Σκέψεις για ασφάλεια offroading δραστηριοτήτων

[pantg]

Aγαπητοί φίλοι,

τον τελευταίο καιρό και μετά από συζητήσεις αλλά και την παρακολούθηση των CD στο περιοδικό 4X4Magazine (Γιάννη μπράβο για την ιδέα) έχω αρχίσει να ανησυχώ για την ασφάλεια των εκδρομών και των αγώνων που διοργανώνονται μαζικά και σε κανονική συχνότητα πλέον στον χώρο του ελληνικού off roading.

Θα είμαι σύντομος (το ελπίζω τουλάχιστον....) και δεν θα προσπαθήσω να εμβαθύνω καθώς η παρούσα καταχώρηση καλό θα ήταν να γίνει τόπος συλλογής και ανταλλαγής σκέψεων και προτάσεων και όχι χώρος παραπόνων, τριβών και διχόνοιας ή παρανοήσεων.

Εν ολίγοις.....

Εχω ακούσει σε περιγραφές εκδρομών για κρεμάσματα και γλυστρίματα αυτοκινήτων σε κόψεις γκρεμών και χαραδρών, περιπτώσεις που ανατροπές με επιβάτες μέσα σε οχήματα κατά τη διάρκεια εκδρομών αποφεύχθηκαν την τελευταία στιγμή (ικανότητες ή τύχη?) αλλά και έχω δει ΠΟΛΛΕΣ φορές στα DVD περιγραφής ελληνικών αγώνων το κοινό αλλά κυρίως τους βοηθούς πλοήγησης ή βοήθειας να βρίσκονται εξαιρετικά συχνά ανάμεσα σε βράχους και τμήματα οχημάτων σε καταστάσεις ελλιπούς ισορροπίας, ρόδες που σπινάρουν και πετάνε χώματα, πέτρες κλπ, να είναι σε εξαιρετικά κοντινή απόσταση από συρματόσχοινα σε τάση κατά την διάρκεια έλξης και άλλα.
Και όλα αυτά χωρίς καν ειδικό προστατευτικό εξοπλισμό.

Μήπως πρέπει κάποια στιγμή οι συμμετέχοντες και οι διοργανωτές να μετριάσουν τις απαιτήσεις δυσκολίας στις εκδρομές και να θεσπίσουν και εφαρμόσουν προσεκτικά προδιαγραφές ασφαλείας όχι μόνο για τα οχήματα και τα πληρώματα εντός αυτών αλλά και για τους βοηθούς τόσο κατά τη διάρκεια των εκδρομών αλλά και των αγώνων?

Τον καιρό που ο σύλλογος διοργάνωνε εκδρομές η βασική προϋπόθεση ήταν να ΜΗΝ εκτίθενται οι συμμετέχοντες και τα οχήματα σε επικίνδυνες καταστάσεις. Τελεία και παύλα. Αν η διαδρομή απαιτούσε οτιδήποτε υπερέβαινε το επίπεδο της ελαφριάς δυσκολίας τότε η μόνη κατεύθυνση ήταν ή η επιστροφή ή η υιοθέτηση εναλλακτικής διαδρομής.

Σαν παράδειγμα να πω ότι περάσματα σε βαθιά ποτάμια με ορμητικά νερά που απαιτούσαν δέσιμο οχημάτων ούτε που υπήρχε σκέψη να γίνουν.
(να υπενθυμίσω πραγματικό γεγονός σε εκδρομή παλαιού συλλόγου των Αθηνών, που δεν δραστηριοποιείται πλέον, με την παράσυρση οχήματος στο Στόμιο του Πηνειού το 1993 με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να βρεθεί σχεδόν στη θάλασσα και το πλήρωμα να γλυτώσει σχεδόν από θαύμα?)

Μιά και υπάρχει μία άνευ προηγουμένου αύξηση των νέων φίλων του off roading καλό θα είναι οι υπεύθυνοι να φερθούν με την σοβαρότητα που σαφώς τους διακρίνει και να συγκεντρώσουν το βλέμμα τους και την προσοχή τους σε κάτι που πιστεύω ότι μέσα στον δικαιολογημένο ενθουσιασμό τους και στις απαιτήσεις των νεοκόπων και πρωτόλειων offroaders αλλά και του κοινού μάλλον ξέχασαν.
Και ας γίνει γρήγορα πριν έχουμε κάποιο δυσάρεστο συμβάν τραυματισμού ή πιό σοβαρού επιπέδου, το οποίο θα δημιουργήσει πλέον υπαρκτό πρόβλημα και μη θετική προσοχή.

