Βοηθάτε ρεεεεεε!
Σήμερα δεν ξεκίνησε καλά η μέρα...
Έχω τις μαύρες μου. Δε με χωράει το γραφείο. Κάθομαι και κοιτάζω αυτές τις φωτογραφίες.
Διάολε! Τώρα έπρεπε να ήμουν ήδη στην Τυνησία! Θα είχα μαζέψει τη σκηνή και θα είχα πακτώσει τα πράγματα στο μηχανάκι.
Μπορεί να ήμουν ήδη πάνω του και να ταξίδευα μέσα στο πρωινό κρύο.
Το μεσημέρι θα σταμάταγα για λίγο στην τέντα του cafe du Desert, μέσα στη μέση της ερήμου.
Σύντομα λίγο πριν πέσει η ήλιος, θα σταμάταγα στη μέση του πουθενά, θα ξεπακετάριζα, έστηνα και κατευθείαν μπροστά το «γκαζάκι» για μια ζεστή μέντα.
Στην έρημο δεν είσαι ποτέ μόνος το βράδυ. Απο το πουθενά ξεπετάγονται άνθρωποι.
Είναι εκεί αλλά εσύ δεν τους έχεις πάρει χαμπάρι. Το μάτι, συνηθισμένο στην ταχύτητα και την ζωή στην πόλη, βλέπει αλλά δε μεταφέρει το μήνυμα.
Νομάδες με τις καμήλες τους.
Η νύκτα είναι κρύα.... Αύριο θα είμαι στο bivouac με του αγωνιζόμενους στο Rally Τυνησίας!
ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΑ ΕΧΩ ΠΑΙΞΕΙ!
