Μετά από την παρουσία μου σε ακόμα μία ανεδαφική και γεμάτη εμπάθεια, μεταξύ των οργανωτών, συνάντηση, χτες το βράδυ νομίζω, ότι όλοι εμείς οι αγωνιζόμενοι θα πρέπει να κάνουμε κάτι για να πάψουν στην πλάτης μας να παίζουν κάποιοι τα παιχνίδια τους. Παρακολούθησα μια κατ’ ευφημισμό συζήτηση η οποία είχε, θεωρητικά τουλάχιστον, ως σκοπό την πιθανή σύγκλιση των απόψεων των δύο βασικών πλευρών δηλαδή των οργανωτών του κυπέλλου Trail Ride-Raid και αυτών του επάθλου αντοχής. Αυτό βέβαια ήταν αδύνατον να συμβεί γιατί τα προσωπικά οφέλη ή οι μεταξύ τους αντιπάθειες τους εμποδίζουν να βρουν κοινούς στόχους.
Αυτό όμως που με εξοργίζει είναι το γεγονός ότι όλοι αυτοί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχουν λόγο, ως οργανωτές, γιατί υπάρχουν αγώνες (ή παιδιές ή όπως αλλιώς θέλετε να τα λέμε) να διοργανώσουν και υπάρχουν αγώνες γιατί υπάρχουν αγωνιζόμενοι οι οποίοι πληρώνουν παράβολα. Έχουμε με εύκολο τρόπο καταλύσει κάθε έννοια λογικής και σεβασμού όταν ο ωφελούμενος, αυτός που εισπράττει δηλαδή, δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του αυτόν που τον ωφελεί, δηλαδή αυτόν που πληρώνει. Κανένας δεν αρνείται ότι πρέπει να υπάρχουν κανόνες οι οποίοι θα πρέπει να τηρούνται αλλά αυτοί θα πρέπει να καταρτίζονται με γνώμονα και την γνώμη των παικτών πέραν από αυτή των αυτοαποκαλούμενων ειδικών.
Σε παλαιότερη συνάντηση μεταξύ των περισσοτέρων από τους τακτικούς συμμετέχοντες είχαν αποφασιστεί, με ψηφοφορία, κάποια δεδομένα τα οποία πιστεύαμε ότι ευνοούν την συνέχιση του παιχνιδιού με πιο δίκαιο και ξεκάθαρο τρόπο. Η «άλλη μεριά» δεν τα υπολόγισε αυτά καθόλου γιατί η συγκεκριμένη συνάντηση έγινε με πρωτοβουλία του Αθανασίου τον οποίο για κάποιο λόγο δεν τον γουστάρουν. Αναρωτιέμαι εγώ που επίσης δεν τον γουστάρω και δεν γουστάρω κανένα από όλους που μου λένε ότι θα κάνουν ότι θέλουν με τα δικά μου τα λεφτά γιατί είμαι παγιδευμένος στη μέση?
Γιατί χτές ενώ έστω και δύσκολα βρέθηκαν οι τρεις βασικοί οργανωτές στο ίδιο τραπέζι ο ένας σηκώθηκε κι έφυγε ενεργώντας όπως οι άλλοι σε προηγούμενες συναντήσεις?
Γιατί ανέχομαι τον Κατσιμαλή να λέει ΕΓΩ δεν κάνω αγώνες με τον τρόπο αυτό λες και είναι προσωπική του υπόθεση (άσχετα αν έχει δίκιο ή άδικο)?.
Γιατί πρέπει να είμαι έρμαιο των αποφάσεων της ΕΘΕΑ η οποία αναγκαστικά ενεργεί ως γονιός ανάμεσα σε δύο κακομαθημένα πιτσιρίκια συμβιβάζοντας με όποιον τρόπο θέλει την κατάσταση ενώ θα μπορούσε να κατατεθεί κοινό σχέδιο.
Γιατί ούτε στις αρχές Δεκεμβρίου δεν προβλέπετε νε γνωρίζουμε με ποιον τεχνικό κανονισμό θα πορευτούμε του χρόνου αλλά και ούτε πόσους αγώνας και πότε θα γίνουν αυτοί.
Για το λόγο αυτό προτείνω την δημιουργία ενός οργάνου των αγωνιζόμενων με σκοπό να μπορούμε να παρευρισκόμαστε στα δωμάτια που παίρνονται οι αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς και παράλληλα να ασκούμε την πίεση που πρέπει σε αυτούς που θέλουν να καταντήσουν και αυτό το σπορ σε club κλειστό για μερικούς που θα έχουν και το πεπόνι και το μαχαίρι χωρίς στην πραγματικότητα να τους ανήκει κανένα από τα δύο
Συγχωρέστε μου και την μακρηγορία αλλά και το ύφος αλλά μπούχτισα και είμαι στον χώρο μόλις 2 χρόνια