Σας αφήνω ελπίζοντας ότι το παρόν θα αποτελέσει αφορμή για σκέψεις, ανταλλαγή απόψεων και λήψη μέτρων και προφυλάξεων.

Με φιλικούς και συναδελφικούς χαιρετισμούς

[jdelis]

Το θέμα της ασφάλειας έχει ξανατεθεί και σίγουρα υπάρχει μεγάλο πεδίο για συζήτηση. Δε μπορούμε όμως να βάλουμε στην ίδια κατηγορία εκδρομές και αγώνες. Οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές.

Επίσης οι αγώνες υπόκεινται σε κάποιους κανόνες, στις εκδρομές όποιος τις οργανώνει μπορεί να κάνει ότι θέλει. Άρα στην πρώτη περίπτωση έχουμε θέμα κανονισμών ενώ στη δεύτερη μόνο συμβουλές μπορούμε να δώσουμε.

Να πω πάντως πως είναι θετικό πως -κατά κανόνα- οι οργανωτές των αγώνων είναι ανοικτοί σε καλοπροαίρετες παρατηρήσεις και προσπαθούν πάντα να βελτιώνουν το θέμα της ασφάλειας. Παράδειγμα ήταν ο τελικός του Mad Cup, όπου έγιναν μεγάλα βήματα στο θέμα της ασφάλειας.

[pantg]

Γιάννη γειά,

σαφώς και δεν βάζουμε τους αγώνες και τις εκδρομές στην ίδια κατηγορία.
Ανήκουν όμως και οι δύο εντός θέματος σε συζήτηση για τα θέματα ασφαλείας.

Οι καθαρόαιμοι αγώνες (πρωταθλητικού επιπέδου) θα πρέπει να μας απασχολήσουν όσον αφορά τους θεατές καθώς οι αγωνιζόμενοι γνωρίζουν (ή θα έπρεπε να γνωρίζουν) ότι η δραστηριότητα αυτή εμπεριέχει κινδύνους για τα οχήματα και τους ιδίους.
Αραγε γνωρίζουν οι περισσότεροι νεόκοποι ότι οι ασφαλιστικές τους εταιρείες ΔΕΝ θα τους αποζημιώσουν για προσωπικά τους ατυχήματα (και εννοώ στους ιδίους και όχι στα οχήματα) σε περίπτωση τραυματισμού ή χειρότερου συμβάντος αν αυτό γίνει κατά τη διάρκεια επισήμου ή και ανεπισήμου αγώνος?

Αφήνω όμως τους αγώνες.

Αυτό που με απασχολεί προσωπικά (αν μου επιτρέπεται αυτό) είναι η ασφάλεια των οδηγών και των πληρωμάτων στις εκδρομές κυρίως.

Εχω στην κυριολεξία τρομάξει με αυτά που ακούω να γίνονται σε εκδρομές νέων κυρίως λεσχών και ιδίως με πρωταγωνιστές νέους στο Offroading οδηγούς. Αυτό είναι που με φοβίζει και εκεί είναι που εστιάζω κυρίως την ανησυχία και ελπίζω και το ενδιαφέρον και εύχομαι και τα πιθανά αποτελέσματα της συζήτησης αυτής.

Θεωρώ πως είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να εκτίθενται νέοι και άπειροι οδηγοί σε τέτοιου είδους δοκιμασίες, ταλαιπωρίες και κινδύνους χωρίς πρότερη εκπαίδευση και χωρίς πολλές φορές ενημέρωση πέραν της ανακοίνωσης ότι "η εκδρομή θα είναι δύσκολη και απαιτεί τεχνική".

Και για να μην παρεξηγηθούν τα λεγόμενά μου το να οδηγεί κανείς ένα χρόνο ή και δύο, έστω και κάθε Σαββατοκύριακο στο χώμα ή σε δασικό δρόμο με ένα δύσκολο πέρασμα (ή και περισσότερα) κάθε λίγο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΟΥΤΕ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Εχει κανείς πει στους νεόκοπους ότι οταν περνάς ποτάμι και δεις ότι το αυτοκίνητο το παίρνει το ρεύμα πρέπει να ανοίξεις όσες περισσότερες πόρτες μπορείς? Πρόκειται κανείς από εκείνους να το κάνει στο αυτοκίνητο που έχει να εξοφλεί συνήθως για τα επόμενα 3 με 5 χρόνια ή που έχει πληρώσει με τον ιδρώτα και τους κόπους χρόνων?
Εχει μάθει κανείς στους άπειρους να μην πατάνε φρένο στις κατηφοριές και ότι το τιμόνι διπλώνει όταν τους παίρνει η κατηφόρα προς τα πίσω όταν μένουν στη μέση?
Εχει προσέξει κανείς ότι οι περισσότεροι (εκτός από αυτούς που ίσως έχουν διαβάσει κάτι λίγο) οδηγούν με τους αντίχειρες μέσα στην στεφάνη του τιμονιού?
(ας μην συνεχίσουμε με τα "εχει κανείς...." για να μην τραβάμε τη συζήτηση μακριά)

Πιστεύω Γιάννη πως το περιοδικό είναι μία πολύ καλή, αν όχι και η καλύτερη, για την ευρύτερη ενημέρωση των οδηγών των εκδρομών αλλά και των θεατών των αγώνων και πως ίσως μία σειρά συντόμων άρθρων με φωτογραφίες (χωρίς υπερβολική τεχνική ανάλυση για να μην κουράζει) θα βοηθούσε τα μάλα στην ευόδωση του αντικειμένου της συζήτησης αυτής που σαν σκοπό έχει την αποφυγή ατυχών συμβάτων από παραλείψεις λόγω ενθουσιασμού.

Θα με βρείς μόνο λίγο αντίθετο στο ότι "στις εκδρομές όποιος τις οργανώνει μπορεί να κάνει ότι θέλει"
Ειναι ΕΥΘΥΝΗ του διοργανωτή η ασφάλεια όλων. Αν όχι πραγματική τουλάχιστον ηθική και να είσαι σίγουρος ότι ο καλός δικηγόρος, αν γίνει η στραβή, θα ζητήσει ευθύνες από τον διοργανωτή ακόμη και αν υπάρχει υπεύθυνη δήλωση των συμμετεχόντων ότι αποποιούνται οποίας απαιτήσεως σε περίπτωση ατυχήματος.

Χαιρετώ και ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή στη συζήτηση.

[vagelis]

Για να καταλαβω κι'εγω,οταν λετε διοργανωτης ενοειται τους επαγγελματιες του χωρου που διοργανωνουν εκδρομες επ'αμοιβη,η τον οποιονδηποτε που κανει σε καποιους φιλους προταση για εκδρομη.

[pantg]

Φίλε vagelis γειά,

για το θέμα των εκδρομών πιστεύω ότι μπορούμε να χωρίσουμε τους διοργανωτές σε τρείς κατηγορίες:

1. Tους επαγγελματίες,
2. Τους συλλόγους και
3. Τους φίλους/παρέες.

Οσον αφορά την πρώτη κατηγορία των επαγγελματιών πιστεύω ότι ως τέτοιοι γνωρίζουν τις ευθύνες τους, αστικές και ποινικές και πράττουν αναλόγως.
Θεωρώ και θέλω να πιστεύω ότι ο σχεδιασμός και η εκτέλεση των εκδρομών τους πληρούν τις λογικές προϋποθέσεις για την ασφάλεια των ανθρώπων που συμμετέχουν και είμαι σίγουρος ότι ΠΑΝΤΑ κάνουν το ανθρωπίνως δυνατόν για την αποφυγή ατυχημάτων και αβαριών.

Οι βασικοί μου ενδοιασμοί περισσότερο εντοπίζονται στις διοργανώσεις συλλόγων και παρεών από φίλους.
Εκεί είναι που θεωρώ ότι παρουσιάζεται το πρόβλημα περισσότερο.
Πρώτα οι ναι μεν δυσάρεστοι αλλά υπαρκτοί παράγοντες της προσωπικής κόντρας και της επιθυμίας για επίδειξη.
Μετά η κανονικά καλοδεχούμενη και μέσα στην ανθρώπινη φύση άμιλλα, το φούντωμα και ο ενθουσιασμός στην στιγμή της έντασης κλπ.
Κυρίως λοιπόν οι δύο πιό πάνω κατηγορίες αιτιών (σαν ενδεικτικά παραδείγματα και όχι σαν ρητή και απόλυτη περιγραφή) σπρώχνουν διοργανωτές και μέλη σε απροσεξίες που μέχρι τώρα ναι μεν έχουν φέρει στο χείλος μόνο της πραγματοποίησης σοβαρά ατυχήματα (από όσο γνωρίζουμε καθώς μπορεί να έχουν συμβεί αλλά αποσιωπηθεί) αλλά είναι στατιστικά σίγουρο ότι σε βραχύ χρόνο θα δημιουργήσουν και σοβαρά ατυχήματα τα οποία και δύσκολα θα κρυφθούν ή θα μείνουν σε κλειστό κύκλο.

