Ακριβώς πριν ένα χρόνο κατεβήκαμε με τον Μάριο στον πρώτο μας (ουσιαστικά) αγώνα. Και κατά σύμπτωση ήταν και πάλι Enduro. Πόσα έχουν αλλάξει αλήθεια...
Πρώτα από όλα ο ίδιος ο αγώνας. Καμία σχέση με τον περισυνό από δυσκολία. Τα νούμερα μιλάνε μόνα τους εξ' άλλου. 3350 βαθμούς ο νικητής φέτος και 200 πέρισυ! Οι συμμετοχές αυξημένες από τις 21 στις 31. Επίσης αρκετές συμμετοχές από επαρχία (έναντι καμίας). Στα θετικά η φιλοξενία, η σχετικά γρήγορη έκδοση των αποτελεσμάτων (αν και δεν αποφεύγθηκαν μερικά λαθάκια) και η πολύ ωραίες διαδρομές. Και επιτέλους η βροχή μας τίμησε, έστω και τη δεύτερη μέρα.
Να πούμε τα αρνητικά : Πρώτον ο νέος τρόπος γραφής του road book (ψηφιακά) αποδείχτηκε αποτυχημένος. Ενώ γενικά ήταν σωστό, πολλές απεικονίσεις δεν είχαν σχέση με αυτό που βλέπαμε μπροστά μας και μας μπέρδευε. Χίλιες φορές καλύτερα ο παλιός δοκιμασμένος τρόπος.
Δεύτερον (και χιλιοειπωμένο) το μέγεθος των εμποδίων. Αφ' ενός οι πόρτες ήταν πολύ μικρές, κάνοντας σχεδόν αδύνατο να περνάει χωρίς ποινές ένα μεγάλο αυτοκίνητο. Πολλά εμπόδια επιβράβευαν το μικρό μέγεθος και όχι τη δεξιοτεχνία του οδηγού ή τις ικανοτητες του αυτοκινήτου. Απόδειξη οι πολύ μεγάλες ποινές που είχαν όλα τα μακριά. Το χειρότερο όμως ήταν και πάλι οι πολύ μικρές αποστάσεις των εξωτερικών πασσάλων. Ενώ ο κανονισμός αναφέρει μισό μέτρο αυτές βρίσκονταν γύρω στους 20 πόντους. Με αποτέλεσμα μια απλή επαφή, στην έξοδο από το εμπόδιο ας πούμε, να χρεώνεται σαν παράκαμψη.
Και ενώ ο κανονισμός δεν αναφέρει πόσο πρέπει να είναι κάθε πόρτα κατ' ελάχιστον, είναι σαφής για την απόσταση των εξωτερικών. Το ωραίο είναι πως όταν το λέγαμε στην οργάνωση συμφωνούσαν όλοι μαζί μας αλλά δεν άλλαζε τίποτα! Το ίδιο έγινε και τη δεύτερη μέρα. Αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα το θέμα είμαι σίγουρος πως σύντομα θα αρχίσουν και οι ενστάσεις. Είναι κρίμα να χαλούν οι εντυπωσεις από ένα τόσο όμορφο κατά τα άλλα αγώνα.
Ας γυρίσουμε όμως στις δικές μας αλλαγές. Πέρισυ κατεβήκαμε σχεδόν ανυποψίαστοι, το αμάξι νορμάλ και η εμπειρία μας ανύπαρκτη. Το προσπαθήσαμε όμως και αν δε μέναμε κανένα μισάωρο μέσα στο ποτάμι θα είχαμε πάει καλύτερα. Γυρίζοντας είχαμε μεγάλη ικανοποίηση και μια μεγάλη λίστα μετατροπών και εξοπλισμού. Σιγά σιγά όλα άρχισαν να φτιάχνονται, μεσολάβησαν καμιά 15αριά αγώνες και πάλι εκεί που αρχίσαμε. Ο αγώνας σαφώς πιο δύσκολος αλλά και εμείς πολύ πιο έτοιμοι. Μια ζημιά στο τέλος κόντεψε να μας στοιχίσει ακόμη και τον τερματισμό, ευτυχώς όμως ήρθε πολύ αργά. Η τέταρτη θέση ικανοποιητική, αν υπολογίσουμε και το πολύ καλό επίπεδο των συμμετοχών εν γένει. Η προσπάθεια όμως για βελτίωση (αυτοκινήτου και πληρώματος) συνεχίζεται εσαεί...