Γιά ακούστε και αυτό το τρελλό τουμπίδι!
Ξεκινάμε πολύ πρωί γιά ένα εντούρο στην Έδεσσα.Εγώ, ο Μπάμπης ο Κελάφης και ο Νίκος ο Αλκάδης με τρία μηχανάκια στο τρέιλερ.Είναι γύρω στα 1986-87 άν θυμάμαι καλά.
Κάπου στο Σχηματάρι πηγαίνουμε με 100 και κάτι και ξαφνικά ακούω θόρυβο από μέταλλο που σέρνεται! Είχε κοπεί το τρέιλερ και το κομμάτι που είναι πάνω στον κοτσαδόρο σέρνεται στην άσφαλτο!
Γυρίζω πίσω και βλέπω το τρέιλερ να απομακρύνεται!" Τα μηχανάκια φεύγουνε !" φωνάζω.
Παρακολουθώ το σύνολο να τσουλάει ισορροπόντας για λίγο, ύστερα να μπρουμυτίζει και να αρχίζει τις τούμπες. Μιλάμε να μπιστάει, να ανεβαίνει μέχρι και δύο μέτρα ψηλά και να ξαναπέφτει και πάλι κουτρουβαλώντας συνέχεια !!!
Σπίθες, θραύσματα από τα μηχανάκια,ένα απερίγραπτο κακό και μέσα σε απανωτά τουμπίδια το "κουβάρι" περνάει μέσα σε ένα σύνεφο σκόνης στο αντίθετο ρεύμα και από κεί στο χαντάκι!!! (Δεν είχε τότε διάζωμα στη μέση η εθνική)
Σταματάμε τρέμοντας και πάμε στο χαντάκι.
Απολογισμός : 3 Τιμόνια, κάτι μανέτες, κάτι οργανάκια (κοντεράκια), λιμαρισμένα πλαστικά και μερικοί ιμάντες !!!
Αφού συνειδητοποιήσαμε ότι γλυτώσαμε φτηνά το πολύνεκρο (εύκολο άν είχε αυτοκίνητα που πήγαιναν αντίθετα) λύσαμε τα κομμένα κομμάτια του τρέιλερ, πήγαμε και πήραμε άλλα, πήραμε τιμόνια και κάποια ανταλλακτικά, τα συναρμολογήσαμε και αργά το βράδυ φτάσαμε στην Έδεσσα.
Εκεί μας φιλοξένησαν σε κάτι παιδικές κατασκηνώσεις (τα κρεβάτια μας χώραγαν μέχρι τα γόνατα!) και τηνεπόμενη τρέξαμε σαν "Λαχτάρα ΤΕΑΜ".
Φυσικό με την λαχτάρα που πάθαμε!
Και ρωτάω τον Tagre το δικό του "λαχτάρα ΤΕΑΜ" πως προέκυψε?