από geco » 13 Φεβ 2006, 22:23
Ρε Γιαννάκη,
Εγώ μιά χαρά σε είδα εχτές, στην απονομή του κυπέλλου Trail Ride!
Λίγο ... πεσμένος ψυχολογικά μου φάνηκες, μόνο!
Όπως σου εξήγησα ένας τραυματισμός δεν είναι μόνο σωματική αλλά και ψυχολογική δοκιμασία. Οπότε εδώ σε θέλω, στα δύσκολα !
Εγώ ας πούμε, στα 53 μου συνεχίζω να τρέχω σε αγώνες, να πηγαίνω στα γυμναστήρια, να παθαίνω τραυματισμούς (μικρούς ή μεγαλύτερους), να προπονούμαι, να βελτιώνω το μηχανάκι μου, να ρισκάρω, να βασανίζομαι κλπ κλπ!
Γιατί; Λες να πιστεύω πως θα πάρω το πρωτάθλημα; Λες να φιλοδοξώ ότι θα "λυώσω" όλους εσάς τους κ@βλωμένους, αποφασισμένους, γρήγορους, τρελλαμένους πιτσιρικάδες;
Λες να μην έχω κάνει την θητεία μου στα νοσοκομεία; Να μην ξέρω τι σημαίνει γύψος, νάρθηκες, καρφιά, λάμες, οστεοσυνδέσεις, κατάγματα, κακώσεις, φυσιοθεραπείες, δινόλουτρα, χειρομαλάξεις, πατερίτσες, ανατάξεις και πάνω απ' όλα ΠΟΝΟΣ;
Λοιπόν άκου, να μαθαίνεις !
Η ζωή είναι ωραία γιατί είναι μικρή!
Γιατί οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι, εύθραυστοι, περαστικοί !
Γιατί ρισκάρουν γιά να αποδείξουν στον εαυτό τους και στους άλλους ότι ... μπορούν !
Γιατί είναι καλύτερο να ρισκάρεις στα βουνά και στις ερήμους από το να περνάς τη μισή σου ζωή στο ... καφενείο!
Γιατί αξίζει να ζεις με πάθος, με ζόρι, με δοκιμασίες !
Γιατί θα έχεις να λες ιστορίες γιά χρόνια !