kyr1 έγραψε:Όπως καταλαβαίνετε έχουμε μπλέξει με επαγγελματίες...
Λίγα λόγια για τον mato λοιπόν που τον ξέρω καλύτερα:
Γεννήθηκε στην Αυστρία απο Τσιγγάνο πατέρα και Κονγκολέζα μάνα. Έτσι μέσα απο τις τύπου Μπρέγκοβιτς και ταμ-ταμ επιρροές γαλουχήθηκε στην επιστήμη της ποίησης και της μουσικής. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα καθώς τα συνομήλικα παιδιά δεν τον παίζανε, τον χλευάζανε και τον κυνηγούσαν...
Σε ηλικία μόλις 11 χρονών ήταν το πρώτο βιολί στην Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης με μαέστρο τον Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν. Αμέσως έγινε το αγαπημένο του παιδί , γεγονός που τον ώθησε και σε συνεργασίες με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εκεί συνεργάστηκε με τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και άλλους μεγάλους δημιουργούς. Στα 23 του ανακηρύσεται επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ της σχολής Καλών Τεχνών.
Λίγο αργότερα ερωτεύεται σφόδρα την μέλλουσα σύζυγό του και αφού του ψήνει το ψάρι στα χείλη, "αποφασίζεται" να γυρίσουν στην Ελλάδα-χώρα καταγωγής της.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Εκεί, λαμβάνει μέρος στον αντιστασιακό αγώνα και με τα ποιήματά του βοηθάει τα μέγιστα τους Έλληνες. Φήμες που τον θέλουν να παίζει διπλό ρόλο στον πόλεμο με τους Γερμανούς και να λέει τη φράση "οι Γερμανοί είναι φίλοι μας" , δεν επιβεβαιώνονται...
Πάντως η λήξη του πολέμου τον βρίσκει πάμπλουτο' πράγμα περίεργο για την εποχή. Αμέσως ιδρύει μια εταιρεία που επεκτείνεται σε όλα τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Η ΜΑΤΟ Α.Ε. είναι μια τεράστια εκδοτική επιχείρηση με έδρα τη Θεσ/νίκη. Όμως τα χρόνια περνούν...
Ως άλλος Όρσον Γουέλς - πάνσοφος - ισχυρός , αλλά γέρος πια , αυτοεξορίζεται στην Ανταρκτική. Μέσα απο την παγωμένη ερημιά του Νότιου Πόλου λοιπόν επικοινωνεί μαζί μας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) 20.000 λίρες κάτω απο το μαξιλάρι μου και σε γερμανική
έκδοση
2) Και οι Αμερικάνοι είναι φίλοι μας ποιητική συλλογή
3) Εγώ ο ΜΑΤΟ αυτοβιογραφία
και άλλα.
Λοιπόν φαίνεται οτι έχουμε κι άλλα ταλέντα σε άλλα λογοτεχνικά πεδία.
Τι έμπνευση, τι γράψιμο, τι πάθος και τι τέχνη
(όλα μαζί σ΄εναν κουβά τα βάλαμε και ζέχνει)*
*μην παρεξηγηθεί κανείς, για τον εαυτό μου τα γράφω
Μέχρι ν΄ανοίξει λογοτεχνικό παράρτημα, όπου περιμένουμε με αγωνία την καινούργια σου δουλειά πάνω στην περιπετειώδη ζωή των υπολοίπων μελών (τουλάχιστον) και μέχρι να συμμορφωθείς με την προτροπή του Λείπσιππου περί στιχουργικής, αρχίζω εγώ και συνέχισε εσύ ....
Γεννήθηκα Αυστριακός, από Αφρικάνα μάνα
κι από πατέρα Αθίγγανο έμαθα τον παιάνα
επιρροές από Ταμ-Ταμ, και Μπρέγκοβιτς (!) συγχρόνως
μα ήταν προβληματικός ο παιδικός μου κόσμος
γιατί με περιπαίζανε και με περιγελούσαν
κι εγώ στις τέχνες το ‘ριξα, που όλοι εκτιμούσαν
στα έντεκα ξεκίνησα λοιπόν λαμπρή καριέρα
πρώτο βιολί Συμφωνικής, κι ακόμα παραπέρα
τέτοιο ταλέντο είχαν να δουν απ τον καιρό του Νώε
κι αμέσως με συστήσανε στον Έντγκαρ Άλαν Πόε
κι έτσι στο Χάρβαρντ βρέθηκα και μάζευα πτυχία
και γάμο αποφάσισα, να βρω την ευτυχία
μέσα στις υποψήφιες, μιαν ομορφούλα είδα
μα δεν το σκέφτηκα καλά, πως ήταν Ελληνίδα
ούτε που το κατάλαβα πως έχασα στα ζάρια
πως σέρνει βάρκα το …νινί, στα χείλη ψήνει ψάρια
χρήματα, θέσεις και τιμές τα ‘χασα στην αράδα
κι η σύζυγος κανόνισε να ρθούμε στην Ελλάδα
πολλά από τότε έζησα, πλούτη μα και ανέχεια
(τώρα που να τα γράφω)
σαν μάθει ο Χρήστος ποίηση, ας γράψει τη συνέχεια
(κι εγώ την υπογράφω)
Δημοσιεύτηκε: 09 Αύγ 2006, 15:53