Χαιρετώ

[blackchris]

Παντελή γεια χαρά. Μεγάλο θέμα άνοιξες μα και ενδιαφέρον. Σωστοί οι προβληματισμοί σου τους οποίους ακούω, όμως και κατά καιρούς σε συζητήσεις με φίλους.
Ατυχήματα έχουν συμβεί τα οποία όμως έχουν μείνει στο επίπεδο της παρέας - συλλόγου. Για παράδειγμα έχω μάθει για Jimny το οποίο παρασύρθηκε απο το ποτάμι με 3 άτομα μέσα το ένα παιδί, τους έβγαλαν με μεγάλη δυσκολία και κίνδυνο αφού το αμάξι ευτυχώς σταμάτησε πάνω σε βράχο στο ποτάμι (αυτά μου τα εξιστόρησε ο παθών). Σε άλλη εξόρμηση στο ίδιο σημείο τα ίδια έπαθε Niva επειδή ο οδηγός του ήθελε να “δείξει” την ασχετοσύνη του οδηγού του jimny. (για να μην δημιουργούνται ερωτήματα αυτά δεν έχουν συμβεί στο stratego).
Πολλές φορές όμως ο κίνδυνος είναι αναπόφευκτος αν θες να γλιτώσεις πολύωρο και κουραστικό πισωγύρισμα (μιλάω πάντα για εκδρομές μιας και απο αγώνες δεν έχω άποψη). Aκόμα θυμάμαι το πέρασμα σε παγωμένο δρόμο - σε όλο το πλάτος του - στα άγραφα με γκρεμό απο κάτω. Πως περνάς αν δεν έχεις ανάλογη εμπειρία ? Το πιο λογικό στο off road πολλές φορές δεν είναι και το ενδεδειγμένο. Όπότε το ρίσκο είναι αναπόφευκτό αν θες να συνεχίσεις, η απλώς να μάθεις και να βελτιωθείς. Πολλές φορές με έχουν πάρει με τις λεμονόκουπες επειδή προσπαθώ σε πολλά δύσκολα εμπόδια χωρίς φανερή ελπίδα να περάσω, όμως η συνεχής εξάσκηση (πάντα και όσο γίνεται εκ του ασφαλούς) είναι μονόδρομος, αν δεν υπάρχει στην παρέα πραγματικός γνώστης που να μπορεί να κάνη σωστή καθοδήγηση.
Υπάρχει λοιπόν ένα μεγάλο κενό στο χώρο το οποίο μπορεί με κάποιες φιλότιμες προσπάθειες να καλυφθεί. Μια ιδέα είναι οι σύλλογοι να οργανώσουν σεμινάρια με αναγνωρισμένους εκπαιδευτές, και οι παρέες να βρουν άτομα τα οποία να θέλουν να μοιραστούν τις γνώσεις τους.
Πρωτοβουλία θα μπορούσαν να αναλάβουν και τα περιοδικά του χώρου, θα ήταν και μια καλή διαφήμιση (μεγαλοεκδότη ακούς ?),
(και για να μάθεις να ανοίγεις θέματα, το stratego θα ήθελε πολύ να μοιραστεί τις γνώσεις σου ).
Τώρα όσοι σκεφτούν ότι δεν χρειάζονται κανενός είδους σεμινάριο (γιατί αυτοί είναι πιο μάγκες απο τους άλλους, και γιατί “έλα μωρέ δεν τρέχει τίποτα” αυτοί νομίζω είναι και οι πιο επικίνδυνοι.

[vagelis]

Εγω προσωπικα πιστευω οτι σε παρειστικες εκδρομες δεν υπαρχει οργανωτης,υπαρχει καποιος που προτεινει καποια εκδρομη γνωριζοντας την περιοχη χωρις απαραιτητα να ειναι και ο τοπ οff roader κατα την διαρκεια δυσκολων περασματων λενε την γνωμη τους συνηθως οι ποιο εμπειροι κι'αυτο ειναι, κανεις δηλαδη δεν φερει ευθυνη σε προσωπικο επιπεδο,αντιθετα οταν η εκδρομη διοργανωνεται απο επαγγελματιες του χωρου εκει υπαρχει και διοργανωτης και υπευθυνος.
Αυτο που προσωπικα πιστευω σαν νουμερο ενα ειναι ποτε μονος στο βουνο,τουλαχιστον αλλο ενα αυτοκινητο.