες την Παρασκευή από Αθήνα.
Το δικό μου βαρελότο αυτή τη φορά συνόδευαν τα περισσότερα ερωτηματικά.
Θα δουλέψει το Mikuni? ( μετά από το κάζο του Καρπενησίου)
Θα χάσει τα υγρά του ο καινούργιος υδραυλικός συμπλέκτης? ( Όπως όλοι μου λέγαν)
Θα κρατήσει η πατέντα για την Akrapovic?
Φτάνοντας στη Πατρα φρικάραμε από το κυκλοφοριακό.
Φρικάραμε περισσότερο βέβαια όταν ανακαλύψαμε ότι εμείς φταίγαμε για μεγάλο μέρος του και ότι όλοι η Πάτρα μας περίμενε στο κέντρο της.
Κρεμασαν τα σαγόνια μας όταν έιδαμε την κινητοποίηση των αρχών για την διευκόληνσή μας.
Βρήκαμε την υπόλοιπη παρέα και χοντροοικονομία Τ.Ελεχγοι και ενημέρωση και βούρ για το δωμάτιο.
Ποιό δωμάτιο?
Νάναι καλά οι Γιώργος Οικονομάκος, Σίμος Μιχαηλίδης και Χάρης Καμαρούλιας που μας φιλοξένησαν.
Μάλλον δε θα ξαναπάμε στο Hotel Γιώτης.
Η πρώτη μέρα παντα σε διήμερο αγώνα έιναι μυστήρια.
Για μένα τον Husqy και τον Κοντολιό ακόμα πιό μυστήρια γιατί η βαθμολογία μας κουνούσε ένα τυράκι επιπλέον.
Ξεκινάμε λοιπόν.
Φυλαγμένα (τσίτα μη μας φτάσουν οι από πίσω , να φτάσουμε τους μπροστά)
Φανταστική διαδρομή με συνεχές στροφιλίκι και άψογη κατάσταση χώματος.
Τα καινούργια dunlop 756 δίνουν ρεσιτάλ.
Η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει.
Απο πίσω δε φαίνεται κανείς.
Παμε γερά.
Ανηφορική διαδρομή στο ίδιο στυλ μέχρι την κορυφή όπου ο ηλιος είναι κόντρα και δε βλέπεις τίποτα.
Ποίημα. Βιβλική εικόνα.
Πρίν από ένα χωριό βλέπω τους μπροστά να γυρνάν από χάσιμο.
Πέρνω τον Pino στο κατόπι και πάμε.
Πού πάμε δηλαδή..... αυτοί πανε σα παλαβοί γιατί και για αυτούς παιζει η βαθμολογία στα 450.
Ειδικά αυτός ο Ιάπων ο καρατέκας, είτε έχει πέτρα, έιτε νερα, έιτε στροφή το ίδιο πάει.
Ωραία πετάμε, τα λάστιχα καινούργια, το χώμα νωπό, επιτρέπουν ταρζανιές.
Όλα ωραία μέχρι την κατσούλα. Βρε κατσούλα εδώ , κατσούλα εκεί κατσούλα και παραπέρα.
Απέναντι χωριό έλεγε το RB, ακολούθα τα σημάδια στο χώμα έλεγε το RB.
Εγώ μετα βίας έβλεπα το RB.
Με αποκορύφωμα τον συνδυασμό ασφαλτου και κατσούλας.
Hishiding επε και βρόντος σαν αυτούς που βλέπεις στην τηλεόραση.
Πανε και οι μπροστά παει και η αυτοπεποίθηση.
Μέχρι που σε ένα επόμενο ΣΕΔ από πίσω μου ο Κοντολιός.
"Τί δουλειά έχεις εδώ" μου λέει.
"Πόσες φορές χάθηκες" του λέω και φευγω με πάνω την αυτοπεποίθηση
Φυσικά με περνάει σε λίγο και από τη σαστημάρα καταφέρνω δύο καλά χασίματα.
Η πρώτη μέρα σημαδέυτηκε από τον άδικο χαμό ενός λαγού.
Πρός το τέλος της διαδρομής μετά από μιά αριστερή με πολλά εμφανίζεται σκύλος στα πενήντα μέτρα να τρέχει πρός το μέρος μου.
Εστιάζοντας κοντά μου βλέπω λαγό με κομένο αζημούθιο για τις μπουκάλες μου.
Κρίμα το ζωντανό δέ θα το έφτανε ο γκέκας ούτε με αναβολικά.
Φτανοντας στη Πάτρα με σταματάει ο Χρήστος ο Τασούλης και μου λέει για το γάιδαρο και δένει το γλυκό.
Τί παθαίνει κανείς? Ο Τασούλης όχι ο γαίδαρος.
Καλό θα είναι να σας το διηγηθεί εκείνος.
Ο Husky έρχεται με λαβωμένο το τερας. Έχει σκάσει η τσιμούχα του μπροστινού και τα λαδια έχουν τρέξει στο εμπρός φρένο.(Την δευτερη μέρα έτρεξε χωρίς λάδια στην μία μπουκάλα το θηρίο)
Ο Berg μιά χαρά(Φτού να μην τον αμπασκάνω)
Ξενοδοχείο, φαί, ενημέρωση και τούφα.
Το πρωί έιχα την εντύπωση ότι ο Κοντολιός μου είχε ρίξει 12 λεπτά και αναγκαστικά θα έπρεπε να παρω πολλά ρίσκα άν ήθελα να τα καλύψω.
Αυτό δε μου άρεσε ιδιαίτερα αλλά, ένα ότι μάλλον ήταν ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς, ένα ότι μάλλον έιναι η τελευταία χρονιά που τρέχω εγώ.......
Ε είμαστε και αγοράκια.......
Την δάγκωσα την ταυτότητα και ξεκίνησα.
Στην αρχή της ειδικής ο Κοντολιός έφευγε 5ος και εγώ 6ος.
Κάπου εκεί τα είπαμε με τον Σωτήρη.
"Χαλαρά ε"
"Ναι μωρέ τη πλάκα μας κάνουμε"
Όποιος ήταν κοντά ειδε και άκουσε πώς φύγαμε.
Και κάπως έτσι πήγε για μένα όλη η μέρα.
120% μπορεί σε μερικά σημεία και 130%.
Αν εξαιρέσεις δύο καλούτσικους βρόντους.
Εκείνος είχε αρκετά προβλήματα(θα σας τα πεί εκείνος)
Το ότι η πρώτη θέση κρίθηκε από 1,5 λεπτό σε διήμερο αγώνα λίγο με ενδιάφέρει.
Αυτό που μ'αρέσει είναι ότι τα έδωσα όλα με γρηγορότερους - μα πολύ γρηγορότερους οδηγούς και πήγα.
Είναι από τις εκείνες τις λίγες φορές, που ξέρεις ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες.
Τελευταία επεξεργασία από
Bleu και 30 Νοέμ 2006, 00:09, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά