Προσθέτω κ εγώ την εμπειρία μου απ'τη συμβίωση μ'ένα Νίβουλα που πήρα καινούργιο τέλος 1997 κ πούλησα αρχή 2004 με περίπου 55,000 χλμ.
Συμφωνώ κ προσυπογράφω ότι το όχημα αυτό η το μισείς (από πρίν η μετά αδιάφορο) η το λατρεύεις! Εγώ ανήκω στους δεύτερους.
Τα καλά του:
- Εξαιρετικές off-road δυνατότητες, έστω κ νορμάλ.
- Πολύ ευρύχωρο αμάξωμα σε κόμπακτ διαστάσεις.
- Λογική κατανάλωση για τη σχεδίασή του (10,2 lt/100 χλμ σε ταξίδι με 120 χλμ φορτωμένο κ με φορτίο σε σχάρα).
- Πολύ καλό/ασφαλές κράτημα, λόγω κ μόνιμης 4-κίνησης.
- Καλό/ήσυχο στο ταξίδι (με 120) για το σχήμα του κ τα λίγα άλογα, λόγω μακριάς μετάδοσης. Αυτό με τα "ασφάλτινα" λάστιχα.
- Πάμφθηνα (τότε τουλάχιστον) ανταλλακτικά.
- Εύκολο σε κατ'οίκον (η κατά...βουνόν) ρύθμιση/μικρο-επισκευή.
- Respect από άλλα ιχ στη πόλη που δεν θέλουν να κάνουν σέξ μαζί του γιατί θα πονέσει!
- Nostalgia item.
- Καλή "πλατφόρμα" γιά άπειρες (κ δοκιμασμένες) βελτιώσεις.
Τα κακά του:
- Παθητική ασφάλεια...Εεε, πως είπατε;;; (-> κι'άμα την κάτσεις;)
- Ποιοτικός έλεγχος...ΟΡΙΣΤΕΕΕΕ;;;;;!!! (-> συχνές απίθανες βλάβες)
- Το κοντό πολύ κοντό κ το μακρύ πολύ μακρύ!
- Χαμηλή ποιότητα σε καίρια σημεία, όπως ο συμπλέκτης. Και'γώ σε πρώτη ευκαιρία έβαλα της Valeo.
Το δούλεψα κυρίως με τα off λάστιχα, έκανε πολλές οικογενειακές εκδρομές χιόνια/λίμνες/δασικούς και ολίγον trial (ως χωμάτινος δίτροχος δεν είχα ανάγκη να σκίσω το Ρώσικο παλιοσίδερο στα βράχια/μονοπάτια), μετακίνηση σπίτι/δουλειά κ σέρνοντας τρέϊλερ στη μισή Ελλάδα.
Ποτέ δεν μ'άφησε στο δρόμο, ποτέ δεν με φόβισε.
Η μόνη βλάβη που με χάλασε ήταν σαζμάν στα 50,000 χλμ. Ο μάστορας μού'δειξε στη ράμπα του ένα Cherokee με το ίδιο πρόβλημα κι'έτσι μου έφυγε η πολλή ζοχάδα.
Οι μόνες βελτιώσεις ήταν ένα βίντσι superwinch εμπρός κ Sachs αμορτισέρ, όταν πέθαναν τα δικά του.
Όταν ήρθε η ώρα του το πούλησα πανεύκολα.
Θα το θυμάμαι πάντα με αγάπη!