Συγχαρητήρια στη Λέσχη Εκάλης για τον αγώνα, σε όλους όσους βοήθησαν για να οργανωθεί και να γίνει και ιδιαίτερα στον πρόεδρο aapo που βρήκε τις διαδρομές, οργάνωσε ένα καταπληκτικό αγώνα και ήταν παντού παρών για να συντονίζει και να δίνει λύσεις, έχοντας μαζί του μια κινητή μηχανοργάνωση για τα αποτελέσματα που βγήκαν σε ελάχιστο χρόνο από το τερματισμό (αν είχε πάρει και μελάνι για τον εκτυπωτή θα τα είχαμε και τυπωμένα
).
Ο αγώνας τώρα είχε απ’όλα. Καράβι, θάλασσα, θέα καταπληκτική, ήλιο, ζέστη, βροχή, ομίχλη, κρύο, σκόνη, λάσπη, σπαστήρια, φλαταδούρες, νεροφαγώματα, ποταμάκια, δάση αλλά και λιβάδια, ξεχασμένα χωριουδάκια αλλά και πολυσύχναστες πόλεις, εναλλαγές στο ρυθμό, γουρουνόπουλα και κοντοσούβλια. Είχε και κάποια μικροπροβλήματα που λύθηκαν όμως γρήγορα και άμεσα από την οργάνωση που ήταν παντού παρούσα.
Ένα ιδιαίτερο μπράβο σε όλες τις γυναίκες συνοδηγούς και κυρίως στη δική μου 4WD_Mama που με πλοήγησε άψογα χωρίς να χαθεί πουθενά (για το μοναδικό μας χάσιμο έφταιγα εγώ μιας και ήμουνα αγχωμένος υπερβολικά τη συγκεκριμένη στιγμή με μια ξαφνική άνοδο της θερμοκρασίας στη μηχανή), άντεξε όλη τη πίεση των regularity δίνοντας μου συνεχώς χρόνους, μέτρα, επόμενη τουλίπα, ΜΩΤ, κατεύθυνση και όλα αυτά κάτω από μια μεγάλη από πλευράς μου πίεση.
Συγχαρητήρια και σε όλους τους αγωνιζόμενους και κυρίως για το (συν)αθλητικό πνεύμα που επικράτησε σε όλο τον αγώνα (ήταν η πρώτη φορά που δεν κόρναρα και δεν περίμενα για να προσπεράσω αυτοκίνητο σε ολόκληρο τον αγώνα).
Ένα, ακόμα, ιδιαίτερο μπράβο στους Καραφωτιά – Παπαδημητρίου και Ψωμιάδη – Καραφωτιά που σταμάτησαν και με τους εργάτες του έβγαλαν από δύσκολο νεροφάγωμα αυτοκίνητο συναθλητή τους τρώγοντας αρκετά λεπτά καπέλο. ΜΠΡΑΒΟ παιδιά.
Κρίμα για όσους που για διάφορους λόγους εγκατέλειψαν και ιδίως για τον Π.Σιούτη που μετά από τόση προετοιμασία στο αυτοκίνητο μια άτυχη στιγμή με ένα βραχάκι που λιαζότανε στη μέση του δρόμου τον ανάγκασε με αρκετές ζημιές να μας ευχηθεί καλή συνέχεια και να πάρει το δρόμο της επιστροφής από νωρίς.
Τέλος να πω σε όσους δεν ήρθαν για διάφορους λόγους ότι ΧΑΣΑΝΕ ένα καταπληκτικό αγώνα. Είναι κρίμα τέτοιοι αγώνες να έχουν μόνο τόσες συμμετοχές. Είναι πραγματικοί αγώνες αντοχής, για αυτοκίνητα και πληρώματα, με εμπειρίες και αναμνήσεις υπέροχες. Ελπίζω του χρόνου να βγει ένα πρόγραμμα κοινό για τους αγώνες αυτούς, νωρίς και χωρίς αλλαγές εκ των υστέρων για να αποκτήσουν όλοι οι αγώνες τις συμμετοχές που τους αξίζουν.
Τελευταίο άφησα να ευχαριστήσω τον τρίτο συντελεστή της ομάδας, τον φίλο Vitarakia για το στήσιμο του αυτοκινήτου και την επιτυχή προσπάθεια του Παρασκευή μεσημέρι να παλεύει να βουλώσει το ρήγμα που από τύχη ανακαλύψαμε στο καπάκι του κινητήρα με διάφορα σφραγιστικά μαντζούνια. Μπράβο ρε Μάκη, όχι μόνο έκλεισε αλλά άντεξε και έναν τόσο μεγάλο και γρήγορο αγώνα (7 regularity ήταν αυτές με 130 περίπου τουλίπες μέτρησης και 35-36ΜΩΤ).
Άντε και στον επόμενο