Το ραντεβού ήταν στα διόδια των Μαλγάρων. Βρεθήκαμε όλοι μαζί στις 10.35 (είχα μια μικρή καθυστέρηση λόγω κίνησης!!). Ο ανεφοδιασμός έγινε στον σταθμό Κορινού και στις 11.30 βρισκόμασταν στο Λιτόχωρο στο σημείο που είχαμε πει με τον Γιάννη. Η σύνθεση της ομάδας 1 Jimny, 1 Terios, 1 Xtrail και 1 Sorento.
Όλοι μαζί ξεκινήσαμε από το σχολείο και με κατεύθυνση την Παλιά Λεπτοκαρυά μέσω χωματόδρομου. Η διαδρομή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Το "χωριό" δεν υφίσταται πλέον ουτε ως κτίσματα, παρά μόνο από 2-3 νέες κατασκευές απαράδεκτες για το ύφος της περιοχής.
Μετά από τις σχετικές φωτογραφίες και τα ιστορικά στοιχεία που μας είπε ο Γιάννης βγήκαμε στην άσφαλτο. Με κατεύθυνση προς νότια (Μονή Κανάλων-Καλλιπεύκη) κάναμε μια στάση σε μια τοποθεσία με ένα εκκλησάκι από το οποίο θα είχαμε θέα προς μια λίμνη (
ας με συγχωρέσει ο Γιάννης που δεν θυμάμαι ονόματα, ας μου τα πει να τα προσθέσω) όπου δυστυχώς υπήρχε πυκνή ομίχλη που σχεδόν δεν βλέπαμε την μύτη μας. Το τοπίο παγωμένο, όπως δείχνουν και οι αντίστοιχες φωτο.
Συνεχίσαμε την διαδρομή μας ανεβαίνοντας ψηλότερα στο βουνό. Επάνω στην διαδρομή βρήκαμε ένα εκπληκτικό σπίτι κατασκευασμένο από κορμούς δέντρων, που μπορει να είναι ξένο για την χώρα μας αλλά ταίριαζε άψογα με το τοπίο (σε σχέση με πολλά εκτρώματα που βρήκαμε διάσπαρτα στην διαδρομή)
Ο δρόμος που πηγαίναμε ήταν μικρής κυκλοφορίας (για να μην πω μηδενικής) μέσα από το δάσος. Πολύ όμορφα τοπία και ας μην ήμασταν offroad). Όλος ο δρόμος ήταν καλυμμένος με ένα στρώμα πάγου το οποίο αντιληφθήκαμε καλύτερα, αργότερα στην διαδρομή και φυσικά δεξιά και αριστερά τα χιόνια από την διάνοιξη που έδιναν σε μερικά σημεία την δυνατότητα να περάσει μόνο ένα αυτοκίνητο.
Η ταχύτητα μας ήταν αρκετά μικρή και αυτό μας έσωσε -ειδικά τον Γιάννη που οδηγούσε μπροστά-. Σε κάποιο σημείο και επάνω σε μια στροφή ηρθε από το αντίθετο ρεύμα αγροτικό τζιπ, πηγαίνοντας στην μέση του δρόμου και με αρκετή ταχύτητα, παρά το γλιστερό του δρόμου. Τελευταία στιγμή τραβήχτηκε δεξιά και έπεσε πάνω στις μπάρες και όχι στον γκρεμό που υπήρχε αμέσως μετά!!! Σταματήσαμε όλοι να δούμε τι έγινε, αν χρειαζόταν βοήθεια και διαπιστώσαμε ότι ο προφυλακτήρας του είχε στραβώσει και έβρισκε στην ρόδα με αποτέλεσμα την ακινητοποίηση. Εκεί καταλάβαμε και το πόσο γλιστρούσε ο δρόμος αφού εμείς καλά-καλά δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε και πηγαίναμε σαν πιγκουΐνοι!!!!
Ο προορισμός ήταν η Καλλιπεύκη, όπου και κάπου εκεί κοντά βγήκαμε εκτός δρόμου με κατεύθυνση προς μια τοποθεσία μέσα στο δάσος, της οποίας το όνομα επίσης μου διαφεύγει. Μετά από μια πορεία μέσα από το δάσος βρεθήκαμε σε μια στροφή με ανεμοσούρι. Το χιόνι ήταν αρκετό, και πρώτος έκανε προσπάθεια ο Γιάννης. Παρά την δυσκολία τελικά ανέβηκε μετά από μερικές προσπάθειες. Μετά ήταν η σειρά μου. Λόγω της στροφής αλλά και λόγω απειρίας στην τρίτη προσπάθεια εγκατέλειψα προσωρινά και δοκίμασε ο gmav με το Terios. Ξέχασα να πω πως κανένας μας δεν είχε Mud ή κάτι πιο άγριο, οι 2 Μ+S και ο Sorento εντελώς ασφάλτινα(για τον Γιάννη δεν θυμάμαι αλλά νομίζω Α/Τ). Εκεί φάνηκε γιατί τα μικρά και ελαφριά αυτοκίνητα υπερτερούν!!! Χωρίς κοντά δεν χρειάστηκε να κάνει πάνω από 2 προσπάθειες και πέρασε!!!!!
Μετά δοκίμασε το Sorento. Εκεί παρά τα κοντά τα πράγματα ήταν δύσκολα. Το μεγάλο βάρος δεν άφηνε και πολλά. Εκεί η προσπάθεια ήταν δύσκολη γιατί το να σπρώχνεις ένα τόσο βαρύ αυτοκίνητο δεν είναι και ότι καλύτερο!!! Ο gmav βεβαια όπως δείχνει και μια φωτο κατάφερε να σπρώξει μόνος του
το Sorento!!!!!!!
Τελος ξανά εγώ οπού και πέρασα. Μερικά μέτρα πιο πάνω ξανά στροφή και μια από τα ίδια και χειρότερα. Ο gmav είπε να δοκιμάσει αλλά το χιόνι ήταν πάρα πολύ και κόλλησε.
Επιστροφή στην άσφαλτο και με κατεύθυνση την Παλιά Σκοτίνα. Ο Γιάννης προτείνει μια άλλη διαδρομή με την ελπίδα πως δεν θα υπάρχει κανένα πεσμένο δέντρο!!! Δυστυχώς μετά από λίγο δεν ήταν δέντρο αυτό που μας σταμάτησε αλλά ολόκληρη η πλαγιά!!!!!!!
Επιτόπου αναστροφή (ευτυχώς δεν ήταν πολύ στενός ο δρόμος για μένα και τον Sorento) και τελικά φτάνουμε στην Παλιά Σκοτίνα από τον γνωστό χωματόδρομο. Αποφασίζουμε να φάμε εκεί, αφού και η ώρα ήταν περασμένη, αλλά και πιθανόν στον Παλιό Παντελεήμονα να γινόταν χαμός από κόσμο.
Η επιστροφή έγινε από χωματόδρομο με λίγη λασπούλα για ποικιλία της διαδρομής, από όπου η βραδινή θέα –όσο μπορούσαμε να απολαύσουμε-ήταν φανταστική. Εντέλει φτάσαμε στην Σκοτίνα (πεδινά). Από εκεί αποχαιρετιστήκαμε με τον Γιάννη και επιστρέψαμε στην Θεσσαλονίκη. Αν κάποιος έχει και συνολικά τα χιλιόμετρα που κάναμε ας τα πει. Γιάννη πες και τα σημεία που δεν θυμάμαι να συμπληρωθεί η περιγραφή.