Μετά από μια κουραστική εβδομάδα από την δουλειά , αποφάσισα να ‘καθαρίσει ‘ λιγάκι το μυαλό μου.
Σάββατο απόγευμα έκανα ένα τηλέφωνο στον φίλο και γείτονα μου billleep και του είπα ότι είχα πρόθεση να ανέβω στην Οίτη την Κυριακή όσο πιο πρωί γίνεται.
Του εξήγησα ότι δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός παρά μόνο ένα χάρτης της περιοχής.
Ένα φιλαράκι που είχε το pinin του παροπλισμένο για αρκετό καιρό, αποφάσισε να το βγάλει και να ακολουθησει.
Την παρέα συμπλήρωσε ο niknav με το navara του έπειτα από επικοινωνία με τον billjeep.
Κατά τις 7 βγήκαμε στην εθνική οδό , 9 και κάτι ανηφορίζαμε την ομιχλώδης Οίτη που όσο ανεβαίναμε τόσο πιο άγρια και όμορφη έδειχνε.
Ανεβαίνοντας από το χωριό Πυρά και παίρνοντας τον πρώτο χωματόδρομο πριν το χωριό, παρεκκλίναμε της πορείας μας (λάθος στροφή δικια μου), και ετσι ικανοποιήσαμε τις εξερευνητικές μας ανησυχίες, αφου σε ένα χωματόδρομο με λασπωμένα ανηφορικά κομμάτια , κάποιοι έβαλαν για πρώτη φορά στην ημέρα τα αργά τους.
Ανεβαίνοντας και πλησιάζοντας στον λόφο (Πυρά Ηρακλέους) το τερέν ήταν συνέχεια λασπωμένο , ενώ οι χωματόδρομοι αριστερά - δεξιά ήταν ανεξάντλητοι και μέσα στην λάσπη.
Ανεβήκαμε το λόφο , θαυμάσαμε το μοναδικό τοπίο, και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας και να βγούμε στο Μαυρολιθαρι.
Ο δρόμος από τα Πυρά μέχρι την στροφή που αρχίζεις ουσιαστικά να κατεβαίνεις το βουνό είχε σε κάποια σημεία αρκετή λάσπη.
Υπήρχαν σημεία που πηγαίναμε μόνο με το πλάι , ενώ το pinin (1.8 χωρίς αργά και με ασφαλτινα λάστιχα δυστυχώς!!) δίπλωσε σε κάποια στιγμή και έκανε μισή περιστροφή γύρω από τον εαυτό του, ευτυχώς σταματώντας μακρυα από τα χαντάκια που παραμόνευαν.
Βγήκαμε τελικώς στο Μαυρολιθαρι , γυρίσαμε στην Παυλιανη και αφοσιωθήκαμε στο πιο δύσκολο task της ημέρας.
Να εξαφανίσουμε ότι υπήρχε από φαγητό πάνω στο τραπέζι.
Αν και 520 χλμ σε σύνολο για μονοήμερη είναι πολλά , πολύ απλά το έκανα και αύριο. Το μέρος δεν περιγράφεται και οι εικόνες είναι ανεξάντλητες.
Billjeep (Cherokee), Nicknav (navara), Νίκος (Pinin) ακολούθησαν από την πρώτη στιγμή και δεν δυσανασχέτησαν ούτε γκρίνιαξαν που άφησαν τελευταία στιγμή τα σπίτια τους και άρχισαν το ψάξιμο και το χάσιμο στα ‘στενά’ της Οίτης.
Μακάρι να κανονίσουμε κάτι ανάλογο και οργανωμένο σε επίπεδο forum προς Οίτη - Βαρδούσια. Τώρα ξέρουμε και δρόμους..
Φωτογραφίες
http://billjeep.myphotoalbum.com/albums.php