βασικά, απλά γαμάμε στο φαγητό...
αφήστε που μετά τους ολυμπιακούς μάθανε και οι ξένοι τον φραπέ.
Τώρα, το πώς τον φτιάχνουν είναι μια τραγική πραγματικότητα που τη βίωσα όταν ζήτησα τόσο στην Τσεχία όσο και σε ένα τρένο στην Αγγλία έναν φραπέ.
Οι μεν Τσέχοι μας έφερναν μιλκσέικ καφέ (παγωτό χτυπημένο με ζάχαρη, γάλα και νες καφέ) οι δε Άγγλοι απλά το ανακάτευαν... Και το υπέροχο ήταν όταν ζητήσαμε από έναν Τσέχο φραπέ σκέτο και χωρίς γάλα. Μας κοίταξε καλά καλά και είπε Μα πώς να τον κάνω δηλαδή ???
Και μιας και αναφέρθηκε η φέτα, να πούμε οτι αυτή η βλακεία της Μίλνερ με το "εν λευκώ" που δεν μπορεί να το ονομάσει φέτα πρέπει να παραμένει ως έχει στα ράφια των σούπερ μάρκετ και όχι να καταναλώνεται λόγω χαμηλών λιπαρών και αντί για φέτα. Για χαμηλά λιπαρά μπορεί να κοπεί το γενικότερο σαβούρωμα, αλλά νισάφι πια με τις εκπτώσεις στην ποιότητα του φαγητού μας.
Και έχουμε και την Νουνού να προσπαθεί να μας πείσει να πάρουμε το δικό της γάλα, λες και δεν έχουμε στην Ελλάδα αγελάδες και ελληνικά γάλατα... Άααααντε πια, μας έχουν ζαλίσει όλες οι ξένες εταιρίες και μας πλασάρονται ως δήθες σταθερές αξίες στο ελληνικό τραπέζι
Όσο για τους Αμερικάνους, προφανώς έπεσες σε ιδιαίτερα ευφυή πλάσματα του είδους τους, οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν πως τους αντιπαθούν οι άλλοι, και όταν κάποια υποψία περάσει από το μυαλό τους, δεν μπορούν να καταλάβουν το λόγο