19 Μαρτίου σήμερα, λογικά θα πρέπει να περπατάς!![/quote]
δυστυχώς 20 Μαρτίου σήμερα, και ακόμα είμαι με πατερίτσες. Το ψιλοπατάω λίγο αλλά....χάλια σου λέω.....11 εβδομαδες.....
Αυριο έχω να πάω doctor για ακτινογραφία κ έλεγχο, και αν όλα πάνε καλά ευελπιστώ να πετάξω τη μία πατερίτσα και να το πατήσω κανονικά.
Από μοίρες το παλεύω, τις 90 τις έχω και παλεύω για το κλείσιμο.....
Αλήθεια πόσο καιρό σου έφαγε το γόνατο μέχρι να γίνει οπως πρώτα.
Για να καβαλήσεις...χώμα?????
Να σταματήσεις να κουτσαίνεις????
από τη μέρα που σου είπαν να το πατήσεις πόσο καιρο χρειάστηκαν οι μύς να επανέλθουν???????
Τελικά είχες πλήρη αποκατάσταση??????
Οσο για την οδηγηση στη πόλη.......χάλια. Θέμα συζήτησης.....
[/quote]
Κάτσε να θυμηθώ, έχουν περάσει χρόνια!! Λοιπόν Χτύπησα 14 Σεπτέμβρη και έκανα την εγχείρηση 10 μέρες μετά. Στην αρχή με πήγαν στο Τζάνειο στον Πειραιά, μου έβαλαν ένα γύψο μέρι τα τέτοια και με έδιωξαν την άλλη μέρα!! Έστειλα λοιπόν τις ακτινογραφίες στον ξάδερφο μου που είναι ορθοπεδικός και εργαζόταν τότε στην Αγγλία. Μόλις τις είδε και αφού έριξε μπόλικα καντήλια στους συναδέλφους του στο Τζάνειο, τηλεφώνησε σε φίλο του ορθοπεδικό και μπήκα αμέσως στο Γενικό Κρατικό Αθηνών για εγχείρηση... Μου είπε αργότερα ότι αν δεν είχα κάνει την εγχείρηση θα κούτσαινα σε όλη μου την ζωή... Τέλος πάντων άρχισα να πατάω ελαφρά το πόδι μου μετά από 2 1/2 μήνες, λίγο πριν τα Χριστούγεννα δηλαδή. Σταδιακά πέταξα την μία πατερίτσα και μετά την δεύτερη τον Φεβρουάριο, δηλαδή 5 μήνες μετά το ατύχημα. Στην συνέχεια περπάτησα φυσιολογικά (εννοείται πολλές φυσιοθεραπείες με πολύ πόνο. Μια φορά στην φυσιοθεραπεία πόνεσα τόσο πολύ που έκανα να μιλήσω δύο μέρες....). Δεν θα ξεχάσω βέβαια λίγο πριν τα Χριστούγεννα και ενώ δεν έκανε να πατήσω καθόλου το πόδι μου που δεν άντεξα άλλο, έβγαλα το RM από το γκαράζ και πήγαινα πάνω-κάτω τον δρόμο έξω από το σπίτι μου με το πόδι στον αέρα και σήκωνα και σούζες (ηλικία βλέπεις...). Μου έχει αφήσει βέβαια κουσούρι...δεν μπορώ να κλέισω το πόδι μου μέχρι πίσω και χρειάζεται καλό ζέσταμα για να ξεπεράσει τις 100+ μοίρες. Αυτό ευτυχώς δεν με εμποδίζει σε κανένα από τα σπορ που κάνω (εντούρο, καγιάκ και σκι).
Ένα χρόνο άκριβώς μετά το ατύχημα έτρεξα σε 2ήμερο αγώνα εντούρο στην Ναύπακτο σαν να μην έτρεχε τίποτε! Και περίπου 7 μήνες μετά το ατύχημα καβάλαγα χώμα χωρίς πρόβλημα.
Συμπερασματικά θα έλεγα πως πέρα από το γαμ!@$%^ που έφαγες τόσο καιρό δεν θα έχεις προβλήματα για την επόμενη ζωή σου. Ακόμα και ο φόβος σιγά-σιγά θα σου περάσει. Αυτή την στιγμή αισθάνεσαι το πόδι σου εύθραυστο και δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως θα μπορέσεις να σηκωθείς όρθιος στα μαρσπίε ή ότι μπορείς να στηρίξεις το TT με το ένα πόδι. Μετά από λίγο καιρό δεν θα φοβάσαι καθόλου.
Προτείνω να πετάξεις την πάπια και να κινείσαι μόνο με αυτοκίνητο στον δρόμο και να αλλάξεις το ΤΤ με ένα ελαφρύ δίχρονο για το χώμα μόνο!