Οι μηχ/τοι προσπαθούμε να χωματιάζουμε μετρημένα κ όχι συνεχώς. Κρατάμε το γκάζι σε μέτρο γενικώς κ κόβουμε εντελώς όταν συναντάμε περιπατητές/παιδιά/ποδηλάτες, εκτός αν είμαστε σε απομονωμένη πίστα όπου - δικαιωματικά - ξελυσσάμε! Θυμόμαστε να σταματάμε όποτε μας ταιριάζει γιά κουβεντούλα με Β)-άδες (κ άλλους Α)-άδες). Όσο πιό ογκώδες είναι το όχημα, τόσο πιό "μαζεμένα" κινούμαστε. Δεν υπάρχει τίποτα χυδαιότερο - άποψή μου - από ένα Hummer που πηγαίνε χωρίς αύριο στη Πάρνηθα...Είναι, παίδες, θέμα πολιτισμού κ μας εξασφαλίζει τη πολυπόθητη κοινωνική συναίνεση - γιά όσο χρόνο ακόμα παραμείνουν οι χωματ/μοι στην Ελλάδα ελεύθεροι/προσβάσιμοι στα μηχ/τα...
![Sad :(](./images/smilies/sad.gif)
Προσωπικά ως νέος ξεκίνησα κάπου στη μέση μεταξύ των άκρων τύπου "eat my dust, motherfuckers" κ ακραιφνούς φυσιολάτρη κ, με τα χρόνια, μετακινούμαι προς το δεύτερο...Φανταστείτε ότι το trail μηχ/κι μου που χρησιμοποιώ πιά λίγο μπορούσα να το κατεβάσω στο χωριό στο Ταύγετο κ να παίζω...αλλά (αφού έβγαλα μιά "ειδική" που τη κόζαρα καιρό) προτιμώ τα πόδια μου!
Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο!
![Razz :P](./images/smilies/icon_razz.gif)
Εεε, τι λέτε...ειδικά οι νέοι;
![Question :?:](./images/smilies/question.gif)