Πρίν λίγες εβδομάδες σε μια ερημική παραλία μετά απο 2 ώρες οδοιπορικό μέσα απο βουνά.
Ζήτησα απο την καλή μου να μου πεί πόσο χώρο έχω για να κάνω όπισθεν στα σκληρά της παραλίας μπας και κερδίζω λίγα μέτρα κουβάλημα αφού είχαμε να ξεφορτώσουμε ψυγεία, πάγο, ομπρέλα, πλήρη εξοπλισμό ψαροντούφεκου, 2 σκηνές και ένα εξοχικό σπίτι.
Έλα... έλα... έλα... μου έλεγε, κάτι δεν πήγαινε καλά όμως, το αυτοκίνητο ακινητοποιημένο, traction conrol αναμένο στο ταμπλώ και 4 τροχοί να σπινιάρουν ανεξέλεγκτα σηκώνοντας σύνεφο απο άμμο και εξφεντονίζοντας βοτσαλάκια προς όλες τις κατεθύνσεις.
- Μα τι γίνεται;
-Δεν έχω ιδέα... έχει κιάλλο πίσω πάντως, έλα λίγο αν θές, βοτσαλάκι είναι...
Κατεβαίνω αλλα τί να δώ...
Ο ένας πίσω τροχός είχε χωθεί σε ένα λάκκο με φρέσκια στάχτη από κάποιο παλιό μπάρμπεκιου, ο άλλος είχε σκάψει ένα λάκκο απο μόνος του και μπροστά είχε βρεί για τα καλά η κοιλιά στο ψιλό βοτσαλο.
Game over!
Και εκεί που είχα θυμηθεί σχεδόν όλους τους αγίους και τα καντήλια (βοήθεια μας) και όντας απελπισμένος και κολλημένος στη μέση μιας αχανούς έκτασης απο βότσαλα και άμμο, σε ένα μέρος που δεν έπιανε ούτε κινητό και οι μόνοι άνθρωποι ήταν 3-4 γυμνιστές που μας χάζευαν όλο περιέργεια απο πολύ μακρυά, ένας απο αυτούς με μακρυά γενειάδα και μαλλιά αποφασίζει να πλησιάσει.
Η αλήθεια είναι οτι όσο ο Ροβινσώνας Κρούσος πλησίαζε σκεφτόμουν πόσο μοιάζω με όλα τα ανέκδοτα που ήξερα με τους γνωστούς τρείς τύπους (ο ένας πόντιος) που πέφτουν σε ερημικά νησιά και πλησιάζουν οι ιθαγενείς με το κόκκαλο στη μύτη για να τους πάνε στον φύλαρχο κλπ κλπ...
Αυστριακός. Αφού έβαλε κάτι πάνω του για να μη μας σκανδαλίσει, με σπαστά αγγλικά με ρώτησε αν θέλω βοήθεια.
Ναι του απάντησα αλλα τι μπορείς να κάνεις;
2 απλά πράγματα μου λέει... περίμενε εδώ, μη βρίζεις (άλλο) και θα δείς...
Πάει λοιπόν σε ένα τροχόσπιτο που είχε αραγμένο 100 μέτρα πιο κάτω και φέρνει 2 αλουμινένια sand ladders και ένα μικρό τσαντάκι με φερμουάρ.
Χωρίς να χάσει χρόνο μου είπε να βάλω μπροστά, άνοιξε το μαγικό τσαντάκι του sport billy και έβγαλε ένα στρογγυλό φουσκωτό (ξεφούσκωτο) γρύλο απο πολυεστερικό υλικό που φούσκωνε με ένα σπαστό σωλήνα απο τα αέρια της εξάτμισης.
Πάνω έγραφε maximum 4 tons!
Το βάζει κάτω απο το μπροστινό μασπιέ και σε χρόνο dt φουσκώνει σηκώνοντας το freebie σαν κατσίκι στον αέρα...
βάζουμε κάτω απο τους μπροστινούς τροχούς τα sand ladders, ταχύτητα και φύγαμε...
Αφού τον ευχαρίστησα μου είπε οτι έρχεται 22 χρόνια στην ελλάδα και έχει κολλήσει 5 φορές σε παραλίες μιας και του αρέσουν τα ερημικά.
"Πάντα να έχεις καλό εξοπλισμό" μου είπε και ήταν η συμβουλή της ημέρας (μην πώ του μήνα)
Τα μαζέψαμε και συνέχισε να απολαμβάνει τον ελληνικό ήλιο γυμνός με τη σύντροφο του σα να μην τρέχει τίποτα.
Νά ναι καλά ο άνθρωπος.
